UFAKLIK (TAMAMLANDI)

Takipçi

Merhaba yeni kitabımdan bir kesit ile
geldim. Takipçi kitabıma şans verin lütfen...

***

Gözlerini gözlerime dikerken nefes almayı bile unutmuş bir şekilde ona bakıyordum. Anlını anlıma bastırınca ürpermiş kendimi geri çekmeyi çalıştım. Ama kaçacak bir yerim yoktu. Ben kapana sıkışmıştım. "Sen çok güzelsin." diye fısıldadı. Bu ses benim rüyamdaki sesle mezardaki sesle aynıydı. O kadar tanıdık ki ses tonu.

Konuşamıyordum. Ağzımı sıkı bir şekilde kapattığı için sadece gözlerim yüzünü tavaf ediyordu. Ki onlarda bu durumdan şikayetçi değildi. Karşımdaki yabancı anlını geri çekip dudaklarını kendi elinin üzerine bastırıp gözlerini kapadı. Kalbim heyecandan durmuştu. Ne yapıyordu? Ben hiçbirşey anlamıyordum. Elimle göğsünden itip geri çekilmesi istedim fakat bir eliyle iki elimi tutması bir oldu. Gücünü hissedebiliyordum. O gerçekten çok güçlüydü.

Kendini geri çekip ellerimi bıraktı. "Sessiz olacaksın." dedi kusursuz ses tonuyla. Kafamı olumlu anlamda salladım. Elini yavaşça geri çekti. Derin bir nefes alıp havanın ağzımın içini doldurması hissettim. Geri adım adıp "Benden kimseye bahsetme yine o hastaneye tıkarlar seni. " dedi. Başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım. "Benden ne istiyorsun?" diye sordum sessiz olmaya çalışan bir ses tonuyla. Dudağını kıvırıp "Seni" dedi. Kaşlarımın anında çatılmıştı. Ben söylediği cümlenin etkisindeyken o kaybolmuştu bile. Tam ona doğru bir adım ediyordum ki adımı duymamla olduğum yere çivilenmem bir oldu. "Derin!" babamın kalın ve tok sesi sanırım artık bir ölüydüm.

***

Takipçiyi beğendiniz mi?