30: #Final#

14.7K 573 166
                                    

3170 küsür kelime ile kendi rekorumu kırdım. :D

Bu zamana kadar hep yanımda olduğunuz için ne kadar teşekkür etsem az. 52K birçok kişi için çerez olabilir belki ama sizin kadar mükemmel bir aileye sahip olmak benim için paha biçilemez.

Multimedya: Danity Kane - Stay With Me (Yerinizde olsam, özellikle uyarı koyduğum bölümden sonrasını müzikle okurum.)

30: #Final#


Göz kapaklarım birbirine sıkıca sarılmış ve birbirlerini bırakmak istemezcesine kenetlenmişken, onları ayırmak istemediğimi ama bunu yapmaya mecbur olduğumu fark ettim. Uyanmak istemiyordum, hatta sonsuza dek uyumak öylesine cazip geliyordu ki şu an.


Derin bir nefes çektim içime. Batı'nın o muazzam kokusu burnuma doldu sonra.


Kokusu beni benden alıyordu. Ama hiçbir şeyi değişmeyeceğim o sis gözleri, her zaman favorim olmuştu. O gözleri bir daha göremeyecek olduğumu bilsem, şüphesiz izlerimi bu dünya üzerinden jiletle kazırdım.


Aklıma nereden geldiğini bilmediğim kötü düşünceler gelip beynimi istila edince kalbim sıkıştı. O sis gözlerin buğusunu bir daha göremeyecek olduğumun düşüncesi bile kalbimde koca bir delik oluşturuyordu.


O'nu kaybetmek istemezdim. Ve bunun için canımı bile feda edebilirdim.


Gözkapaklarım titredi ve Batı'ya ulaşmak için heyecandan titreyen irislerimin emrine itaat edip birbirlerinden ayrıldılar.


Uyuyordu. Benim yanımda, benim yatağımda, dudakları hafif aralık bir biçimde hem de.


Göz bebeklerim mutlulukla parladı.  Odağında uyuyan, sakin bir Batı'nın duruyor olması gururunu okşamış olmalıydı.


Batı'nın gözleri yavaşça aralandı ve odağına beni aldı. Yüzünde oluşan küçük tebessüm içimdeki yangına körük olurken, derin bir nefes aldım Batı'nın okyanus kokusundan. Başka çarem yoktu, yangın yeri olan içimi onun okyanus kokusundan başka söndürecek tek şeyim yoktu.


Ben kucağımda benliğimi aşan dertle, eski bir duvar köşesinde çökmüşken ulaşabileceğim tek şey oydu. Benim derdime ondan başka derman yoktu.


"Günaydın," diye fısıldadı.


Ses tonu gözlerimi doldurdu. Bu hassaslık nereden geliyordu, bilmiyordum. Fakat bildiğim bir şey vardı ki, aylarca itiraf etmekten kaçınmış olsam da, aşk beni kafeslemiş ve tüm bedenime kelepçeyi vurmuştu.


"Günaydın," diye fısıldadım onun gibi. İçimde büyüyen duygu patlamasıyla beraber elimi hafif sakallı yanağına götürdüm. Sakalları avucumda minik sızılar bırakırken, bunu bile sevdiğimi fark ettim. "Bugün gitmesen şirkete? Yanımda kalsan?"

Hey Taksi!  #Wattys2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin