200 Pounds Of TLC

Chapter Six

Ilang araw nang nagtatrabaho si Melody para kay Kristian at sa maikling panahon na iyon, nakita niya ang kapilyuhang taglay nito.

Sa ikalawang araw niya ay inutusan niya itong bumili ng kung ano-anong pagkain at gamit. Nakahalata lang siya nang nasa hagdan na ito sa ika-apat na pagkakataon at hingal na hingal. Sa lahat ng araw, bakit ba ngayon pang naisipan ng pasyente niyang magpabili ng mga kung ano-ano, kung kailan nagrerepair ang maintenance ng mga elevator?

Pagabot niya sa pencils na ipinabili ni Dennis sa ika-limang pagkakataon ay tiningnan niya ito ng mas matagal. Nakakahalata na ko sa'yo. Tahimik na sabi ni Melody sa kanyang isip. Tahimik lang naman si Kristian at di ito pinansin.

Sa ikatlong araw, sinabi ni Kristian na bored na siya. Gusto niyang basahan niya ito ng libro. Gumawa naman agad ang nurse ng paraan para maghanap ng libro. Hiniram niya ang libro ng isang nurse. Isa sa mga Harry Potter books ito. Kaso nang maka ilang pahina na siya, nagreklamo ito at sinabing napanood na niya ang buong Harry Potter movies kaya naman alam na niya ito.

Sumunod ay humiram pa siya ulit sa kung sino-sino. Knowing the style of Kristian, sinugurado niyang marami nang klase ng libro ang dala niya. Suspense, World War II fiction story, action, vampire stories, SciFi. Lahat yun, nabasa niya hanggang sa maka less than one fourth lang sila.

Nang comedy ang binasa niya, siya pa ang unang natatawa kaya naman nagreklamo nanaman si Kristian.

"Tawa ka nang tawa, wala akong maintindihan!"

Nagbasa pa si Melody ng ibang libro.

"Bakit walang feelings pag nagbabasa ka? Your reading like a machine! Naka monotone ba boses mo?"

At iba pa...

"Your voice is too low, I can't hear you!"

At iba pa...

"Stop! I don't want that book anymore. Your spoiling the scene laughing ahead and I can't understand you!

"Sorry Sir!" Natatawang sabi ni Melody. "Nakakatawa kasi yung story, hindi ko mapigilang matawa!"

"Well, I'm sooo glad you're having fun." Sarkastikong sagot nito.

Napabuntong hininga na lang si Melody at kinuha ang isa pang naka pile na libro sa side table. Nakaka rami na sila pero wala pang kahit isa na natapos sa libro.
Binuksan niya ang libro at napansing may kalumaan na ang mga pahina nito.

Inis na ng kaunti si Melody kaya naman naisipan niyang pagbutihin ang pagbabasa niya. Tumayo siya at pinagpag ang uniform. She held the book in her hand and paced back and forth while narrating with all feelings and emotion. She immersed herself that she felt like she's the girl in the book.
Tuloy tuloy lang siya sa pagbabasa hanggang maka dalawang chapters.

"Okay." He lowered his head.
"Okay what?"
"Okay, I've waited as long as I can possibly stand it."
"Waited for what?"
"To taste you." He said. And then did.

Napatigil siya sa paglalakad at nanlaki ang mga mata. Napasulyap siya kay Kristian na nakatingin lang sa kanya na parang bored na naghihintay pa sa kasunod ng kwento. She continued narrating.

With his first taste of her, the first kiss... Will heard the music... The endless lights of Paris rippling in the back waters of the Seine. He turned to Kelly, as if he were spinning her in waltz. And kept turning. With his lips glued on hers.
She tasted like the rich, warm wine they'd been drinking.
And like innocence.
Her hands climbed up his arms, then around his neck and hung on, as if she were dizzy from all the spinning. Or from him.
Swallowed up. That's how she felt. Wrapped in Will's arm, absorbed in his kiss, the scent of him, taste of him, look of him.
The music has stopped and still, she seemed to be dancing with Will to unheard music.
To scents she'd never experienced before. To textures she'd never imagined-- like his tongue.
His wicked, wicked tongue.