Hamile ve Öfkeli

35✅

GÖKCE'NİN AĞZINDAN;

Onur'un bu telaşlı halleri beni korkutuyordu. Ne için bu kadar endişeleniyordu ki ? Bebekler, onlar buradaydı. Belki de Ayben'e bir şey olmuştu.

Bebekleri Berna'ya emanet edip Onur'la yukarıya çıktık. Çocukların odasına girdiğimde yerde uzunlamasına yatan Ayben'i gördüm.

"Ha..hayatım, Ayben'e ne oldu böyle?"

"Birtanem önce bir sakin ol her şeyi anlatacağım."

"Yoksa bu kız sana bir şey mi söyledi?"

Onur'un kahverengi gözleri kocaman olmuş bana bakıyordu.

"Ne..Ne anlatabilir ki?"

"Onur, ben bu sabah kızı bizim odamızda senin kıyafetlerine bakarak ağlarken gördüm. Üstelik sana ilan-ı aşk etti ve bana da kaltak dedi."

Onur şaşırmıştı. Konuşmuyordu sadece düşünceli düşünceli bana bakıyordu.

"Onur Ayben'e olur söylemeyecek misin?"

"G..Gökçe, Sizin muhabbetiniziden sıkılmış yukarıya çıkmıştım. İlk bizim odaya geçtim, orada da sıkılınca biraz bebeklerle oynarım diye bebeklerin odasına geçmiştim. Sonra pat diye odaya Ayben girdi. Ben de her zamanki gibi azarladım 'Neden pat diye odaya giriyorsun' diye. Sonra çocuk gibi ağlamaya başladı, dedim ki senin derdin ne? İşte ondan sonra bana beni sevdiğini, onu fark etmediğini falan söyledi. Olayların bu kısmı seni biraz kızdıracak ama, yanıma yaklaşıp ellerini sakallarımda gezdirdi. Ben de anlamadım bir kuvvetle onu yere doğru ettim."

Sinirden tırnaklarımı yiyorum bu kız bu hadde nasıl ulaşmıştı? Sinirden gözlerim dolmaya başladı. Onur yanıma gelip bana sarıldı. Bu 'Ben senden başkasına yar olur muyum?' sarılışıydı. Yanağımdan süzülen yaşı sildi.

"Bebeğim şimdi sinirden ağlama zamanı değil. Ben Ayben'i aşağıya indireceğim, sen de Aysima'ya haber vereceksin. Tamam mı güzelim."

Her ne kadar tamam desem de Onur'un o kızı kucağına alıp aşağıya indirme ihtimali bile beni kıskançlıktan çıldırtıyor.

Aşağıya inip meraklı gözlerle bana ve kucağında Ayben'le merdivenden inen Onur'a bakan Berna'ya dönüp,

"Şu anda anlatılacak olay değil. Lütfen soru sorma." dedim.

Oda başıyla onaylayıp, koltukta Ayben'i yatırabileceğimiz şekilde boşluk oluşturdu. Elindeki kırlentleri büyük orta sehpanın üstüne bıraktı. Ben Aysima'yı aramak için mutfağa gittiğimde o da peşimden geldi. Hızla rehbere girip, Aysima'nın numarasını tuşladım.

"Alo, Aysima?"

"Efendim Gökçe?"

''Bize gelmen gerek, Ayben'le ilgili.'

deyip telefonu kapattım. Berna hala meraklı ve bir o kadar endişeli gözleriyle bana bakıyordu. Onun için üzgünüm ama şu anda olanları ona anlatacak halde değildim. Tek isteğim bu kızın bu saçma sapan oyununa bir son vermesiydi.

Berna 'Ben içeriye gidip Ayben'e bakayım' deyip yanımdan uzaklaştı.

Kafamı ellerimin arasına aldım. Bu kızı derdi neydi? Evli bir adam, üstelik kendinden yaşça büyük. Peki senin neyine bu adamın peşinden koşmak?

Salona geçtiğimde Onur yoktu. Berna doktor çağırmak için evden çıktığını söyledi. Bende hem onu hemde Aysima'yı beklemeye koyuldum. Ben salona geldikten beş dakika sonra Aysima gelmişti. Salona girer girmez hemen Ayben'in başına geçti.