Greek Mythology

Vergeten figuren 15

HET ORAKEL VAN DELPHI

Het Orakel van Delphi bevond zich in het centrum van de Oudgriekse cultusplaats Delphi. Dit orakel was zeer belangrijk en was gewijd aan Apollo. 
Van uit alle hoeken van de wereld begaven zich jaarlijks duizenden mensen, vaak pelgrims, op weg naar Delphi om het orakel te raadplegen en de goden goede raad te vragen bij het nemen van belangrijke en moeilijke beslissingen. Als god van het licht werd Apollo immers verondersteld overal door te dringen en te  zien wat aan het oog van de mensen ontgaat. 

Oorsprong
Er bestaan verschillende verhalen over de oorsprong van het Orakel van Delphi. De laatste verklaring, waarnaar voor het eerst werd verwezen door Diodorus Siculus (eerste eeuw voor Christus), vertelt dat een geitenhouder, Kouretas genaamd, op zeker dag één van zijn geiten in een spleet in de aarde zag verdwijnen. Toen hij het dier eruit haalde, gedroeg het zich erg vreemd. Bij het ingaan van de grotopening merkte hij bij zichzelf een goddelijke aanwezigheid en bleek in staat vanuit het heden voorbij het verleden de toekomst te zien. Opgewonden door deze ontdekking wilde hij zijn ervaring met de dorpsbewoners in de nabijheid delen. Velen begonnen toen de plaats regelmatig op te zoeken, totdat iemand aan de ervaring overleed. Vanaf dan mochten alleen nog jonge meisjes de rotsspleet benaderen, maar wel onder strikte condities die door een raad van priesters en priesteressen werden voorgeschreven.

Volgens Pausanias was de vroegste tempel op deze plaats door vrouwen gebouwd, waarbij Aeschylus vertelde dat in deze allerheiligste tempel de godin van de oorspronkelijke profetes werd verheerlijkt.

Als men de vroegere mythen bekijkt, dan vertellen zij dat de plaats van het orakel aanvankelijk door de godinnen Themis en Phoebe in stand werd gehouden en dat het eerst aan Gaia was gewijd. Vervolgens werd het een heiligdom voor Poseidon.
Latere mythen deden het voorkomen dat Phoebe of Themis de plaats van Apollo had 'gegeven', waarmee de inname door priesters van de nieuwe god werd gerationaliseerd. Maar blijkbaar moesten zij de priesteressen van het originele orakel erbij nemen vanwege de traditie. 

Raadpleging
Griekse particulieren en staten, maar ook buitenlandse vorsten raadpleegden het orakel. Hierbij legde men nadruk op rituele en ethische reinheid; zo combineerde Delphi twee van de belangrijkste Apollinische kenmerken: het extatische van de profetie en het reinigingsaspect. Van het derde kenmerk, de persoonlijke en politieke rationele ordening, getuigden de opschriften op de wanden van de tempel.

Pythia
De tempel herbergde een bijzondere priesteres, Pythia genaamd, die fungeerde als doorgeefluik van de raadgevingen. Pythia was een vrouw van eenvoudige afkomst, speciaal voor deze functie gekozen. Zittend op een driepotige kruk raakte zij op geregelde tijdstippen in religieuze vervoering. Het verhaal dat zij bedwelmd zou zijn door dampen uit een rotsspleet, of door andere hallucinogenen, is lange tijd met scepsis behandeld. 
Eenmaal in trance begon Pythia onsamenhangende klanken uit te stoten, waar niemand iets van begreep, maar waarvan men aannam dat het de boodschap van de goden was. Enkele priesters, die altijd vlakbij meeluisterden, schudden dan begrijpend hun hoofd en gaven een vertaling, vaak in hexametrische verzen, van wat de boodschap van de god zou zijn. Vaak was deze boodschap cryptisch omgeschreven en vergde het de nodige inspanning om er daadwerkelijk een praktische raad uit te maken.