TAKİP

TAKİP-22

Kaya için sizce uygun mu, yoksa yeni birisi olsun mu (yorum lütfen ♡)

Bana saatlerce süren bakışmanın ardından tam onu cafeden kovacakken cafeden çıkmasıyla rahatlamıştım.

Yüzünü bile gördüğümde midem kalkıyordu.

》》》

Cafeyi kapatıp sandalyeleri birleştirince, yavaşça sandalyelere uzandım. Beni bu hale getiren başta Kaya'ya sonra aileme bütün lanetleri okurken sandalyelerin araları açılmasın diye kıpırdayamıyordum.

Eskiden kuş tüylü yastıklarda, mükkemel yataklarda uyurken şimdi sandalye tepesindeydim.

Her akşam ailemin nasıl bir aile olduğunu düşünüyordum. Tamam babam, umursmaz ve rahat bir baba olabilirdi ama hiç bir zaman beni sokağa atabileceğini düşünmemiştim.

Belki de kendi yakasını kurtarıyordu, sonuçta Kaya onun yüzünden bana bunları yapmıştı. Gözlerim yavaşça kapanırken artık bir şey düşünemiyordum.

》》》

Okul yolunu yavaşça yürürken, yan taraflarımda bir kaç öğrenci daha yürüyordu. Arabamı özlerken, yine bir bunalımın içine girmiştim. Babam tüm hesaplarımı kesip , arabamı almıştı sizce de örnek bir baba değil mi (!)

Okulun kapısının içinden girdiğim de bahçede bizim gruba bakarken, onları görmem bir olmuştu..yok artık bu okulda onların ne işi vardı.

Trans olmuş bir şekilde onlara bakarken, İlayda'nın sesiyle kendime döndüm.

"Çok yakışıklı değiller mi?" Diye sorunca cevap dahi vermedim. Onların tipleri batsın diye içimden saydırırken, İlayda hala konuşuyordu açıkçası onun ne söylediğini takmadan Kayalar'a doğru yürüdüğüm de amacım sadece Mine ile konuşup onların bu okuldan göndermekti yoksa ben gidecektim..yine.

Tam o anda karşıma Kaan çıktığında, tam önümde duruyordu "Nasılsın? " diye sorduğun da, sanki benden "iyi" lafını duymak istiyormuş gibi duruyordu ve bende tabiki de bu isteğini kırmayacaktım.

"Çok iyiyim" diyip güldüğüm de iç sesimde bana gülüyordu.

"O zaman gel yanımıza" diyip beni grubun arasına sürüklerken, Kayalar'a hiç bakmadan ilerledim.

"Sıkıntın olduğu belli, o çocuklar yüzünden mi?" Diye sorduğun da Kaan ,şok olmuştum, beni bu kadar çok mu tanıyordu.

"Dün o gruptan bir çocuğu ikimiz konuşurken gördüm, yüzünden o çocuktan korktuğun çok belli oluyordu bu günde onlara doğru gidince" diyip susutuğun da kolundan tutup kendime çevirdim okuldan bir kaç bakış bize çevrilmişti.

"O gruptaki tüm herkesten nefret ediyorum ve korkuyorum" diye konuştuğum da Kaan'ın beni anlayacağını umuyordum.

"Hüma bak senle açık konuşacağım, bir kız bir erkekten korkuyorsa ya eski belalı bir sevgilisidir ya da o erkek o kızdan..bir şey almıştır" dediğin de daha fazla dayanamıyordum Kaan anlamıştı.

Tam koşarak gidecekken bu okuldan Kaan'ın bana sarılmasıyla sessizce kimseye göstermeden ağlamaya başladım.

O bana sarılırken ben hıçkırarak ağlayıp ona sarılıyordum.

"Her ne kadar erkek olsalarda, onlar adam değiller ve sana söz veririm ben yanında olduğum sürece kimse sana dokunamaz" diye güven verici bir şekilde konuştuğun da ilk defa böyle hissediyordum.

Ondan ayrıldığım da kesinlikle daha iyiydim.

"Ben çok teşekkür ederim" diye acele bir şekilde konuşunca heyecanlanmıştım. Bu duyguları ilk defa yaşamanın heyecanı vardı sanırım üstümde.