Düşünüyorum..bana gülümserken bir melek gibi görünen insan nasıl olur da beni içine çeken bir şeytan olabilmişti?
" Bana hayatını değiştireceğim dediğinde bunu mahvederek yapacağını hiç düşünmemiştim."
Karşımda oturmuş önündeki hamburgerini yiyişini izliyordum.Jungkook'u yedi ay önce ilk tanıdığım gün bir nebze deli olduğunu anlamıştım. Ama zaman geçtikce bunu daha fazla sergilemeye başlamıştı.Bazen öylesine sessiz ve kendi halinde oluyordu ki bazen ise ona yetişmem mümkün olmuyordu.
-Bunlar rahatca yiyebildiğim son hamburgerler. Tadını çıkarmam gerekiyor.
diyerek ağzını batırmaktan çekinmeden komik bir şekilde aldığı kocaman tadımlığı çiğniyordu.
Hamburger yemeyi çok sevdiği için hep en büyüğünden sipariş ediyordu. Ben de her zaman en büyüğünden sipariş ediyordum çünkü bitirememesini ve benimkinin kalanını yemesini seviyorduk ikimizde.
Yanımda oturmasına rağmen sandalyesini bana çevirdiği için kolaylıkla onu görebiliyordum.İçtiği kolaya daldırılmış pipeti pembe dudaklarından ayırırken nihayet yüzüme baktığında ise onu izliyormuş gibi görünmek istemezdim. Bu yüzden gözlerimi önündeki tepsiye indirmiştim:
-Patateslerin bitmiş,istersen benimkilerden de yiyebilirsin.Yani diyete başlamadan,son kez,rahat rahat.
Pipeti tekrar dudakları arasına yerleştirirken omuz silkti. Bakışlarını gözlerimden çekmeden bir yudum alıp kolasını tekrar masaya koydu. Ağzındakileri çiğnerken kaşlarını imayla kaldırıp seksi mi yoksa tatlı mı olduğuna karar veremediğim bir şekilde sorguladı:
-Bugün saçlarını toplamamışın?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece kuru bir gülümsemeyle cevap vermekle yetinmiştim.
Hamburgeri bitmişti ve elindeki kola kutusunu hafifçe sallayıp boş olduğundan emin olduktan sonra ayağa kalkmıştı. O masanın üzerindeki şapkasını kafasına geçirirken mırıldandım:
-Eve birlikte yürüyebilir miyiz? Tüm hafta okul ile uğraşacağım görüşmemiz mümkün değil sanırım.
-Zaten birlikte yürümeyecek miydik Gail,Neden sürekli bunları sorma gereği hissediyorsun?
Elindeki telefonun ekranına bakıyordu,birisiyle mesajlaşırken yöneltmişti sorunu bana. Omuz silkerek adımlarına eşlik etmiştim.
Dışarı çıktığımızda elindeki telefonu cebine tekrar yerleştirmişti. Mesajlaşması onu mutlu etmiş olacak ki yüzü fazlasıyla aydınlık ve tebessüm doluydu. Birden beni hatırlamış gibi bana döndü:
-Evet ne diyorduk. Yakın arkadaşlar birbirlerine ' şunu yapalım mı?' diye sormazlar Gail. Teki yapmak istiyorsa diğeri de ona uymak zorundadır.
Sırtımdaki çantanın kulplarına ellerimi geçirip ona kocaman gülümsedim.Verebileceğim tek cevap buydu çünkü.
Yürürken bana gün boyunca neler yaptığını anlatıyordu. Asla sevmediği birilerinden veya yeni tanıştığı insanlardan bahsetmeyi de unutmamıştı. Onun birilerini sevmemesi bana fazlasıyla garip geliyordu. Çünkü genelde kendi halinde olurdu ve sürekli pratik yapmak ile meşguldü. Burnundan nefes vererek gülerken,ellerini,mimiklerini kullanmayı ihmal etmeden sakince konuşmaya devam etti.Bu gündelik hayatın gereksiz stresini ve boşluğunu bana unutturan bir şeydi.
