Hayal ' in Hayatı

2

Ve başucumdaydı işte ben sormadan başladı söze ;
- Hayal artık gidiyorsun burdan , seni özel bir okula kaydettirdim . Orada hem ders çalışırsın hem de sosyalleşirsin biraz . Hadi aşağıda bekliyorum seni , dedi ve valizleri aldı aşağıya indi . Bana gitmek isteyip istemediğimi sormamıştı bile . Ben hıçkıra hıçkıra ağladım . Hadi diye bağırdı .
Bende daha fazla kızdırmamak için aşağıya inip arabaya bindim .
Sanki çocukmuşum gibi beni tembihleyip duruyordu ;
- Orada akıllı ol kızım , sakın izinsiz bir yere gitme beni rezil etme , şikayet duymayayım , dedi
Sinirden ellerimi ısırıyor dum . Yurda geldiğimizde arabadan inip yurt müdüresinin odasına yürüdük . İçeriye girdiğimizde müdüre ' nin annemin ünlü arkadaşlarından biri olduğunu görünce çok şaşırdım . Demek ki planı buymuş , daha doğrusu kurtulma yöntemi . Hemen iki görevli gelip beni odama götürdüler . Oda son derece mükkemmeldi . Rengarenk duvar boyaları , desenli ışıkları , otomotik gardrobu , yumuşacık yatağı ve balkonda görülen havuz manzarası odaya apayrı bir hava katıyordu fakat bunların hiçbiri benim mutlu olmama yetmiyordu . Annem yanıma gelip yardım isteyip istemediğimi sordu , bende hayır anlamında başımı salladım . Ağzımı açsam istemediğim kelimeler dökülebilirdi o yüzden susmayı seçtim . Konuşmadığımı görünce kendisi konuşmasına devam etti ;
- Ben gidiyorum kızım sen sabahları kalkıp okula gidersin , bir ihtiyacın olduğunda da müdüre hanıma söylersin o da bana iletir , dedi
Biraz para bırakıp yurttan ayrıldı . Bana kısa yoldan beni arama demişti . Ne yapacaktım ben ? Buraya nasıl alışıcaktım ?
Kıyafetlerimi yerleştirip bahceye çıktım . Bahçede kafeler , mağazalar , parklar , havuzlar , çeşitli oyun alanları yani her ne ararsanız vardı diyebilirim . Yurt erkek yurduyla dip dibeydi . Köşelerde bir yere oturdum . Acaba annem beni ziyarete gelir mi ? acaba hiç merak eder mi ? Diye aklımdan geçirdim . Ama gelmiyceğini biliyordum , aramamı bile istemeyen bir anneden ne bekleyebilirdim ki ... keşke bir babam olsaydı , yaşıyorsa onu bulup yanına giderdim .
Beni annemden ve tüm kötülüklerden korurdu ,
annem gibi beni yalnız bırakmazdı yada bir ablam veya bir abim
olsaydı ama yoktu işte , yapayalnızdım .
kafamı kaldırıp soluma çevirdiğimde bir çocuğun yanımda oturduğunu gördüm . Tam ordan kalkıyordum ki kolumu tutup " otur " dedi .
Mecmuren oturmak zorunda kaldım . Ama vücudum titriyordu . Ne oluyordu bana ? Neden heyecanlanıyordum ? Nasıl kaçabilirdim bu ortamdan ? Kalbimin atışını kulaklarımda duyabiliyordum . Kafamı çevirip ona bakamıyordum bile , nasıl biriydi acaba ? Neden merak ediyordum ki ? Kendimi bu düşüncelerden sıyırıp buradan hemen
uzaklaşmam gerektiğini düşündüm onun dikkatini dağıtmak için yerden bir taş alıp nereye denk gelirse fırlattım . Çocuk o tarafa kafasını çevirdiği an bende tüm hızımla odama koştum ve yatağıma uzanıp bügünkü olanları düşünmeye başladım . Ne düşünürsem düşüneyim yine herşey o çocuğa çıkıyordu . Uyumaya çalıştım ama her gözümü kapatışımda onla ilgili olaylar beliriyordu . Dayanamıyordum , sürekli onu görmek istiyordum . Ben bu zamana kadar öz annemi bile görmek istememiştim ki . Uyuyamayacağımı anlayınca kalkıp üstüme bir elbise geçirdim ve yemek salonuna doğru yürüdüm . Sabahtan beri hiç birşey yememiştim . Yemek tabağına biraz yemek koyup boş bir masaya oturdum . Hızlı hızlı yemeye başladım çünkü kurt gibi açtım . Bi ses " oturabilir miyim " dedi . Kafamı kaldırdığımda o olduğunu fark ettim . Ne yapmaya çalışıyordu ? Daha az önce izin almadan direk oturuyordu şimdi ise o nazik sesiyle oturmak istiyor . Amacı neydi ki bunun ?
- Artık oturabilir miyim?
Ayakta durmayı pek sevmem de ...
Düşüncelerimden sıyrılarak
- Ta tabi otur , dedim .
Oturdu ama hiç konuşmuyordu .
Ne yapmalıydım şimdi ?
Konuşsa mıydım? Ne diyecektim ki? En iyisi konuşmamaktı. Daha içi dolu yemek tabağını orada bırakıp hemen orayı terkettim. Odadan ders kitaplarımı alıp bahçede bir köşede oturup çalışmaya başladım.
Yaklaşık 3 saat geçmişti. Ders çalışmayı bırakıp biraz dinlendim. Etrafı izlemeye başladım.
Bir baktım ki karşıda bir karartı bana doğru geliyordu. Biraz yaklaştıktan sonra o çocuğun olduğunu gördüm. Ne işi vardı burada? Neden beni takip ediyordu? Kimdi bu çocuk. Kalkıp hızlıca asansöre binip odama çıktım. Odamı bilmiyordur umarım. Kitaplarımı çantama yerleştirip pijama takımımı giydim. Yatağıma uzanıp uyumaya çalıştım. Tam dalıyordum ki balkonda bir tıkırtı... doğrulup o yöne baktım. Bir karartı vardı...