အျပာေရာင္ရင္ခြင္တမ္းခ်င္း..........

ဘဝမွာ.... တစ္ခါေလာက္... မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းထဲ ခုန္ခ်ၾကည့္ခ်င္ဖူးပါသလား....။

ျပာလြင္လြင္ေကာင္းကင္တစ္ခုက... ခင္ဗ်ားကို ရင္ဖြင့္ႀကိဳေနပါလိမ့္မယ္...။

ကၽြန္ေတာ္... ခုန္ခ်ခဲ့ဖူးတယ္...
ေကာင္းကင္နဲ႔ တူတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ရင္ခြင္ထဲကို.... ။

•••

အဲ့ဒီေန႔က... တိမ္စုေတြ.. အျပာေရာင္ ပင္လယ္ထဲ ကူးခတ္လို႔... ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေကာင္းကင္ဟာ... တကၠသိုလ္ အားကစား ခန္းမရဲ႕... ဘက္စကတ္ေဘာကြင္းထဲမွာ.. မိုးသား ကင္းစင္လို႔ေနတယ္...။

လွလွပပ ဆက္တိုက္ ဝင္ေနတဲ့ ဘက္စကတ္ေဘာလံုးဟာ.. ျဖာက်ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ အၿပိဳင္ သြက္လက္ ရႊင္ျမဴးလို႔...။
ေခၽြးစက္တို႔ သီေနေသာ.... သူ သို႔မဟုတ္... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေကာင္းကင္ဟာ... အစြမ္းကုန္ တက္ႂကြလို႔...။

ဆူညံေအာ္ဟစ္အားေပးသံေတြ နားထဲက လၽွံထြက္သြားၾကသလိုမ်ိဳး ....။
ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့... လူမ်ားစြာ.. ျမင္ကြင္းက ေဝဝါးေပးထားသလိုမ်ိဳး.... ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕... တစ္ခုတည္းေသာ... အာရုံဟာ... အနားယူခ်ိန္
ကြင္းလယ္ကေန... ေလၽွာက္လာေနတဲ့.... သူ႔ဆီမွာသာ ရွိတယ္...။
အနားကို ေရာက္လာတဲ့.. သူ႔ဆီ အလိုလို ကမ္းေပးမိတဲ့ ေရဘူးတစ္ဘူးမွာ... ခစားျခင္းတို႔ တံဆိပ္ကပ္ၿပီးသား..။

ျပံဳးျပရင္း.. ဆြဲယူလိုက္တဲ့ အဲ့ဒီေရဘူးထဲ... ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးခုန္သံေတြ ကပ္ၿငိေနပါလိမ့္မယ္...။
တစ္ညလံုး... ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းအံုး အိပ္ထားခဲ့တဲ့... အျဖဴေရာင္.. သဘက္ အေသးတစ္ထည္ကိုပါ... သူ လွမ္းယူ ေခၽြးသုတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့.. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရုပ္ရယ္ နာမ္ရယ္ စတင္ ကြဲျပားသြားၿပီပဲ ျဖစ္တယ္... ။

ႏွလံုးသားကေတာ့..... သူဆြဲဖြသြားတဲ့... ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ နီနီေတြလို... ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနခဲ့ပါတယ္....။

•••

လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္... ။

" မင္း... ဘာရွာေနတာလဲ... "

မပီမသ ကိုရီးယား စကားရယ္... လြဲေနေသာ...သဒၵါ အခ်ိဳ႕ရယ္နဲ႔... ကြဲျပားျခားနားေသာ... လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အေနာက္မွာ... ကူညီလိုဟန္.. မတ္တပ္ရပ္လို႔...။