အျပာေရာင္ရင္ခြင္တမ္းခ်င္း..........

ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ ျပႆနာရပ္အား... သူသည္ မည္သို႔မၽွ မေျဖရွင္း.... ။ ကိစၥတစ္ခုလံုးတြင္... သူကပဲ မွန္ကန္ေနခဲ့သလို.... ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ နားလည္မႈအလ်ဥ္း ကင္းမဲ့သည့္ သေဘာထားေသးသိမ္သူ တစ္ဦးလို....။

ဗလာျဖစ္သြားသည့္.. ခံစားမႈတစ္ခုေၾကာင့္ .....
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ဥေပကၡာျပဳမႈကိုပင္ သူက ဂရုတစိုက္ လိုက္လံရွင္းျပမေနေတာ့.... ။ ကၽြန္ေတာ္
ျပင္ေပးထားသည့္.... ညစာကို အနည္းငယ္ စားၿပီးေနာက္..
သူ႔ စာၾကည့္ခန္းရွိရာသို႔ ဝင္ေနခဲ့သည္....။

ခဏအၾကာ... ဂစ္တာသံထြက္ေပၚလာသည္....။ သူ ဂစ္တာ မတီးေတာ့သည္မွာ....သိပ္ကို ၾကာေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း... အရင္လို လက္သံအတိုင္း....။

......If U ever leave me .. Baby ...--

......... leave some morphine at my door --

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့သည့္.. မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ပိတ္ရင္း... သူ႔ အသံကို အာရုံစိုက္လိုက္မိသည္.... ။

-- There's no religion that could save--...

Bruno Mars ရဲ႕ It Will Rain အား... မည္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္.. သူက ဆိုညည္းေနသလဲ... ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့... ။

-... There'll be no sunlight ..---

-- I'll pick up the broken pieces --- ...

ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး... သူ႔ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို ေမၽွာ္လင့္ရဦးမည္လဲ... ။
တစ္စစီျဖစ္ေနခဲ့သည့္ အပိုင္းအစမ်ားအား... အေကာင္းပကတိ အတိုင္း ျပန္ဆက္၍ ရရန္ မလြယ္ကူပါ...။ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးသတ္ခ်င္ေနၿပီ....။

ထပ္ခါတလဲလဲ ထို သီခ်င္းကိုသာ .. သူ ဆက္တီးေနခဲ့သည္မွာ... သိပ္ၾကာလြန္းေနၿပီ... ။
ကၽြန္ေတာ္ကပဲ.. အရူးလို စိတ္ပူလာရျပန္သည္... ။
စာၾကည့္ခန္းတံခါးအား.... ဖြင့္ဝင္လိုက္သည့္အခါ... သူ ဆက္လက္၍ ဂစ္တာတီးေနဆဲ ျဖစ္သည္... ။
ခပ္တိုးတိုး ဆိုညည္းေနဆဲျဖစ္သည္...။

မတီးခဲ့သည္မွာ ကာလအေတာ္ၾကာေနခဲ့သည့္.. သူ႔ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္မ်ားအား... လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္... ။

( ဘုရားသခင္ !! )

စုတ္ျပတ္သတ္ပြန္းပဲ့ေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို တစ္စစီ ဆြဲဆုတ္ပစ္လိုက္သလိုမ်ိဳး.....။
သူ႔အနားတိုးကပ္ကာ.. အလ်င္အျမန္ ဆြဲယူတားျမစ္မိလိုက္သည္.... ။