Sold For A Million Dollar (COMPLETED)

six

Mama's doing fine. Nabayaran ko na ang bills niya at nasimulan na rin ang operasyon niya. Makalipas ang ilang oras ay natapos ang operasyon niya and she's doing fine, no, she's doing great!

"San mo nakuha ang pinangbayad mo, Ayesha?" Makahulugan ang titig na binigay saakin ni papa.

Gusto ko sanang sabihin na 'thanks for my dignity.' Pero sigurado naman akong he'll loathe me.

"May ipon po ako Pa. At may work po ako sa gabi. Nakabale ako sa pinagpapasukan ko kaya nakakuha po ako ng pera. Please pa. Iwan nyo nalang po saakin ang mga gastusin." I lied. Tumango siya pero mukhang di siya convinced. Sorry, Papa.

"Pero anak, wag ka ng magtrabaho. Hayaan mo nalang ako rito."

"Promise po, magreresign na po ako pag nabayaran ko ang inadvance ko." Hindi ako pwedeng huminto ng agad agad. Makakahalata sya.

"Sige. Pero ano ba ang trabaho mo?" I froze. Paano ko sasabihin sakanya? Paano ko sasabihing naibenta ko ng hindi sinasadya ang dignidad ko para sa bills ng nanay ko.

I was saved by the bell ng pumasok ang isang nurse para i-check si Mama.

I excused myself when my phone rang.

Unregistered number calling...

Sino naman kaya ito? Kahit hesitant ako ay sinagot ko ang tawag.

Hindi ako nagsalita seconds later ay nagsalita ang taong nasa kabilang linya.

"Aren't you gonna talk?" Isang cold at emotionless na nagsalita mula kabilang linya. Sa momentong yun. Nabalot ako ng takot. Nanginginig ako at nararamdaman ko ng tumutulo ang mga luha ko.

Pinili kong hindi pumasok ngayon dahil sa takot. Dahil na rin sa hiya. Pero di ko pa rin pala siya matatakasan.

"Where are you?"

"N-nasa bahay po." Obviously was a lie. Ayokong sabihing nasa ospital ako at ang mama ko ay nakikipaglaban sa kamatayan. I don't want him to pity me.

"Go to school and attend your class. I want to see you here." And the line went dead.

Di ko alam kung ano ibig niyang sabihin dun. Pero natatakot ako. Di ko alam kung ano ang pa ang mukhang maihaharap ko sakanya. Feeling ko ay alam na ng buong school kahit malabong mangyari yun.

Kahit hesistant ay pumasok ako. Hindi ako makapaglakad ng maayos. I still feel sore.

My phone beeped.

From Mr. Sy:

Walk properly. They might know.

Napaayos ako ng tayo at kahit hirap ay naglakad ako ng maayos. So? He's watching me. Unconciously akong napalingon lingon at nakita ko siya sa tapat ng faculty office sa second floor kaya agad rin akong nag iwas ng tingin.

Agad akong nakita ni Lloyd at inakbayan dahil wala kaming klase ay dumiretso kami ng cafeteria. I thank him for saving me from the death glare.

Napansin ata ni Lloyd at mood ko kaya siya na ang nag order ng pwede naming makakain.

"Napano ka? Ayos ka lang ba?" Puno ng pag aalala niyang tanong.

"Yeah." Maikli kong sagot at patuloy sa pagkain. Akma akong susubo ng makita ko si Sir Dylan sa may malayo na nakatingin saamin. Nanginig ako kaya nabitawan ko ang tinidor na hawak ko ang lamang lasagna ay natapon palabas ng plato.

"Hey! Okay ka lang ba talaga? You look so pale." Di ko siya masagot. Masyado akong nanginginig sa takot. "You're shaking!" Hinawakan niya ang kamay ko at ikinulong sa dalawa niyang palad.

Napatingin ako sa gawi ni Sir Dylan na sana'y di ko nalang ginawa. Mas sumama lang ang tingin niya saakin, saamin.

Out of nowhere ay biglang sumulpot si Jacob. Nagtatanong siya kung anong nangyayari pero wala ding maisagot si Lloyd na maayos dahil pati siya di alam ang gagawin.

Inakay nila ako patayo. but the moment I rose from my seat. My knees went jelly. And everything went black.

***

Nagising ako sa isang kwarto na masyadong pamilyar saakin. Pero ngayon ko lang napansin ang lawak neto. Grey and white ang motif ng kwarto. Ang king sized bed ay may navy blue na comforter at pillow case. May tatlong pinto rin ito. Ang isa ay palabas ng kwarto at hindi ko na alam ang dalawa pa. Siguro ay walk-in closet at banyo.

Natigil ang paggala ng mata ko ng bumukas ang pinto at iniluwa neto ang mala-adonis na mukha ng professor ko. May hawak na tray na may lamang pagkain.

Sa di malamang dahilan ay nahigit ko ang aking paghinga kasama ng paghigit ko sa comforter papuntang dibdib ko.

"Gising ka na pala. You fainted so I brought you here." Cold niyang sabi at inilapag ang tray sa bedside table. "Kumain ka tsaka mo inumim ang gamot." Habang papalapit siya ay siyang pag atras ko. I'm afraid, okay?! No, I am terrified. Terrified that he might do something horrible again. Thinking that he already bought me for a million dollar.

Kaya pala hinayaan akong mailabas kagabi. Magkano naman kaya ang ibinayad niya sa bar na yun? Damn it! Money can control everything!

I loathe them.

Napansin yata niya ang pag iwas ko kaya agad din siyang lumayo at sinabing, "kumain ka na dyan. I'll drive you back to school"

Dahil sa takot, kahit wala akong gana ay kumain ako. Dahil sa sakit ng ulo ko ay ininom ko rin ang gamot.

Lumabas ako ng kwarto pagtapos mag ayos. I grabbed my bagpack and headed towards the main door. ayoko ng may mabahala pero ng akmang bubuksan ko ang pinto ay may narinig akong nagsalita.

"Where do you think you're going? I'll just wash my face and wait for me or else..." nanatiling nkabitin sa hangin ang sasabihin niya kaya takot ko nalang.

Simula ng mangyari ang hindi ko inaasahan ay parang ang laki ng pagbabago sa katawan ko pati na rin sa pagkatao ko. I'm feeling quite a lady now. May ibang feeling yung dala ng nangyari. O it's just me? I dont know.

Habang hinihintay ko siya ay nagkaroon ako ng pagkakataon na libutin ng tingin ang unit niya na hindi ko nagawa kagabi dahil sa takot at pag mamadali. Wallpapers are grey and white, curtains are navy blue. Pati ang couch ay navy blue.

Gaya ng kwarto niya ay grey at white ang motif neto with  touch of navy blue. Mula sa maim door ay bubungad sayo ang magarbo niyang sala. Flats screen tv na nakakabit sa dingding naharap  sa couch na pa-U ang hugis. Sa gitna ay may maliit na coffee table na may stocked magazines sa baba.

Sa right ay ang hagdang patungong kwarto at meron namang treadmill at ilang barbels and dumbbels.

Ang kusina niya's malinis. Parang hindi lalaki ang may ari ng unit.

Minutes had passed lumabas na siya galing common cr ng unit niya. Humahalimuyak sa ilong ko ang amoy niyang lalaking lalaki. To think na naghilamos lang siya paano pa kaya kung kaliligo niya lang?

"Let's go" tsaka niya pinangunahan ang paglabas.

"I uhm-" shooting stars! Bat ako ng salita?! At bakit ko pa kasi binuksan ang bibig ko!!

"You were saying?" I shook my head.

"N-nothing Sir."

"Drop the Sir, inside the university I am your professor. But outside, I'm your boyfriend. You're mine, Ayesha. Mine alone."