A/n:
Keep on reading guys and don't forget to write your comment and vote.
********UNEDITED
" A person's words reflect the image of his character and the amount of truth and lies in it is always visible to the human heart than ordinary eyes."
-by Anoj Somany
[Other's POV]
May dalawang tao ang nag-uusap sa isang abandonadong lugar kung saan, madalas itong tambayan.
" Nakuha mo na ba lahat ng mga impormasyon na pinapakuha ko sa iyo." isang tinig ng babaeng nakamaskara kung saan natatakpan nito ang mukha.
" Yes, Ma'am. Nakuha ko na po ito at ayon sa imbistigasyon ko sa pagkuha ng mga nagkalap na impormasyon ng taong pinapahanap mo. Ito po lahat ng Files, kumpleto na po iyan." isang tinig naman ng lalaki ang kausap ng Babaeng nakamaskara. Inilahad nito ang mga Dokumentong nakuha nito sa pag-iimbestiga.
" Well, good at dahil diyan. Ito ang bayad, kumpleto rin iyan. Katulad ng napagusapan natin. Siguraduhin mo lang na walang makakaalam nito. Maliwanag ba." Nakangisi nitong saad na kahit suot nito ang maskara ay hindi parin maitatago nito ang ngiting nakaguhit sa mukha nito.
" Masusunod, Ma'am. Paniguradong walang makakaalam nito. Basta ba ay ayos ang ibabayad niyo sa akin ay walang problema." nakangiti ring saad ng estrangherong lalaki na hawak nito sa kamay ang envelope na naglalaman ng makapal na pera.
" Pano, yan Ma'am. Nagawa ko na ang ipinagagawa niyo. Maaari na po ba akong umalis." pagpapaalam ng estranghero sa kausap nito. Pero nanatili lamang tahimik ang kausap nito.
" Oo, naman. bakit, hindi diba. Pero bago ka umalis ay may ibibigay pa ako sa iyo." isang makahulugang saad ng babaeng nakamaskara.
Isang tunog ang umalingawngaw sa bawat sulok ng ab
andonadong lugar kung saan tahimik.
~~ BANG ~~~
" Ano po iyon, Ma'a-- Ahhh." hindi na naipagpatuloy ng estranghero ang sasabihin niya ng may naramdaman na lamang siyang isang bagay na pumasok sa katawan niya at nakita niya na lamang ang sarili niyang naliligo na sa Dugo.
" Talagang wala ng makakaalam pa. Dahil dito pa lamang ay tataposin na kita. Hahaha." malademonyong pahayag ng babaeng nakamaskara. Pagkatapos ay tahimik nitong nilisan ang abandonadong room kung saan naiwan ang duguang bangkay ng estranghero.
" Nagsisimula palang ako. Calymp here I come." makahulugang pahayag ng babaeng nasa likod ng maskara.
" HAHAHAHA." at malademonyong itong tumawa, kasabay nito ay tuluyan na itong naglaho sa kadiliman ng gabi.
********
[Sirin POV]
Nagising na lamang ako ng tumunog ang Alarm clock na nasa bedside table ko. Hindi ko alam kung bakit nanakit ang buong katawan ko. Wala naman akong matandaan kagabi na ginawa ko. Ang naalala ko lang ay nandito na ako sa kama, suot parin ang kahapon kong suot. Hindi ko na nga matandaan kong saan ako nagpunta kahapon.
Tss..
Napabuntong- hininga na lamang ako. Sabay bumangon na sa higaan at kinuha ang uniform ko at kagamitan sa panligo at lumabas na ng Kwarto ko. Kung bakit kasi nauso yung C.R na nasa labas. Kailangan ko tuloy lumabas at tunguhin ang C.r at doon maligo.
आप पढ़ रहे हैं
Calympus University
किशोर उपन्यास(CalympiansBook#1) Sirin was just an ordinary girl. That's what they thought but behind her innocent face, there's a little secret from her past that still haunt her and her mission drove her from the past. Isang Nakaraan na hindi na dapat balikan...
