Wherever! ( SuLay Fanfic )

Finale

ေနာက္က်မွန္းသိေပမယ့္ unicornႀကီးေရ
happy birthdayပါလို႔။
♡ ♡ ♡

>>>>><<<<<

Final chapter is here!
Hope you like it!
Please enjoy!

************

Reader's POV,

---ani
မျဖစ္ဘူး
ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး
ကြၽန္အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး
ကြၽန္ေတာ္ ယုန္ေလးကုိ မခြဲႏိုင္ဘူး---

Yixingရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္မွာလဲ တဒိန္​းဒိန္​း တစ္ကုိယ္လံုး
ေခြၽးစီးေတြနဲ႔ အသက္႐ွဴလဲ က်ပ္ေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္က သူ႔ဘဝအတြက္
အပင္ပန္းဆံုး အခ်ိန္ပဲ။ သူ႔ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လံုးကုိ
လက္လႊတ္ရေတာ့မယ္ဆိုတာက သူ႔အတြက္ေတာ့
အိပ္မက္ဆိုးျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ေပမယ့္
ဒါေတြအားလံုးက တကယ္ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။

YX း Suho ထေလ။ ထလို႔ေျပာေနတယ္။ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး မင္းျပန္ႏိုးလာပါကြာ။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။

အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ သူက
ႏိႈးရခက္တယ္တဲ့။
Suho ဟန္ေဆာင္အိပ္ေနတယ္ပဲ
သူ႔စိတ္ထဲ ျမင္ေယာင္ေနတယ္။

ဆရာဝန္ကေတာ့ Yixingကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ
သူနာျပဳႏွစ္ေယာက္ကို အခ်က္ျပလိုက္တယ္။

သူနာျပဳေတြကလဲ အခ်ိန္ဆြဲမေနပဲ
Suhoရဲ႕ကိုယ္မွာ တပ္ထားတဲ့ ေဆးပိုက္ေတြ
ကိရိယာေတြကို တျဖည္းျဖည္း
ျဖဳတ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Suhoရဲ႕
ပိန္သထက္ပိန္လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ တပ္ထားတာဆိုလို႔
ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ရယ္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းတိုင္းတဲ့စက္ရယ္ပဲ
က်န္ေတာ့တယ္။ Yixingကေတာ့
ကုတင္ေျခရင္းမွာ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
သူဘာလုပ္ရမလဲ မသိဘူးေလ။

Dr း ငါလဲ နားလည္ပါတယ္။ ဒါက လြယ္ကူတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွ မဟုတ္တာ။ အဲဒါကလဲ သူ႔အတြက္ပါ။ ဘာမွမထူးေတာ့တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲထားမယ့္အစား သူ႔ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားခြင့္ျပဳလိုက္ပါ။

ေဘးကေန ေျပာေနတဲ့ ဆရာဝန္ရဲ႕
စကားေတြကို ၾကားေနရေပမယ့္
Yixingကေတာ့ ျပန္ေျပာစရာ စကားမ႐ွိဘူး။