Belle's POV
After Juliana left us hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Wala ako sa sariling lumalakad na lutang pa rin ang isip. I'm still shocked of what I've learned na puro lang pala panloloko ang lahat ng ito para kay Harold. Tahimik lang akong ginigiya nito papasok sa loob ng sasakyan. Tahimik din ito at pareho kaming hindi nag iimikan.
Walang may nakaupo sa driver's seat at nandito kaming dalawa sa passenger side ng sasakyan. Ginagap nito ang mga kamay ko at pinagsalikop ng mga kamay niya. I was just bending my head and looking on my lap. I don't want to see him or even take a glance at him. Iginiya nito ang mukha ko, para tingnan ko ito. I could see pain, regret in his eyes. "Belle, look at me. I am sorry." With his hoarse voice. Bakit feeling ko nasasaktan din ito sa mga pangyayari? Nasasaktan din ba ang mga demonyong katulad niya? O sadyang magaling lang. Itong magpanggap na apektado siya.
Hikbi lang ang tanging narinig nito sa akin. No words would even come out of my mouth. Niyakap ako nito ng makita niya ang mga luha ko, ang paghikbi kong hindi ko na mapigilan pa. Narinig ko na lang itong nagsalita. "I can't take you home like this." Bulong nito habang yakap yakap ako. "Mang Tony, pwede mo bang dalhin muna kami sa Marikit Falls. Salamat po." Ang utos pa nito kay Mang Tony. Malapit lang ang falls na ito sa bahay namin. Napakaganda ng lugar at sobrang linaw ng tubig.
"Hindi tayo pwedeng umuwi na ganyan ang sitwasyon mo. Ayokong magtanong sila Mommy at Daddy kung ano ang nangyayari sayo." Sabi pa ni Harold sa aking yakap yakap pa rin ako nito sa kanyang mga bisig. Ang just appear stiff and numb with his embrace. Feeling ko, mayroong gustong sumabog sa dibdib ko.
He was assisting me in getting off of the car ng marating namin ang falls. Narinig ko kaagad ang lagaslas ng waterfalls, its soothing, calming and refreshing sounds. Hinawakan nito ang kamay ko habang bumababa ng sasakyan. His eyes are devishly handsome, piercing, looking at me. Pwede pa rin pala ang isang taong katulad ko na maaatract sa isang demonyong katulad ni Harold. He's a demon full of deception, full of lies.
Lumakad kami going to the trail, heading towards the cottage at the foot of the falls. He was just holding my hand not to let me fall. He let me sat on one of the bench. "I brought you here, so you can breath your pain, your disappointment. Say, or do whatever you want Belle. Nandito lang ako makikinig sayo." Sabi nitong nakaupo sa katabi na inuupuan ko.
I throw him a piercing look with my tears falling down my cheek. "I hate you. Bakit mo nagawa sa amin to?" Sa sobrang galit ko ay sinusuntok ko na ito sa dibdib. Hindi man lang natitinag ito sa mga suntok ko. Napakatigas ng dibdib nitong hindi man lang apektado sa mga pinanggagawa ko. "You are evil! Nakuha mo na ang gusto mo sa amin. I fall in love with you! Kulang pa ba? Napaka demonyo mo!" Walang tigil na pagsisigaw ko sa kanya.
He held my hand na pinansusuntok ko sa kanya. "What did you just say? You love me?" Ang gulat na tanong nito. I don't care letting him know that I love him. I will have to make sure this love will die anyway. I will remove him out of my system.
"I regret the feeling! I am so stupid to feel this way. Sana katulad mo. Iba na rin ang minahal ko! You are not worth of my love. I'll make sure I will get over you and this stupid love!" Sabi ko sa kanya with a voice full of regret. "Ayoko ng balikan pa ang nararamdaman ko sayo. I hate everything about you!" Ang galit ko pang dagdag dito.
"I'm so sorry princess." Ang tanging naiusal nito. Sabay yakap at kulong sa akin sa kanyang mga bisig. Mas lalong napahagulgol ako sa ginagawa niya. Hinagod ako nito sa buhok, pababa ang paghagod nito sa likod ko.
I am wriggling away from his embrace. I tried very hard to push him forcefully. "Let me go! Ayokong niyayakap ako ng isang demonyong katulad mo!" Pagsisigaw ko pa dito. Ngunit hindi ako nito binitawan. Nanatili akong nakakulong sa mga bisig nito.
