Jimin, benim evim sendin. Her gece sana sığınıyordum. Minik ellerine, minikliğine aldırmadan beni bütün kötülüklerden koruyordun.
Sonra sen gittin, ben evimden oldum. Hiçbir yere, hiç kimseye, senden başka hiçbir eve ait hissedememeye başladım. Jimin, ya sonunda dünyaya da ait hissedemezsem? Ben korkuyorum, ay ışığım. Bir gün senden umudu keserim diye çok korkuyorum.
YOU ARE READING
lost | jikook
Fanfictionbir şarkı yağmur gibi doldurabildi bir semti, bir semti tam on dört yerinden bir adam terk etti.
