lost | jikook

Final.

    Jimin, yoruldum. Ellerim tutunduğum dalı artık kavrayamıyor. Yara bere içindeyim. Gelmiyorsun, lanet olsun ki gelmiyorsun. Bunu artık biliyorum. Umudum, öldürdüğün çiçeklerimle beraber soldu. Sen de beni öldürdün, mezara bile gömmeden gittin. Sana dedim. Sen gelmezsen ben sana geleceğim dedim. Sensiz buralar zordu, buralar yoktu. Gittiğin yerden geliyorum sana. Uçmayı da öğrendim senin için. Artık güzel kanatlarım var. Kanatlarımı yanıma alıp geldim o güzel uçuruma. Manzarasına karşı durup seni seyrettiğim uçuruma.

'bir manzaradan habersiz duruşun,

tek dizelik şiirim bu.'

    Uçtayım, dibi görüyorum. Dibi hissediyorum. Bulutlar uçuşuma şahit olacaklar. Bembeyazlar. Ama Jimin, eğer bu sefer uçamazsam ve yere çakılırsam kalkmak için gayret göstermeyeceğim. Kanayan yarama yama yapmayacağım. 

   Her neredeysen orada mutlusun küçüğüm. Halimi görüyorsun ama gelmiyorsun. Çığlıklarımı duyuyorsun, beni dudaklarınla durdurmuyorsun. Gözyaşlarımı görüyorsun, elini uzatıp onları silmiyorsun. Sana kızgınım ve bu sefer seni nasıl affedeceğimi bilmiyorum. 

   Bir not bıraktım Jin Hyung'a. Bana ulaşmaya çalışmayın dedim, onlara onları sevdiğimi söyledim. Bilirsin vedalar canını yakar her insanın. Üzdüysem özür diledim. Şimdi biten defterleri sidelyaların arasına gizledim. Adım adım yaklaşıyorum sana.. belki sona.

   Jimin, bir göğe baktım bir de yere. Ve ben uçmayı ilk kez deneyen bir kuş misali kendimi aşağıya bıraktım. Çırpındım, çırpındım yukarı çıkamadım. Sen gittikten sonra da böyleydim. Sana gelirken de çırpınıyorum. Rüzgar yüzümü okşuyor. Yağmur çiselemeye başladı. 

Hızlandım, hızlandım, hızlandım. 

Dibi gördüm, bana orada gülümsüyordun. Güldüm Jimin. Ölümün kıyısındayken ve sana bu kadar yakınken güldüm. 

 Ardından yere çakıldım. 

*Selamlar, selamlar. Ne yazayım, ne yazayım dedim. Bu çıktı bir anda. İyi ya da kötü, emin değilim. Hikayemde verdiğiniz oylar ve yazdığınız yorumlar için çokça teşekkür ederim. Umarım sizi tatmin eder bu final. Kendinize iyi bakın.*