Nauczyciel [ Yaoi ]

EPILOG

- Kochanie ? Podaj mi te koraliczki proszę, zaraz goście się zejdą. - poprosiłem Erika z delikatnym uśmiechem na ustach. On bez słowa chwycił mnie za biodra i uniósł do góry po czym zaczął ze śmiechem obracać nas w kółko. Nie mogłem się nie roześmiać...
- Dziękuję, że cię mam Izak... jesteś moim największym szczęściem , które przytrafiło  się w życiu... I nie możliwe, że ten cholerny wypadek dopiero uświadomił mi jak bardzo się kocham - powiedział śmiejąc się głośno.
- Ja też cię kocham Erik... do końca - po moich słowach mój chłopak postawił mnie na ziemi i zbliżył nasze twarze do swoich... Gdy nagle... zadzwonił dzwonek.
- Oh... dlaczego w tak ważnej chwili ? - westchnął mężczyzna a ja na to tylko zachichotałem i ruszyłem otworzyć drzwi. W progu stał nie kto inny jak mój brat z całą swoją rodziną. Na głowie każdy miał założone takie śmieszne szpiczaste czapeczki a w rękach prezenty.
- Wszystkiego najlepszego ! - usłyszałem, po czym wtuliłem się w każdego po kolei dziękując za prezent. Na dłużej zatrzymałem się przy Kasprze, który teraz jest jedną z najbliższych dla mnie osób. On nachylił się do mojego ucha
- Wszystkiego najlepszego Izak...
- Dziękuję Kasper
Stalibyśmy wtuleni w siebie tak jeszcze dłużej ale wtedy do przedpokoju wjechał wiwlki tort, którego... Kurwa gdzie oni  ukryli, że się o nim nie dowiedziałem ?!  
- Sto lat, sto lat... - śpiewali wszyscy a ja na środku korytarza stałem z wielkim uśmiechem na pół twarzy i z łzami szczęścia w oczach.
- A teraz życzenie... Wypowiedz je i zdmuchnij świeczkę - powiedział Erik gdy już urodzinowa piosenka się skończyła
- Ja... ja chciałbym, żeby było już tak zawsze...
Życzenie padło a świeczka została zgaszona...
####################
Koniec ! Nawet nie wiecie jak bardzo sie ciesze , że nie muszę tego ciągnąć. Jeszcze dzisiaj w jednym z rozdziałów w dopisce na dole napisałam, że chce usunąć bo już nie mam pomysłu , ale się spiełam i postanowiłam zakończyć to najprościej jak się da :D