“En toen kreeg ik een bericht van Jesse, viel van de trap en gaf over”, legde Amanda uit. “Wow, heftig. Weet je zeker dat nu alles weer goed gaat?” vroeg Marina bezorgd. “Ik voel me nog steeds zwak, maar…” Ineens hield ze op praten en begon spontaan te lachen. “Amanda?” Marina keek in de zelfde richting als Amanda deed en ze zag net Jesse de hoek van het schoolgebouw omgaan. “Meid! Dat gaat echt nog iets worden tussen jullie!” Amanda kon het niet helpen, maar ze begon te blozen.
“En hoe zit het met jouw liefdesleven?” vroeg ze, om van onderwerp te kunnen veranderen. “Goh, niks speciaals. Of toch wel. René doet vreemd tegen mij.” “Hoe bedoel je?” Marina zette zich schrap om haar verhaal te beginnen. “Toen jij een paar dagen geleden thuis was, was hij aan het sms’en met Lisa, je weet wel, die vijfdejaars,” Amanda knikte. “Ik heb haar dan maar eens opgezocht op Facebook, blijkt ze een relatie te hebben.”
“Wel, dat is toch niet zo erg?” Marina haalde haar iPhone boven en logde snel in op Facebook om iets te laten zien. “Lisa Brouwers… Ah, hier.” In een relatie met Jesse Peeters. “Nee, nee, nee, nee…” Amanda barstte bijna in tranen uit. “Maar wacht, dat is nog niet alles. Ik ben dan een beetje verder gaan zoeken. Jesse blijkt niet gelukkig te zijn bij Lisa, maar ze is nogal… Manipulatief. Ze draait iedereen rond haar vinger, net zoals René.
Dus wilde ik hem waarschuwen voor haar, maar op het moment dat ik hem vertelde wat ik had ontdekt, pakt hij mij vast en kust mij vol op de mond. Hij dacht dat ik dat zei omdat ik van hem hield. Begon hij daar een hele preek af te steken dat hij altijd al van mij heeft gehouden en ik… Heb hem terug gekust.”
“Marina! Meen je dat nu?” Marina gniffelde. “Tja, ik zag er wel de lol van in. Ik bedoel, hij is niet lelijk, toch? Maar ik bedoelde er niks mee, snap je? Maar nu wilt hij mij niet met rust laten. Hij blijft maar bellen en sms’en en hij wordt steeds… Agressiever. Ik weet niet wat ik moet doen.” Amanda zuchtte. “Ik los mijn problemen met Jesse op, jij met René. Jongens, jongens, jongens toch.”
Marina had nog maar net haar rugzak neergezet, of haar gsm ging al af. René. Ze drukte hem weg. Een paar minuten later belde René opnieuw en ze besloot op te nemen. “Marina, luister nu. Ik hou van jou. Amanda betekent niks voor mij. Dat liedje op mijn gitaar… Ik wou dat voor jou doen, maar ik wilde je niet verlegen maken. En Lisa, dat… Was om jou jaloers te maken! Ik hou va…”
“René, luister jij misschien eens naar mij. Ik geloof of vertrouw jou niet! Laat me met rust! Waag het niet om me nog te bellen, sms’en, mailen of chatten! Het was maar voor de grap!” Boos gooide ze haar gsm op het bed. Ze zette zich achter de computer en opende haar mail. Hier ga je spijt van krijgen, hoer.“Weet René nu echt niet van ophouden?!”
“Man, ik ben uitgeput van dat fietsen, Miro. Normaal gezien is mijn conditie toch redelijk?” Amanda legde zich op het bed. Ze wilde haar iPhone uit haar tas haalde, maar betrapte zichzelf op hevig trillen. Toen ze haar pincode moest ingeven, zag ze de cijfers niet meer. Even later ging het licht weer uit. Wanneer ze wakker werd, was het zes uur 's morgens. Ik kan even goed douchen, dacht ze bij zichzelf. Wanneer ze uit haar bed kwam, voelde Amanda zich ongelooflijk zwak. En misselijk was ze ook.
Ze ging met moeite onder de douchestraal staan, maar ze kon de druppels op haar armen niet uitstaan. Ze voelde zich zo ellendig dat ze maar terug in haar bed kroop. Het volgende moment stond haar moeder aan haar bed. “Amanda, wat is er? Waarom ben je nog niet wakker?” Ze opende met moeite haar ogen. Haar moeder had de gordijnen al geopend en licht stroomde overvloedig binnen. “Auw, ma… Ik voel me écht slecht. Mag ik thuisblijven vandaag?” Haar moeder dacht even na. “Thuisblijven van school, oké, maar we gaan straks naar de dokter.”
Van de dokter naar de neuroloog en daarna naar het ziekenhuis. “We zullen je toch een nachtje hier moeten houden”, zei de arts. “Ik zal thuis je spullen gaan halen, bel jij ondertussen naar Marina.”
“Heey, meid, gaat het zo slecht met je?” Marina klonk ongerust. “Ik moet hier blijven voor verdere onderzoeken. Normaal gezien blijf ik hier niet lang, maar afhankelijk van de resultaten zal ik toch een tijdje moeten blijven. In het slechtste geval moet ik hier zeker twee maanden blijven… Hoe zit het daar? Met René en zo?”
Amanda wilde de klaagzangen van Marina niet aanhoren, daarom probeerde ze van onderwerp te veranderen. “Het snap het echt niet. Hij belt mij, steeds met andere nummers, zodat ik niet weet dat hij het is. Sms’en en mailen is nu wel gestopt, maar ik heb onlangs wel een vreemde brief gekregen. Er stond in dat ik een hoer was en zo… Vreemd gastje.”
“Liefje, ik moet gaan nu, mijn moeder is hier met mijn spullen. Hou me op de hoogte!” “Kusjes!” Marina maakte nog een kusgeluidje voor ze de telefoon neerlegde. “Marina? Marina!” Ze hoorde haar moeder beneden aan de trap. “Ja, ma, ik kom al!” Onder het eten stond haar moeder opeens recht. “Oh, ik was het bijna vergeten. Er is post voor jou gekomen.” Tina haalde een pakketje en een brief uit de keuken. In de kartonnen doos zat een kleedje dat ze online had besteld, in de brief zat een blad met daarop in grote, geknipte en geplakte letters het woord ‘HOER’.
