Από Α αρχίζει η αγάπη

10

20 Οκτωβρίου 1922                                                                                                                                Χίος   

Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω μια ανάγκη να γράψω αυτά που μου συμβαίνουν.Πότε δεν είχα αυτή την ανάγκη γιατί ίσως είχα πάντα κάποιων να τα μοιραστώ, τη Λουίζα, αλλά τώρα δεν έχω κανένα.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα τίποτα δεν ήταν εύκολο.Οι υποδομές του κράτους μηδενικές, οι άνθρωποι εδώ στη Χίο αφιλόξενοι, φοβισμένοι....για αυτούς είμαστε οι τουρκόσποροι που ήρθαμε να τους πάρουμε τα σπίτια και το φαΐ. Νομίζουν πως εμάς μας άρεσε που ξεσπιτιθίκαμε; όχι λοιπόν και αν μπορούσα δεν θα πατούσα πότε σε αυτήν τη τρισάθλια χώρα και σε αυτό το καταραμένο νησί.

Για καιρό περίμενα κάποιον τον Άρη, την μητέρα, τον πατέρα,τον αδερφό μου...κάποιον.Μα κάνεις δεν ήρθε κανείς και εγώ είμαι μόνη μου..αν δεν είχα και την κυρα Φωτεινή δεν ξέρω τι θα έκανα.

Πολλές φορές σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τελειώσουν όλα ,να μην πονάω...χίλιες φορές το αποφάσισα και χίλιες φορές άλλαξα γνώμη.Η ελπίδα να είναι  ζωντανός και μια μέρα να τον ξανά δω και να καταφέρουμε να ζήσουμε τον έρωτα μας με κρατάει ζωντανή.

Η μεγάλη ιδέα. Η Ελλάδα των δυο ηπείρων. Αυτό είναι μεγάλη ηδέα;ο θάνατος και η καταστροφή;Πίος λαός φταίει για αυτό; οι σύμμαχοι μας οι Άγγλοι; οι Γάλλοι; οι ;οι Τούρκοι;μήπως έφτιαξαν οι Έλληνες και μας τιμωρεί ο Θεός; Εγώ ποίον να μισήσω; τους Άγγλους; τους Γάλλους;πάντως τους Τούρκους δεν μπορώ να τους μισήσω. Και ο Άρης ο άντρας που λατρεύω και η μάνα του η Φάτμα που σχεδόν τη μεγάλωσε και αυτοί Τούρκοι είναι. Όχι δεν τους μισώ τους Τούρκους. Τους αρχηγούς των λαών μισώ που νομίζουν ότι είναι θεοί και αποφασίζουν ποιος θα πεθάνει και ποιος όχι ,που κοιτούν το χάρτη και αποφασίζουν να σβήσουν με το έτσι θέλω ένα λαό.

Για καιρό η Αγγελική περίμενε κάποιον ή ίσως μια ευκαιρία να γυρίσει πίσω στην Σμύρνη.Τίποτα.Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι θα τα κανονίσει έτσι η ελληνική με την τούρκικη κυβέρνηση και το πολύ σε δέκα μέρες θα ήταν στα σπίτια τους.Τίποτα.

Για μέρες όλοι περιφέρονταν στο νησί σα τις άδικες κατάρες, έτσι και η Αγγελική περιφερόταν με βλέμμα απλανές και τσακισμένη καρδιά. Μια τέτοια μέρα είδε την κυρία Φωτεινή.

Η Φωτεινή Γέρακα ήταν μια αγράμματη γυναίκα από τη Χίο. Από μικρή της άρεσε να τρέχει στο βουνό και να μαζεύει βοτάνια , μεγαλώνοντας άρχισε να τα βράζει και να σκαρώνει τα πιο παράξενα γιατροσόφια που παραδόξως έπιαναν.Όποιος έπινε από τα τσάγια της και έβαζε από τις αλοιφές γιατρευόταν.Τώρα πλέον γεροντοκόρη στα πενήντα της ήταν η ''γιατρός'' του χωρίου μακροχώρι της Χίου.