Η Λίζα μόλις έχασε την καλύτερή της φίλη και πονάει αφάνταστα....
Ο Τζόναθαν μόλις έχασε την γυναίκα του και όλα γύρω του καταρρέουν. Μα ξαφνικά οι ζωές τους μπλέκονται σ'ένα περίεργο γαϊτανάκι όταν εκείνη αναλαμβάνει να γίνει βοηθός του. Σ'ένα πρόβ...
Ο Τζόναθαν, στάθηκε στη μέση του δωματίου αμίλητος, με τα χέρια στη μέση, τα πόδια μισάνοιχτα, τα μάτια σταθερά μπροστά μ'ένα ύφος ανακριτή που δεν έχει πειστεί ακόμη στα λεγόμενα του ανακρινόμενου..... Τόσα κενά, τόσες απορίες, τόσα ερωτήματα που έπρεπε ν'απαντηθούν αν ήθελε να είναι απόλυτα σίγουρος μα και δίκαιος με την απόφασή του.....Παίζονταν ζωές εδώ μα πάνω απ'όλα ατόφια συναισθήματα που μπορούσαν να πληγώσουν σε αφάνταστο σημείο.....Οχι, έπρεπε να είναι σίγουρος, όσο μπορούσε πιο σίγουρος για ότι του έλεγε τώρα η Μύριαμ....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, θέλεις να πεις.....πως για δέκα σχεδόν μήνες, ήσουν μόνη σου σ'ένα νησί άγνωστο στο χάρτη, με ανθρώπους που κανείς δεν ξέρει πως υπάρχουν, απομονωμένη από κάθε μέσο και τεχνολογία και όμως εντελώς υγιής και εσύ και το μωρό; Και ειλικρινά, νομίζεις πως εγώ μπορώ να σε πιστέψω; Μύριαμ, γύρισες από τους νεκρούς ξαφνικά, μ'ένα μωρό στην αγκαλιά που εντελώς τυχαία διαπίστωσα πως υπήρχε, όταν βρέθηκε η μπιζουτιέρα σου με τον υπέρηχο μέσα! Καταλαβαίνεις; Ξέρεις τί είναι αυτό που θα μπορούσα να πάθω; Ξέρεις τί σημαίνει η ξαφνική, η αναπάντεχη εμφάνισή σου ενώ εγώ νόμιζα πως ήσουν νεκρή;;;; Πόσο μάλλον που έχουμε και ένα παιδί και δεν γνώριζα κάτι για την παρουσία του!!!! Εχεις ιδέα τί πέρασα;;; Μπορείς να φανταστείς πόσο βασανίστηκα, πόσες ατέλειωτες μέρες έμεινα κλεισμένος στο γραφείο μου μοιρολογώντας μια γυναίκα που νόμιζα χαμένη; Και τώρα έρχεσαι και μου λες έτσι απλά, χωρίς καμία απολύτως πειστική απόδειξη, πως ήθελες να έρθεις μα δεν μπορούσες! Και αφού, όπως λες, οι άνθρωποι στο νησί έρχονται εδώ, διανύοντας χιλιόμετρα ολόκληρα κολυμπώντας, κωπηλατώντας ή δεν ξέρω και εγώ πώς, γιατί δεν ήρθε κάποιος από αυτούς να με βρει, να μου πει την αλήθεια, να ξέρω, να μην τυραννιέμαι για όνομα του Θεού Μύριαμ! Γιατί;;;;;" τα λόγια του σαν αστραπόβροντα διέσχιζαν την ατμόσφαιρα και έπεφταν πάνω στο χλωμό πρόσωπό της, ταράζοντάς το κατά διαστήματα με μικρές, έντονες συσπάσεις που διαμήνυαν πως ήταν έτοιμη να κλάψει μα το πολεμούσε με κάθε τρόπο....
