Ik werd wakker in een bak met water en kreeg geen ander voor mijn idee zat ik er al een tijdje in. Mijn handen voelde gerimpeld aan. Toen hoorde ik iemand zeggen dit was de laatste test ze is klaar voor de maze. En ik werd uit de bak met water gehaald en hapte naar adem. Toen ik terug naar mijn kamer werd begeleid zag ik een paar andere jongens en meiden die zaten te wachten ik denk dat ze ook zo mogen dacht ik in mezelf. Onder het lopen bleef ik in mijn hoofd de maze herhalen wat zou de maze inhouden een andere proef of nee ze zei dat dat de laatste proef was nee wacht de laatste voor de maze ja, al die gedachten spoelde door mijn hoofd heen. Eenmaal op mijn kamer ging ik op bed zitten en keek op de klok het was al laat. Ik zal maar eens gaan slapen dacht ik in mezelf. Ik dacht aan mijn vader die me hier aan had afgestaan, het stond allemaal in zijn afscheid brief die hij voor me schreef hij schreef er ook in dat ik de wereld zou kunnen verbeteren dat was dezelfde dag dat hij er niet meer was en een dag later werd ik inderdaad opgehaald. En nu lig ik hier geen weten wat de maze inhoud en of ik dit ook weer ga overleven.
*de volgende dag*
Ik werd wakker, maar niet in mijn kamer in het bed waar ik hoor wakker te worden. Ik herinner me niets meer niet eens mijn naam maar ik herinner me wel dat ik hier niet wakker hoor te worden. Het ding waar ik in wakker werd ging ineens met een vaart naar boven. Het leek een ligt van metaal en gaten erin een soort kooi die omhoog ging. Angst kwam en ik hoorde dieren geluiden. Ik ging in een hoek zitten maar ik bleef er niet lang zitten ik werd rouw tegen een punt van een van de dozen gezwaaid en er drupte bloed naar beneden. Op dat moment werd alles zwart.
Langzaam kwam ik bij door een fel licht dat in mijn ogen scheen. Ik zag een jongen voor me staan. Geschrokken wilde ik opstaan, maar toen ik eenmaal stond voelde mijn hoofd zwaar en ik werd duizelig en viel achter over. De jongen die voor me staan keek me bezorgd aan gaat het? Vroeg hij. Ja alleen maar wat duizelig maar voor de rest gaat het goed zei ik zacht. Gally kom je me even helpen? Vroeg de jongen die voor me stond. Er sprong ook een andere jongen in de box achtig iets en de twee jongens hielpen me uit de box. Er werden twee jongens geroepen ik hoorde de namen al niet meer want mijn hoofd suisde en ik viel weer neer.
*toen ik wakker werd*
Ik zag een jongen met een wat donkere huidskleur en mijn wond op mijn voorhoofd aan het verzorgen. Aah ik zie je dat je weer op de wereld bent zei hij. Ik lachte en zei ja dat ben ik ja. Nou ik schrijf je voor veel rust maar je kunt wel weer lopen en staan denk ik zei hij. Aah Oké dat is goed nieuws zei ik. Hij gaf me een klein lachje en zei ja dat is het zeker, zo zag het er twee dagen geleden nog niet echt naar uit. Ben ik zo lang weg geweest? Vroeg ik verbaasd. Ja, en hij liep weg zonder ook nog maar iets te zeggen. Ik stond op en liep naar buiten, nieuwsgierig van waar ik überhaupt was.
Toen ik buiten was keek ik vol verbazing naar de grote hoge muren die om de gehele woonplaats van al die mensen hier stonden. Ik vroeg me af is dit een gevangenis? Nee ik zou toch nooit iets mis doen. Maar ik kan me helemaal niets herinneren. Ik keek vol vragen rond en bij wel alles wat ik zag kwam er een vraag in me op.
