from nerd to spy

~29~

Ik kneep mijn ogen dicht. Ik was hier niet op voorbereid. Dit is te vroeg. Veel te vroeg.

"Wie is dat Vanes?" fluisterde Brad. Ik kon zijn gezichtsuitdrukking niet zien doordat hij achter me stond, aan de zelfde kant als V. Ik slikte en ademde diep in. Ik verzamelde al mijn moet en draaide me om. Ik liet mijn emoties niet zien. Het ging eigenlijk automatisch. Rond V ging eigenlijk alles automatisch.

"Is het niet ironisch dat we elkaar hier weer voor de eerste keer zien? Dezelfde plek waar je 3,5 jaar geleden van mij werd. Mijn kleine speedy. Mijn kleine ster is eindelijk weer terug, en wat ga ik daar van genieten. We gaan gewoon verder waar we gebleven zijn." V keek me aan met twinkelende ogen. En geen twinkeling die een klein kind in zijn ogen had op kerstochtend. Nee, deze twinkel was gevaarlijk. Dat wist ik als geen ander.

"Eigenlijk moet ik je straffen, omdat je niet meteen je mond open deed. Je weet dat ik niet tegen tegenspraak kan. Maar in plaats van dat ik je straf gaan we er vanavond een leuke avond van maken... Net zoals de laatste keer dat je niet gehoorzaamde."  Dat is wat hij me had beloofd de laatste keer dat ik hem zag. Dat is wat hij nu wilde afmaken. Hij herrinnerde het zich nog....

"Nee. Dat is niet ironisch. En ik ben niet terug. Ik blijf hier niet. Ik ga nog liever dood dan dat ik weer met jou mee moet." spatte ik naar hem. zijn gezichts uitdrukking veranderde. Hij schermde zijn emoties af en in zijn ogen zag je alleen een kille leegte.

V vloot en meteen kwamen er verschillende gangleden aangelopen.

"Grijp ze. Vooral mijn speedy. Zij is mijn prioriteit op dit moment. Ik wil haar terug!" F*ck, waarom precies nu?! Ik heb geen wapens! Ik heb helemaal niets, ik ben niet een beschermd! Hoe had ik zo dom kunenn zijn om niets mee te nemen?!

Bart... Bart zal vast wel een wapen bij zich hebben. Ik bukte en en zocht naar een wapen. Uiteindelijk bleek het dat ik nog gelijk had ook. Een pistool en 2 messen. Jackpot!

Jane, Brad en Bruce stonden voor mij en waren al aan het vechten. Ze wilde me beschermen. Iets wat heel lief was, maar tegelijkertijd ook heel dom. V krijgt namelijk altijd wat hij wilt.

De eerste man was langs Bruce, Brad en Jane gekomen en kwam nu op mij af. Ik besloot om zoveel mogelijk met mijn eigen lichaam te doen, als het echt nodig zou zijn dan zou ik de wapens erbij pakken.

De man wist waarschijnlijk hoe sterk ik zou zijn, of hoe sterk ik was toen ik bij V weg ging. Gelukkig had ik tijdens de bokswedstrijden mezelf niet van mijn sterkste kant laten zien. Tijdens die wedstrijden liet ik eigenlijk alleen maar zien wat ik bij V had geleerd. Waarschijnlijk hebben ze dit wel eens opgenomen en aan de leden van de gang laten zien zodat ze in ieder geval sterker zouden zijn dan dat ik was. Of dat dachten ze dan.

Ik keek de man grijnzend aan en ontweek zijn vuist, die met een behoorlijke vaart op mijn gezicht af kwam. Ik greep de man bij zijn haar beet en gooide hem op de grond. Zijn gezicht raakte de grond als eerste. Meteen ging ik op hem zitten en zette mijn handen rond zijn nek. Hij kreeg geen lucht meer. Ik voelde hem onder me bewegen, Ik kneep nog eens extra hard en voelde zijn lichaam onder me verslappen. Ik stond op en draaide me weer om. Jane, Brad en Bruce waren goed bezig en konden alle mannen eigenlijk wel aan. Ik keek om me heen en liep weg, opzoek naar een uitgang. Ik moest goed opletten aangezien er overal gangleden waren. Voorzichtig liep ik verder zonder maar enig geluid te maken. Ondertussen bleef ik goed om me heen kijken. Ik was op mijn hoedde. Plotseling werd ik bij mijn pols gepakt en werd ik de hoek om getrokken. In een mum van tijd zat er een sterke, gespierde arm om mijn middel en een hand voor mijn mond.

"Sssttt..." werd er in mijn oor gefluisterd. Ik deed geen poging om uit de greep te komen aangezien ik nu wist wie het was.

Wyatt... Wat deed hij nu weer hier.