My Love Scarlet (GxG)

6

Olivia's pov:

Ngayon ay Huwebes. Kinakailangan kung mag report kang Ma'am Sanches sa laboratory ngayong hapon. Mabuti'y hindi ako inabala ni Scarlet ngayong umaga. Siguro nasa good mood yun o pinapatawad niya ako sa sinasabing kasalan ko daw. Eh wala naman akong kasalanan in a first place sa kanya. Siguro din tamad itong pumunta dahil may kalayuan ang building namin sa kanila.

Mas mabuti nga ganun at wala ng gulo. Habang maaga pa ay dapat siyang lumayo sa akin.

Ito ako ngayon kumakain ng tanghalian dito sa Chicken house nang may naramdaman akong nagvibrate sa gilid ng bewang ko kung saan nakapwesto ang bag ko. Binuksan ko ang bag at nakita ko ang phone kung umiilaw. Tiningnan ko ito at isang unknown number ang tumatawag at nakailang miss call na ito.

"Hello"

"Levvie! Thank god you finally answer my call! I tried calling you many times. What keep you so busy that you answered my call in my 8th attempt?!"

"I'm eating, Elliot. What do you want?"

"Geez, why are you so cold? Can I at least heard a 'hey' or 'what's up' from you?" Sabi niya na napaka arte. Buti nga eh sinagot ko pa yung call niya. Ang kumag nato akala ko kung anong sersoyong sasabihin niya nung isang araw dahil nga sa seryoso nitong itsura. Eh yun naman pala na kick out ito sa dating school namin. Napailing nalang ako dahil hindi parin nagbabago itong kumag nato. Basaguliro parin.

"Hay nako, Elliot. Kung wala kang sasabihin ibaba ko nato dahil sinisira mu ang gana ko sa pagkain."

"Okay, okay. Tomorrow night let's go and hangout. You know I'm new to this city. Maybe you can show me around and let's go to the best bar here!" Excited nitong pagkasabi.

"No." Tipid kung sabi at binababaan ko na siya ng phone. Akala niya siguro sasamahan ko siya at pagkatapos iiwanan ka sa ere dahil nakikipaglandian sa mga babae.

Mag isang siyang mag bar!

Pagkababa ko nun diritso kung ini-off ang phone ko dahil alam kung kukulitin ako nun at hindi titigil yun hanggat hindi ako pumapayag sumama sa kanya bukas. Pagkatapos kung kumain ay agad akong pumusok sa huling subject ko ngayong araw at diritso na sa laboratory.

Habang nasa pintuan ako ng laboratory dinig na dinig ko ang boses ng dalawang babae. Hindi ako nagkakamali si Ma'am Sanches yun at si Scarlet na parang nagmamakaawa na may halong irita sa kanyang boses.

"Ma'am please gave me a second chance."

"Miss Smith, I told you no more second chances. You haven't submitted your research paper on time." Napalingon si maam sa akin.

"Oh there you are, Miss Hawkins. Bakit wala ka kahapon? May ipapagawa ako sayo."

Napatingin ako ka Scarlet na napakasamang tumingin sa akin. Kung nakakamatay lang ang titig niya siguradong dead on the spot ako ngayon.

Ano bang kasalan ko bakit ang sama ata niya makatitig sa akin. Wala naman akong ginawa ah.

"Pwede kanang umalis Miss Smith." Sabi ni Ma'am.

Tumingin nang napakatalas si Scarlet kang Ma'am Sanches pero hindi naman ito napansin ni ma'am dahil besing besi naman ito sa kanyang ginagawa sa lamisa. Tapos napadako ang tingin niya sa akin at nagsimulang maglakad papunta sa akin.

My gash ang sama ng kanyang tingin parang makakapatay ata siya ng tao ngayon.

Habang papalapit siya akin tila bumibilis ang tibok ng puso ko dahil sa takot. Nang makalapit na siya binangga niya ako sa may gawing balikot ko kaya napaatras ako sa lakas ng pagkakabangga ng balikat niya sa balikat ko.