To Live for Love [Book 2]

PROLOGUE

DESA FRANCO'S POINT OF VIEW

Nasugbu, Batangas

"OH, DESA, KUMAIN na muna kayo ni Evo," sabi sa 'kin ni Mama. "Siguradong gutom kayo dahil sa haba ng biyahe galing Cebu."

"Opo, Mama. Aayusin ko lang po ang mga gamit ko." Dumeretso ako sa kwarto bitbit ang malaki kong bag.

Isang linggo lang kaming magbabakasyon dito sa Jupiter. Birthday ko kasi bukas, February 20, kaya sinagot ni Lola ang pagpunta namin dito ni Evo. Pinag-isipan ko pa nga no'ng una, kaso sina Mama kasi, gusto rin nilang makilala ang physical therapist na nag-alaga sa 'kin sa Cebu.

Pagkapasok ko sa kwarto, una kong napansin ang laptop ko na nakapatong sa kama. Buhay pa pala 'to! Hindi 'to pinadala sa 'kin sa Cebu kaya ang saya ko na nandito pa pala siya.

Nilapag ko ang bag ko sa sahig tapos umupo sa kama para buksan 'tong laptop. Naisip ko agad na silipin ang blog ko dahil 'yon ang hindi ko magawa-gawa sa Cebu.

Nagtaka lang ako kasi may notification na nagsasabing may nag-comment daw sa isa sa mga post ko. Papa'no kaya 'yon nangyari e ako lang naman ang nakakaalam ng tungkol sa blog kong 'to. Binasa ko na lang din.

| kuting buti nakita ko tong blog mo. Sobrang miss na kita. Sana maging maayos pa tayo. Mahal na mahal kita. Gagawin ko lahat maibalik lang kita sa 'kin. |

Nanindig ang mga balahibo ko.

Ang tagal ko pang nakatitig sa screen bago tuluyang nag-sink in sa utak ko na totoo 'tong nababasa ko. Si Baron. Alam kong nahanap niya na 'tong blog ko dati pero hindi ko alam na nag-comment pa pala siya!

Dinala ko agad 'tong laptop at tumakbo palabas ng kwarto. Ipakikita ko kay Evo na nag-message sa 'kin si Baron. Kaso wala naman na siya sa sala kung saan ko siya iniwan. Dumeretso na lang ako sa labas ng bahay. Pero wala rin siya rito. Ano ba 'yan, saan ba nagsuot 'yon!

"Desa?"

Napalingon ako sa lalaking biglang tumawag sa akin. Hindi ko siya kilala. Kinunutan ko lang tuloy siya ng noo.

Lumapit siya sa akin. "Nandito ka na pala ulit sa Batangas?"

Niyakap ko ang laptop ko. "Uhm s-sino po sila? Kaibigan ba kayo ng papa ko?"

Lumingon siya sa paligid bago nagsalita nang mahina sa bandang gilid ng mukha ko. "Ako si Arkhe. Kaibigan ako ni Baron."

Pinanlakihan ako ng mga mata! Walang alinlangan, hinila ko agad siya sa kamay at dinala rito sa may gilid ng bahay namin. "K-kilala mo si Baron? Kumusta na siya? Okay lang ba siya?"

"Hindi siya okay. Ang tagal ka na niyang hinahanap."

Napangiti ako nang malapad sa tuwa kasi hinahanap niya rin pala ako. "Alam mo ba kung nasaan siya ngayon? Gusto ko siyang makita."

"Sa Mandaluyong nakapwesto ang studio niya. Pabalik na 'ko ro'n ngayon. Pwede kitang idaan sa kanya kung gusto mo."

"N-ngayon na?"

Tumingin siya sa relos niya. "Oo sana. Para maabutan natin siya."

Na-excite ako! Pero at the same time, kinabahan din. Hindi ko kasi alam kung ano'ng ipapaalam ko kina Mama.

Buti na lang at nakita ko na si Evo! Galing pala siya sa labas ng resort.

Nagpaalam lang ako saglit dito sa kaibigan ni Baron tapos tumakbo ako papunta sa kanya. "Evo! Samahan mo ako, alis tayo!"

"Kararating lang natin tapos aalis na naman?"

Tinawanan ko siya at dapat hahampasin siya sa braso kaso nasalo niya ang kamay ko. Pinisil niya 'yon at matagal na hinawakan. "Saan ba pupunta?"