To Live for Love [Book 2]

Chapter 1

BARON MEDEL

"HI THERE . . . " NILAPITAN ako nitong seksing babae tapos dinikit ang malusog niyang dibdib sa braso ko.

". . . I'm Michelle. I'm actually alone right now kasi wala pa ang mga friends ko. Could you keep me company muna habang hinihintay ko sila?" aniya sabay haplos sa mga tattoo ko sa dibdib na nakalitaw dahil sa suot kong sando.

Tangina, napangisi na lang ako. Siya na yata ang pangatlong babaeng lumapit sa akin ngayong gabi dito sa club nina Arkhe.

Inubos ko na lang muna 'tong alak sa baso tapos tumayo na ako. Siya naman 'tong pinaupo ko sabay bulong sa gilid ng mukha niya. "Pasensya na. May girlfriend ako, e. Iiyak 'yon 'pag nalamang may kasama akong iba."

Kitang-kita ko ang panghihina sa itsura niya. Tinarayan pa ako ng tingin. Nginisian ko na lang saka ako umalis.

Dumeretso ako rito sa maliit na kwarto sa may dulo ng club. Naabutan ko si Arkhe na ang sarap ng upo habang syuma-shot mag-isa.

"Oy, anong oras set mo?" tanong ko.

Napasilip siya sa akin bago inalis ang suot niyang earphones. "Ano?"

"Sabi ko kung anong oras set mo."

"Ah." Umayos siya ng upo. "Maya-maya. Ba't nandito ka? Hindi ka ba nag-e-enjoy sa labas?"

"Tss." Umupo ako sabay dukot sa cellphone ko para maglaro. "Pa'no mag-e-enjoy e tangina, ang daming babaeng dikit nang dikit sa akin. Nilulusutan ko na nga lang. Sinasabi kong may girlfriend ako kahit wala."

Natawa siya. "Gago, para namang hindi ka sanay na nilalapitan ng chicks sa ganitong klaseng lugar. Landiin mo lang din, kaysa nagtatago ka rito."

"Hindi na 'ko malandi, 'tol. Medyo na lang."

"Tangina." Nagsalin siya ng alak sa baso. Inabot niya sa akin. "O, shot."

Umiling ako habang tutok sa nilalaro ko. "Mamaya na. Ang dami ko nang nainom sa labas."

"Sige, akin na." Siya na ang uminom sa inaabot niya. "Oo nga pala, si Desa ba, na-contact mo na?"

Natigilan ako.

Ang tagal kong napatitig dito sa nilalaro ko bago ko nagawang makasagot. "Hindi. Kailangan ba?" Sabay balik ko ulit sa paglalaro.

"Gago, baka nag-aantay sa 'yo 'yon. Dalawang buwan na mula no'ng pinuntahan ka niya sa studio mo. Nasa iyo na nga ang number. Ano, tatawagan mo pa ba siya o kakalimutan mo na lang talaga?"

Kumunot ang noo ko. "'Kapag tinawagan ko, ano namang sasabihin ko? Parang wala na rin namang silbi kung makausap ko pa siya. May bago na nga, e. Saka siya naman 'tong unang nakalimot. Hindi naman ako."

"Hindi ka naman kasi kinalimutan, 'tol. Pinuntahan ka na nga. 'Yon ba 'yong 'kinalimutan'?"

Tinigil ko ang paglalaro ko.

Sinuksok ko pabalik sa bulsa ko 'tong cellphone sabay pikon na napahilamos sa mukha. "Alam mo, diyan nga 'ko takang-taka. Naguguluhan ako. Ba't ba pinuntahan niya pa ako kung meron na pala siyang iba? Pinapahirapan niya lang ako. Sobrang saya ko na sana no'ng nakita ko na ulit siya tapos biglang gano'n. Tangina, para 'kong pinaasa."

"Dapat nga kasi nilinaw mo sa kanya 'yan no'ng nagkita kayo. 'Langya, dinala ko na nga siya sa 'yo para makapag-usap na kayo nang maayos, tapos wala pa rin?"

Tiningnan ko siya nang masama. "E, kung hindi ka ba naman kasi gago. Dinala mo nga siya sa 'kin, pero pati 'yong bago niya binitbit mo."

"Sinadya ko 'yon, 'tol. Ayaw mo ba n'on? Dinala ko na 'yong Evo sa 'yo nang walang kahirap-hirap. Kaso tangina mo, pinatakas mo naman. Nasa teritoryo mo na, dapat ginulpi mo na."