The Enigmatic Chick

Unwanted

Cesia's POV

Another day has come which means another day to survive. I woke up with lots of bruises all over my stomach. It's not unusual since it always happen to me for years now.

I did prepare for work and school for today since ill be reviewing for my upcoming exit exam. I'll also be working for the proposal of the different orgs regarding with the upcoming foundation day.

Bumaba ako para kumain at nadatnan ko si kuyang nagkakape sa harat ng laptop nya ako ng eevaluate ng files and report tungkol sa company. Hinalikan ko siya sa pisnge at umupo sa pwesto ko para makakain na dahil marami pa akong gagawin sa office.

" Ang aga mo ata ngayon baby" sabi niya habang mabilis na nagtitipa sa laptop niya.

" I have tons to do in my office today and I'll also be reviewing for my exit exam this coming friday " nagpatuloy lang ako sa pagkain at tinapunan saglit ng tingin si kuya.

" Baby, you know you can't be stressed. Right?" sabi niya habang nakatitig sa akin ng seryoso.

" I know my limit kuya" pinunasan ko na lang ang bibig ko gamit ang table cloth at nilagay sa lababo ang pinagkainan ko. Kinuha ko ang bag ko at hinalikan ulit si kuya para maka alis na. " I love you, kuya".

Malungkot lang siyang tumingin saakin " Please stay with me, Cesia " bakas sa mata niya ang lungkot na nadarama.

" I have work, Kuya" sabi ko habang natatawa at mabilis na naglakad palabas ng bahay at sumakay sa kotse ko.

A lone tear fell from my eyes followed by another just like it was racing. Alam ko ang ibig nya sabihin at diko maiwasang masaktan dahil sa bagay na mangyayari saakin sa hinaharap. I collected myself and drive my way to school para masimulan na ang lahat ng dapat gawin.

Maraming dapat pirmahan at dapat basahin. Paulit-ulit lang ang ginagawa ko hanggang my pumasok sa office ko. Hindi na ako nag-abala pang tignan ito dahil busy ako.

" This is Suicide already, Ylaine" galit niyang tugon.

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi maaring umuwi siya dito para lang pagsabihan niya ako. Ayoko, ayokong andito siya I never wanted this. I never wanted him.

" Why are you here?! I don't want you here!" galit na saad ko at naglakat patungo sa kinaruruonan nya. Dapat wala siya dito, hindi pupwede. Niyakap lang niya ako habang pinaghahampas ko ang dibdib niya.

" Both of us know that you need me. Even if you don't want me that doesn't change the fact that you need me. You need me so you can continue living Ylaine. You fucking know that from the very start." sabi niya at nawalan ako ng lakas dahil alam kong totoo ang sinabi niya. Ayaw ko mangtanggapin pero tama siya.

Pinaupo niya ako sa sofa at kumuha ng tubig para pakalmahin ako. May ibinigay siya saakin kaya napapatitig ako. Hindi ko mapigilang napaluhang muli dahil alam ko kung anong ibig sabihin nito. Kinuha ko ito at agad na ininom.

" Simula ngayon kung na saan ka ay dapat alam ko. Kung maari ay dapat nangdoon din ako." sabi niya pa ng seryoso.

"I don't want you, Lance" nakayuko kung sabi na agad namang tumulo ang luha kong muli.

" You need me, Ylaine." saad niya.

Tumayo ako at ipinag patuloy ang ginagawa ko kanila at hinayaan si Lance sa sofa na matulog dahil bakas ang pagod sa mga mata niya. Matapos kong mapermahan ang lahat ng papeless ay kinuha ko ang reviewer ko para makapag aral.

Tumingin ako sa orasan at nakitang mag aalas dos na ng hapon at hindi pa ako na nanghalian. Bitbit ang librong binabasa ko ay lumabas ako para bumili ng makakain sa cafeteria. Nadatnan ko sina Chase na kumakain sa isang table kasama ang troubles. Umupo ako sa bakanteng upuan na ikinagulat nila.

" Queen, umiyak ka ba?" sabi ni Lauren na ikinalingon ng iba naming kasama.

" Kulang lang ako sa tulog tsaka masama din ang pakiramdam ko" sabi ko at hulalumbaba sa mesa.

" I'll get you some food,Sia" Umalis si Chase kaya bumalik na lang sa pagkain sina Lairen.

" Alam mo namang nandito lang kami pag kailagan mo ng karamay Queen, Diba?" seryosong saad ni Zeke na ikinagulat ng iba.

" Teka? what's going on ba? Is there somethig wrong?" nagtatakang saad ni Arriane.

" Ewan ko dyan kay Zeke " sabi ko at tinawanan na lang sila para makumbinsi at effective naman. Si Zeke ay tinginan lang ako ng malungkot at sinenyasan ko na okay lang ako.

Nang makabalik si Chase ay may dala na siyang pagkain at binigay niya ito saakin. Tahimik lang akong kumakain para naman makapag-review na ako ulit dahil marami pa kaming gagawin after.

" Queen, tapos na namin lahat ng pinapagawa mo." saad ni Laurence. Konti na lang makakapaghiganti na ako.

" We'll do the next step sa HQ mamayang gabi" sabi ko agad na tumayo para bumalik sa office.

Habang naglalakad ay nakasalubong ko si Sky. Natitig lang siya saakin habang kinakausap siya ng mga kasama niya. Lalapsan ko na sana siya ng pigilan niya ako at hinawakan ang braso ko.

" Can we talk after class?" sabi niya at natigilan naman ang kasama niya at bakas ang takot sa mata ng tinapunan ko ito ng tingin.

" Busy ako"sabi ko at tinabig ang kamay niyang nakahawak sa braso ko. Diretso lang akong nalalakad at patuloy na nagbabasa hanggang nakarating ako sa office.

Gabi na ng matapos kong basahin ang libro. Niligpit ko ang gamit ko at naghanda na papuntang HQ para simulan ang next step namin. Ginising ko si Lance at inaya siyang umalis na kami.

" Queen kain muna tayo" bungad sa akin ni Lauren na naghahanda sa lamesa ng mga pagkain. Nang tignan niya kung sino ang nasa likuran ko ay nagulat siya at tumakbo para yakapin ni Lance.

" I missed you, Kuya Lance" mangiyak-ngiyak niya sabi na ikinatakbo rin ng iba para sugurin ng yakap si Lance.

"Putcha bro! Namiss ka namin." nakipag bro hug naman si Zeke sa kanya.

" Welcome back bro! Wala ka bang work?" sabi ni Laurence sabay fist bump.

" I'll be working here. May nag offer nang malaking sahod " sabi niya pa at tinignan ako ng palihim.

" Paano ba yan kuya! may utang ka pa saaking shopping spree" sabi ni Arriane at agad naman siyang niyakap ng pinsan niya.

Habang kumakain ay tahimik lang ako habang ang iba ay nagkakasiyahan. Magiging masaya lang sana ako kung iba ang inuwi nya dito pero hindi naman na yun mangyayari.

Nang matapos kaming kumain ay may binigay si Lauren na folder. Binuksan ko ito at hindi ko mapigilan ang magkahalong galit at sakit sa natuklasan ko. All this years kayo pala ang dahilan ng lahat ng paghihirap namin.

Bakit sa lahat ,kayo pa?