Κεφάλαιο 2

220 35 6
                                    

Ξυπνάω με το πιο γλυκό τρόπο που θα  μπορούσα να ξυπνήσω, ένα χέρι μου χαϊδεύει τα μαλλιά μου και φυσικά είναι το χέρι της μικρής μου πριγκίπισσας, του μικρού μου αγγέλου.
"Μανούλα μου κθυπνα θα ελθει θε λίγο το θκολικο"
"Καλημέρα άγγελε μου ο θείος σου πήγε στην δουλειά;"
"Ναι μανούλα μου πήγε"
Την πήρα στην αγκαλιά μου της έδωσα ένα φιλάκι και πήγα να αλλάξω. Την πήγα στο σχολικό, της έδωσα άλλο ένα φιλάκι και κατευθύνθηκα πάλι πίσω στο σπίτι.
Αυτή είναι η μικρή μου πριγκίπισσα το μόνο καλό που έχω να θυμάμαι από εκείνη την μοιραία νύχτα.
Αυτός ο άξεστος εκτός ότι μου έκανε το μεγαλύτερο κακό κατάφερε και με άφησε και έγκυο.

Flashback
Κάθομαι στον καναπέ και κλαίω δεν αντέχω άλλο. Εκτός από τον θάνατο των γονιών μου, με στοιχειώνει και εκείνο το βράδυ που αυτός με βίασε.
Ξαφνικά μπαίνει στο σπίτι ο αδελφός μου που είχε πάει σε κάτι φίλους του.
Τρέχει γρήγορα στον καναπέ που κάθομαι, με βάζει στην αγκαλιά του, και με φιλάει στο μέτωπο.
"Τι σου είπα ψυχή μου; Θα το ξεπεράσουμε μαζί σε παρακαλώ μην είσαι έτσι, δεν αντέχει η καρδιά μου να σε βλέπει σε αυτή την κατάσταση."
"Δεν μπορώ άλλο βρε Νίκο δεν μπορώ."
Με έσφιξε πιο δυνατά στην αγκαλιά του με αποτέλεσμα να μυρίζω το άρωμα του, ώσπου το στομάχι μου ανακατεύτηκε. Έδιωξα τον Νίκο από μακριά μου και κατευθύνθηκα αστραπιαία στο μπάνιο άδειασα όλο το υπόλειμμα από το στομάχι μου και βγήκα έξω.
"Μαρία μου τι έπαθες; "
"Δεν ξέρω βρε Νίκο το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν αντέχω άλλο με αυτούς τους εμετούς δεν αντέχω να είμαι και άρρωστη."
"Μαρία τι εννοείς; Έχεις και ζαλάδες;"
"Ναι και μάλιστα αρκετές τώρα τελευταία."
"Μαρία ντύσου γρήγορα και θα σε πάω σε έναν γυναικολόγο."
"Τι βλακείες είναι αυτές βρε Νίκο; Τι δουλειά έχω εγώ στον γυναικολόγο;"
"Μαρία πήγαινε και ετοιμάσου".

Ετοιμάστηκα γρήγορα και πήγαμε στον γυναικολόγο. Τοποθέτησε ένα ζελέ στην κοιλιά μου και κοίταξε προς το μηχάνημα. Εγώ μόλις αντιλήφθηκα τι συμβαίνει έχασα τα λογικά μου. Μα δεν είναι δυνατόν.

"Μαρία συγχαρητήρια είσαι δύο μηνών έγκυος."

"Τι πράγμα;" δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Πήγαμε στο σπίτι με το Νίκο και εγώ έκλαιγα.

"Ζωή μου σε παρακαλώ όλα μαζί θα τα περάσουμε μόνο μην μου στεναχωριέσαι, δεν κάνει καλό."

"Νίκο τι θα κάνω; Πάνε τα όνειρα μου πάνε όλα."

"Καρδιά μου εγώ θα είμαι δίπλα σας δεν πρόκειται να σας αφήσω ποτέ."

Τέλος Flashback.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Ρία

Απαγορευμένος ΈρωταςWhere stories live. Discover now