Απαγορευμένος Έρωτας

Κεφάλαιο 5

Έφυγα από το δωμάτιο της μικρής, και κατευθύνθηκα στην κουζίνα. Έπρεπε οπωσδήποτε να πάω για ψώνια, το ψυγείο ήταν άδειο.
Πήρα τα κλειδιά μου, το κινητό και κλείδωσα το σπίτι.
Ο καιρός έχει αγριέψει ευτυχώς που το σουπερμάρκετ είναι ακριβώς απέναντι από την πολυκατοικία μου.
Μπήκα γρήγορα στο σουπερμάρκετ και πήρα τα απαραίτητα καθώς επίσης και την αγαπημένη σοκολάτα της πρασινομάτας μου. Τρελαίνεται για σοκολάτες και ειδικά για την συγκεκριμένη.
Πλήρωσα και βγήκα έξω από το σουπερμάρκετ.
Τέλεια βρέχει, φόρεσα την κουκούλα μου και κατευθύνθηκα προς το σπίτι.
Εκείνη την στιγμή είδα ένα αμάξι να έρχεται καταπάνω μου. Αμέσως μετά όλα μαύρα.
Ξύπνησα σε ένα άγνωστο σπίτι.
Μα τι έγινε; Ποιανού είναι αυτό το σπίτι;
Σηκώνομαι από τον καναπέ και αρχίζω και παρατηρώ εξεταστικά το σπίτι.
Ο καναπές είναι δερμάτινος, οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε ένα απαλό σιέλ χρώμα, πάνω στους τοίχους είναι τοποθετημένοι διάφοροι πασίγνωστοι πίνακες.
Στην μέση του σαλονιού υπάρχει μια σκάλα. Αμέσως κατευθύνομαι προς τα πάνω, βλέπω δεξιά δύο πόρτες και αριστερά 3 πόρτες.
Μπαίνω σε μία από τις πόρτες και αμέσως αντιλαμβάνομαι ότι το σπίτι ανήκει σε έναν άνδρα.
Το δωμάτιο του είναι τεράστιο. Έχει ένα τεράστιο κρεβάτι που κάνει για δέκα.
Πάνω από το κρεβάτι στο τοίχο του έχει έναν πίνακα του Πάμπλο Πικάσο. Από ότι φαίνεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος λατρεύει την τέχνη και ιδίως τους ακριβούς πίνακες, δεν εξηγείται αλλιώς.
Βλέπω και μια άλλη πόρτα που προφανώς οδηγεί στο μπάνιο του.
Στην γωνία του δωματίου του έχει το γραφείο του με τον υπολογιστή του και στον τοίχο υπάρχει μια μικρή βιβλιοθήκη για τα βιβλία του. Ξαφνικά βλέπω ότι πάνω στο γραφείο του έχει τοποθετήσει, δύο κορνίζες. Μάλιστα άρα ήρθε η ώρα για να δούμε ποιος άνδρας είναι αυτός που με έσωσε.
Πλησιάζω κοντά στο γραφείο για να δω τις κορνίζες. Μα δεν είναι δυνατόν δεν μπορεί να είναι αυτός.
Εκείνη την ώρα ακούω την πόρτα να ανοίγει, γυρίζω το κεφάλι μου και αυτό που βλέπω με σοκάρει, είναι αυτός, αυτά τα μάτια, μα δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί η μοίρα μου παίζει ένα πολύ περίεργο παιχνίδι.
Στέκομαι εκεί και δεν μπορώ να κουνηθώ, αυτό που νιώθω δεν ξέρω τι είναι φόβος, οργή και τα δύο; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ώσπου βρίσκω την δύναμη και τρέχω, τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να ξεφύγω, δεν το πιστεύω. Βγαίνω γρήγορα από το σπίτι του αλλά τον βλέπω να τρέχει και αυτός γρήγορα από πίσω μου. Όχι Θεέ μου σε παρακαλώ, δεν αντέχω άλλο. Τα πόδια μου δεν μπορούν άλλο να κουνηθούν. Τον βλέπω να με πλησιάζει.
"Σε παρακαλώ σταματά να τρέχεις, κατάλαβα αμέσως ποια είσαι σε παρακαλώ, έχεις το δικαίωμα να με βρίσεις, να με χτυπήσεις αλλά σε παρακαλώ άκουσέ με."
Τι λέει; Αυτός ο άνθρωπος με βίασε και τώρα προσπαθεί να μου εξηγήσει δεν γίνεται αυτό.
Βρίσκω πάλι την δύναμη μου και αρχίζω και τρέχω ξανά όσο πιο γρήγορα μπορώ, για να ξεφύγω από τον φοβερό εφιάλτη που μόλις έζησα.
Κοιτάζω πίσω μου και ευτυχώς σταμάτησε να με ακολουθεί.

Μεριά Ιάσωνα

Με το που την είδα δεν πίστευα στα μάτια μου. Αυτή είναι, είναι εκείνη η κοπέλα που της έκανα το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να της κάνει ένας άνδρας. Δεν το πιστεύω, είναι αυτή η κοπέλα που κάθε βράδυ ερχόταν στο μυαλό μου και με στοίχειωνε εκείνη η αναθεματισμένη νύχτα. Πώς μπόρεσα και το έκανα αυτό σε μια κοπέλα και μάλιστα πολύ μικρή ; Αφού δεν το σηκώνω το ποτό τι το πίνω;
Αυτό που της έκανα είναι έγκλημα. Πάντα θα με κυνηγάνε αυτές οι τύψεις. Δεν αντέχω άλλο.
Με το που την είδα έπαθα μεγάλο σοκ αλλά έπρεπε να την μεταφέρω στο σπίτι μου για να δω αν είναι καλά.
Είναι πανέμορφη γαμώτο τι πήγα και της έκανα;
Αφού μπαίνω μέσα στο σπίτι, την παίρνω στην αγκαλιά μου και την βάζω στον καναπέ.
Ήμουν στην κουζίνα ώσπου κατάλαβα ότι ξύπνησε. Δεν ήταν στον καναπέ άρα πήγε στον επάνω όροφο. Ανεβαίνω τα σκαλιά και την βλέπω να είναι μέσα στο δωμάτιο μου με την πλάτη της γυρισμένη σε εμένα.
Μόλις με βλέπει παγώνει.
Γαμώτο θυμάται, έλα μου ντε είναι δυνατόν να μην θυμάται παλιομαλάκα.
Ξαφνικά τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί, προσπαθεί να ξεφύγει, με φοβάται πιστεύει ότι θα της κάνω πάλι κακό.
Τρέχω να την προλάβω. Ευτυχώς σταματάει, προσπαθώ να της εξηγήσω αλλά αυτή ξανά τρέχει. Αυτό που διέκρινα στα μάτια της, δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι. Το σίγουρο είναι όμως ότι κυριαρχεί ο φόβος.
Την αφήνω να φύγει.

Τέλος Μεριά Ιάσωνα

Ρία