Mucize Bebek.

Final - Part 2

Koca bir sessizlik. Janessa düşünceleri toplanırken yavaşça soğuk, derin bir soluk çekti içine. Hmm.. Hastane kokusu.

Karnında bir bebeğin varlığını hissedemiyordu Janessa. Ama hafif bir acı hissediyordu bir çizgi doğrultusunda.

 Bebekleri doğmuş muydu?

Janessa bu düşünceyle bilincini daha çok hissederken Yorgun gözlerini aralamak için çabaladı. Biri ayağına masaj mı yapıyordu ona mı öyle geliyordu.?

Kaşlarını çatacak gücü bulamayınca bilincini biraz daha kazanmanın savaşına girdi yavaşça.

Ve sesler gelmeye başladı kulağına…

“Annen çok nazlı Daniel..”

Janessa kalbinin durabileceğini hissetti bir an.

Daniel mı?..

Bebeğim mi..?

 

İçinde müthiş bir heyecan filizlenirken gücünü kazanmaya başladığını hissetti ve dinlemeye devam etti gözlerini açabilene kadar.

Bu Kress’in sesiydi. Ayağına masaj mı yapıyordu Kress?

“Ama baban onun nazını çekebilir.” dedi Kress, nazik masajına devam ederken.

“Baban..” diye fısıldadı Kress sessizce. Ve gülümsedi başını sallayarak. Ella Janessa’nın onu duyabileceğini söylemişti.

Bu yüzden hiç susmuyordu Kress.

2 Saattir kesintisiz konuşuyordu ama Janessa’nın susmasına alışkın değildi. Neden bu saate kadar uyanmamıştı ki?

Yine de şansını denemeye devam etti Kress.

“Bunu belki de onuncu kez söylüyorum ama dinle… Annemi affettim  Janessa. Şu an evimizde bizi bekliyor.” Dedi sessizce.

Sonra kafasını salladı.

“Lanet olası 1 hafta sana masaj yapmayı nasıl unutabildim ki.” Dedi kendince yine. Sonra başını kaldırıp Janessa’ya baktı küçük bir tebessümle.

“Nerde kalmıştım?..Ah.. dediğim gibi annemi affettim. Şu an evde bizi bekliyor, sadece iyileşmeni bekliyorum. Yani uyanmanı.. Eve bir hemşire ayarladım, artık bu hastane de kalmayalım istiyorum sevgilim.” Dedi yavaşça masajını bitirirken.

Kress Janessa’nın üstünü daha iyi örterken bakışlarını küçük Daniel’a yöneltti bir an.

Daniel mışıl mışıl uyuyordu.

Kress kaşlarını çattı. Ve sanırım tek parmağı ağzındaydı Daniel’ın. Gülümsedi Kress Janessa’nın yanında ki koltuğuna otururken.

“Hiç böyle masum bir şey görmemiştim Janessa… Daniel o kadar masum ki. Hiç görmemiştim böyle güzel bir şey. Teşekkürlerin en büyüğünü yalnıza sana borçlu hissediyorum inan sevgilim,başka kimse umurumda değil. Uyan artık.. Uyanmanı bekliyorum hala. Yeter ki uyan yine uyursun ama uyan ve bebeğimize bir bak.”