BENİMSİN ! (boyxboy)

0.3

Şarkı: Melanie Martinez-- Pacify Her

Medya: Mert Güneşli

"Siktir et!"dedim.Sadece "Siktir et!"

Bu iki kelimeyi söylememle şaşkınlığı artan sadece Melis değildi,anne-babam Melis'in ailesine utanarak bakmaya başladı.Babam hemen ayağa kalktı ve kolumdan tutarak üst kata sürükledi.

Kolumdan tutmasına gerek yoktu,çünkü ona direnmeyecektim.Biz yukarı çıkarken annemin,Melis ve ailesine "Kusura bakmayın, takdir edersiniz ki onun kafası karışık-" falan gibi birkaç saçma cümle kurduğunu duydum.

Bu söylediklerimi bu kadar abartmalarına gerek yoktu,aslında şükretmeleri gerekiyordu.Gay olduğumu da söyleyebilirdim ve bunu söylemem için harika bir fırsat elime geçmişti.Ama çıkamamıştı işte o iki kelime ağzımdan,'Ben gayim.'diyememiştim.

Ben bu zamana kadar hiç kimseye söyleyemedim ki cinsel yönelimimi, şimdi bir anda nasıl çıksın o kelimeler?Korkardım ben,bazıları gibi cesur değildim.En çok da ailemden korkardım,küçüklükten gelen saçma bir korku işte.Her hareketinizde sizi uyaran,ne yapacağınızı kendileri söyleyen bir aileye sahip olunca korkuyordu insan.

Küçükken her hareketimde temkinli davranır,ailemden azar işitmemek için mutlu olacakları şeyler yapmaya çalışırdım.Gerçi onlar hiç bir şeyden mutlu olmuyorlardı ya.Ben de vazgeçtim bu garip davranışlardan.Artık umurumda değildi,her neyse.

Üst kata çıktığımızda babam kolumu sert bir şekilde bıraktı.Hafifçe sıvazladım tuttuğu bölgeyi ve ona bakmaya başladım 'umursamaz gözlerle'.Hemen konuşmaya girdi.

"Ya, sen ne yaptığını sanıyorsun ya.Her şeyi mahvetmek seni mutlu mu ediyor, zevk mi alıyorsun?O kızla evleneceksin yani boşuna kıza 'benim seni sevme ihtimalim sıfır.' falan deme!Eğer o kızla evlenmezsen-"dediği anda sözünü kestim-bağırarak-."Ne lan ne?O kızla evlenmezsem ne olacak,ne yapacaksın?Evlatlıktan mı reddedeceksin?Ah,hiç durma o zaman hemen yap,çünkü zaten ben seni babam olarak görmüyorum!" ve o anda yanağıma inen sert bir darbeyle sarsıldım.

Gözlerimin dolması da yanağımdaki sızı da sikimde değildi.Hiçbir şey söylemedim babama, sadece odama koştum.Hayır,yatağa yatıp hüngür hüngür ağlamayacaktım.İlacımı bulmam gerekiyordu,çünkü sinir krizi geçiriyordum ve nefes almak güçleşiyordu.

Siktir!

Bitmiş işte!Son kutuyu da -ah sikeyim- bitirmişim.Hemen aşağı indim,lanet ağlamam durmuyordu.Babamın ve annemin bakışları korku ve endişe-eminim göt korkusudur benim için korkacaklarını sanmıyordum-,Melis,Mert ve Sinan Amca-Melis'in babası-'nın bakışları ise hiç kaybolmayan o şaşkınlıkla doluydu.

Masanın kenarındaki sandalyeye tutundum,parçalarmışçasına sıkıyordum onu.Herkes ayakta dikiliyordu.Bağırdım.

"Sikeyim!!İlaç bitmiş,yok!Anne bul,bul bana onu.Hakim olamıyorum-bir damla daha süzüldü gözümden-,lütfen!"dedim ve duvara yaklaştım,o sırada annem görevliye ilacı alması için telaşlı bir şekilde talimat veriyordu.

Duvara yaslandım ve yavaşça aşağı kaydım,dizlerimi kendime çekmiş ve kollarımı onlara dolamıştım.Yanımda bir turuncu gördüm ve onun bir çift siyahını:Mert'ti.

"İyi misin, Doruk bana bak,Doruk ?!!"dedi ama ben tepki vermiyordum,daha doğrusu veremiyordum.O da çenemi tuttu ve başımı ona çevirdi,gözlerime bakıyordu.Gözyaşım eline düştü,siktir,bu kadar romantik olmaması gerekiyordu.Mert neden bu halde olduğumu öğreniyordu annemden.