Under Pleasure ( TBS 1 - Book 1 )

CHAPTER 6

Chapter Six

Happy Birthday

"Ikaw?!" inis na bulyaw ko nang makita si Jacob na inosenteng hawak ang isang platito at baso.

Sinalubong niya ang matalim na titig ko. Aba't ang kapal talaga ng mukha niya!

Napakuyom ang magkabilang kamay ko. Mas lalong nag-init ang mukha ko sa galit nang pasadahan niya ang kanyang labi ng dila. Para bang nang-aasar at sarap na sarap pa siya sa cake na kinain niya!

Napapikit ako nang mariin! Pinipigilan ko ang sarili kong sapakin siya nang todong-todo!

Kumunot naman ang noo niya na parang balewala ang inis na nararamdaman ko.

"Why are you still here?" walang emosyong tanong niya sa 'kin.

Bago ako nagsalita ay kinalma ko muna ang sarili ko. Sabi nga ng isang kanta, I did my best but I guess my best wasn't good enough! Talagang nananalaytay ang matinding galit ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Sa lalaking sumira ng mga plano ko!

"Bakit mo kinain 'yong cake?!" inis na sigaw ko sa kanya. Not minding the people who are already sleeping inside the house. Kung bukas ay pagagalitan ako ni Mama, so be it!

"What cake?"

Nakasalubong ang mga kilay niyang tanong.

"'Yong cake ko! Ito! Ito!"

Kinuha ko pa ang box ng cake at ibinalandra sa pagmumukha niya.

"Your cake?" inosente pa ring sabi niya.

Nilagpasan niya ako at inilagay ang platito sa lababo.

This guys is killing me! I hate him! I freaking hate him! Umikot ako para sundan siya. Ganito ba talaga siya ka-walang konsensiya? He ate my cake! He should apologize!

"Oo, Senyorito!" bulyaw ko sa kanya.

Nang lingunin niya ako ay nakalolokong mukha niya ang nakita ko.

There was no remorse! Wala man lang pagsisisi sa hitsura niya! Hindi niya ba alam kung gaano katagal akong naglakad para lang makauwi at mabili 'to? Hindi niya ba alam kung ilang recess ang tiniis ko maipon lang ang ipinambili ko? Halos magka-ulcer na ako sa pagtitipid!

"If it's on the refrigerator, it's mine," masungit niyang sinabi saka ako tinalikuran at humarap muli sa sink.

Sa sobrang galit ko sa kanya ay tumulo na lang ang mga luha ko. I can't even speak. Tanging ang mga hikbi ko na lang ang nagsasalita para sa 'kin. Nanginginig ang mga labi ko. Halos lukutin ko na rin ang box ng cake na hawak ko dahil sa gigil ko sa kanya.

"It's for Masha," pinilit kong sabi sa gitna ng mga hikbi ko.

Napatigil naman siya sa ginagawa para harapin ako.

His hard expression softens when he saw my crying face. Napatigil siya at ang kaninang matatalim niyang titig ay lumambot din.

"Birthday niya bukas and I want to surprise her pero sinira mo! Naglakad ako pauwi galing sa Parisienne para lang mabili 'to. You ruined everything!"

Humagulgol na ako. Para akong isang batang inagawan ng ice cream. 'Yong feeling na iningatan mo 'yong cake na 'yon sa polusyon at harsh elements para sa kaarawan ni Masha bukas pero dahil sa kanya... nanghihina ako.

Kung hindi lang siya anak ni Tita Sofia ay sinaktan ko na siya kanina pa.

Marahas kong pinunasan ang mga luha ko at ibinalik na lang ang cake sa refrigerator. Iniwan ko siya sa kitchen. I didn't even looked at him. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataong makapagsalita pa.