The Insolent Hunk (Dangerous Man Series) (BoyxBoy)

Chapter 4

[ Keith's POV ]

Matapos ang nangyaring insidente... hindi na ako nakapunta sa aking interview at talaga namang nakakapanlumo iyon. Nang maalala kong wala na akong time para makapunta sa magaganap na interview, pinaalala sa akin ng lalaki na magtatrabaho ako sa kaniya dahil nag-insist pa akong bayaran ang sira na nagawa naming magkapatid.

Kasalukuyang nasa kotse kami ngayon. Hindi ko alam kung saan kami dadalhin nito. Wala rin akong ideya kung anong gagawain namin. Natatakot man ay tiwala naman akong walang mangyayaring masama.

"Saan mo kami dadalhin Yabang?" tanong ni Kristan. Sinuway ko siya.

"Pupunta tayo sa ampunan, ipapaampon ka na ng Kuya mo!" sabi naman ng lalaki. May pagkaisip bata rin talaga ata 'to!

"Hindi! Hindi ako ipapaampon! Hindi ako ipapamigay ni Kuya!"

"Wala na. Papunta na tayo doon. Maiiwan kang mag-isa." tumawa ito ng nakakaloko.

"Hindi nga sabi eh!" tumayo si Kristan at biglang binatukan ang lalaki! Nagulat ako sa ginawa ng kapatid ko!

"Aray! Sumosobra ka nang bata ka ha!"

"Kristan! Ano ba? Tigilan mo na." suway ko dito at ipinabalik sa upuan.

"Eh natatakot ako Kuya. Kanina pa tayo dito oh. Gusto ko na umuwi.." yumakap sa akin si Kristan.

"Sir, saan niyo po ba kami dadalhin. Hindi ko naman po tatakbuhan yung pagbabayad ko eh. Iuwi niyo na po kami." mahinahong pakiusap ko dito.

"Di ba kailangan mo ng trabaho? Bibigyan kita ng trabaho." sabi nito at patuloy lamang sa pagdadrive.

"Eh may pupuntahan naman na akong trabaho eh kaso..." napatigil ako. "...baka wala na rin. Hindi ko napuntahan yung interview."

"Kaya nga kita bibigyan ng trabaho kasi dapat mo akong bayaran. Ibig sabihin, you will work for me until you fully paid me."

"Hanggang kailan ako magtatrabaho?"

Ngumisi siya at nakita ko yun sa rear view mirror.

"Hanggang kailan ko gusto."  sabi niya.

"Bakit hanggang kailang mo gusto eh..."

"Sinabi ko na sa'yo, kahit may maganda ka pang trabaho hindi mo kagad mababayaran ang sira ng kotseng ito. That's why I'm offering you a job and you don't have no choice but to take it. You also insisted na kahit ano gagawin mo para mabayaran ako di ba?" mahabang lintaya nito.

Oo nga pala. Napabuntong-hininga na lamang ako. Sinabi ko nga pala yun. Very wrong naman Keith. Nagdesisyon ka kagad eh. Pero okay na siguro wag lang kaming makulong ng kapatid ko.

"Ano bang trabaho yung ibibigay mo sa amin? Sana wag mong pagtrabahuhin ang kapatid ko." may halong kaba sa sinabi ko. Ayaw ko kasing madamay pa si Kristan. Ayaw kong mahirapan siya.

"Siyempre magtatrabaho siya." sabi nito.

"Seryoso? Please kahit ako na lang wag lang ang kapatid ko." Pakiusap ko sa kanya.

"Hayaan mo na yang panget na yan Kuya di ko yan susundin!" si Kristan.

"Just kidding. And may I asked you saan ba pinaglihi yang batang yan at kung hindi lang bata yan natampal ko na yan!"

"Very wrong Sir. Pagpasensyahan mo na ang bata. Nag-iisip bata ka tuloy." sabi ko.

"Haist! Magkapatid nga kayo. And just call me Wayne."