O gün odama gelip uyumuştum.Kendimi yorgun ve çaresiz hissediyordum.Sabah uyandığımda bir karar almıştım.Artık karamsar olmamalıydım.Eğer hayat beni 10 yıl ileriye götürüp zaman yolculuğu yaptırdıysa mutlaka bir sebebi olmalıydı.Boşuna bunları yaşamış olamazdım.Artık amacım kim olduğumu bulmaktı.Julie yanıma geldi.
"Günaydın.Bugün nasıl hissediyorsun kendini?" dedi tebessüm ederek.
"Bugün çok daha iyiyim.Teşekkür ederim Julie."
"O zaman hazırlansan iyi edersin.Bugün eğitim günü."
Kıyafetlerimi giyip,Julieyle yemekhaneye kahvaltı yapmaya gittik.Yemeğimizi alıp masaya geçtik. Julieye sorular sormam gerektiğini biliyordum.Fakat bunları yavaş yavaş sormalıydım.Zaten güvendiğim tek insandı.
"Julie,sence neden burdayız. Yani senin için burayı ifade eden şey ne?" diye sordum zorlanarak.
"Ülkemi seviyorum.Bunun için her şeyi yapabilirim.Ne olursa olsun burdayım. Neden sordun bunu.Yoksa sevmedin mi burayı?"
Bravo Melanie. Daha ilk sorudan kendini ele verdin.Aferin sana!
"Hayır sevdim tabiki. Sadece fikrini öğrenmek istedim." diyerek geçiştirdim.
O sırada dışarıda düdük sesi geldi. "1,2,3" dedi Julie.
"Bu nedir?"
"Bu bir haberleşme sistemi.3 kez çalınca aşağıda toplanmamız gerektiği anlamına geliyor.Eğitimimiz başlıyor!" dedi gülerek. İşte en korktuğum kısıma geldik.Ne yapacağım şimdi?
Aşağıya bahçeye indiğimizde yine o kadın Rita vardı.Erkekler ayrı,kızlar ayrı olarak sıraya girmiştik.
"Bugün biraz koşu yapacaz. Ve ardından silah eğitimi göreceksiniz.Evet koşmaya başlayın!" diye bağırdı Rita.
Kimse birbirleriyle konuşmuyor,koşuyorlardı.2 adım attığımda yorulan birisiyimdir.Daha şimdiden yorulmaya başlamıştım.Silah eğitimine başlamıştık.Silahı elime aldığımda Rita yanıma geldi.Bana nasıl tutmam gerektiğini gösterdi.Hedefi tutturamasamda ilk gün için normaldi.
Eğitim bittiğinde Julieyle bahçedeydik. O sırada bahçenin çıkış kapısı açıldı.İçeriye 3 siyah araba girdi.Bir adam indi ve korumaları vardı. Önemli biri gibiydi.
"Julie onlar kim? Tanıyor musun?"
"Askeri eğitim birliğimizin başkanı.Adı Harrison. Onu tanımıyor musun gerçekten?" diye sordu şaşırarak.
"Hayır tanımıyorum.Böyle şeylerle pek ilgilenmem."
"2 günde bir gelip Rita gibi başkanlarla toplantı odasında konuşuyorlar.İçeriye kimseyi almıyorlar.Bu konuda çok katılar." Belkide oraya gizliden girip neden burada olduğumu bulabilirim.Buna mecburdum başka çarem yoktu.
Uyumak için odamıza döndüğümüzde bir nöbetçi içeriye girip odada sayım yaptı.Bu rutin bir kontroldü.2 gün sonra o odaya onlardan önce girip konuşmaları dinlemeliydim.Bir plan yapmam lazımdı.
YOU ARE READING
ZAMANDAN GELEN #wattys2017
Science FictionDüşünün. Sıradan bir hayat yaşıyorsunuz. Kimseden farklı değilsiniz. Eve gelip her insan gibi uykuya dalıyorsunuz. Asıl farklılığınızın bir uykuyla değiştiğini söylesem ne düşünürdünüz? Ben Melanie. Ve bu beni farklı yapan hikayem.. Bir gün yazdıkla...
