.7.

456 154 58
                                    


Keyifli okumalar canlar..😇



ELA..


Neredeyse 1 haftadır her gün Deniz ile vakit geçiriyorduk. Öğle aralarında, daha önce gitmiş olduğumuz restorantta yediğimiz yemekler ya da ara sıra şirkette yaptığımız çay simit ikilisi ile geç saatlere kadar yaptığımız muhabbetler..


Bunların dışında iş çıkışı bir çok aktivite de bulunduk. Mesela sinema.. Bizim için kapattığı salonları sayamadım bile..


Bazen eve kadar birlikte yürüyüp sohbet ederdik bazen de arabayla bırakırdı beni. Ona o kadar alışmıştım ki.. Eve gelir gelmez yokluğunu hissetmeye başlardım..


Ama biz ona da bir çözüm bulmuştuk..


Hiç eksik etmediği mesajlarla neredeyse gece yarılarına kadar konuşmamızı sürdürürdük.. Genelde ben uyuyup kalana kadar desek daha doğru olur aslında. Ne yapabilirim ki uykuya karşı her zaman bir zaafım olmuştur.


Yeni bir güne hiç bu kadar huzurla başladığım olmazdı benim ya da gün boyu yüzümden silinmeyen gülümsemem..


Artık iyiydim.. İyileşiyordum..


Bilmediğim yaraların verdiği hüzün, yavaş yavaş terk ediyordu beni..Sıklıkla gördüğüm kabuslar bile yakamı bırakmıştı artık..


Yeni doğmuş bir bebeğin, ailesine verdiği heyecanı taşıyordum üzerimde..


Bugün yine onu göreceğimi bilmenin mutluluğuyla başladım güne. Onun için hazırlandım.. Sıklıkla giydiğim karamsar kıyafetlerim dolabın en arka raflarındaydı.. Simsiyah eşyalarla sardığım odamı değiştirmeyi aklımın bir kenarına not ederek; yeşil, dizlerim üzerinde biten, yuvarlak yaka, yan taraftaki cepleriyle, spor bir hava katan elbisemi aldım elime. Çift kişilik yatağımın üstüne, elbiseyi bıraktıktan sonra banyoya hızla geçiş yaptım. Rutin işlerimi kısa sürede hallettiğimde yine kasvetli odamdaydım..


Sahi bu oda neden bu kadar karamsardı.!


Aynanın karşısına geçip, saçlarımı bol bir şekilde yandan örgü yapıp bıraktım. Makyaj kısmını es geçip yatağın üzerine bıraktığım kıyafetlerimi üzerime geçirdim.


Hazırdım..


Aşağıdan gelen tıkırtılardan anladığım kadarıyla Derya çoktan kahvaltıyı hazırlamış, beni bekliyordu. Ve kısa sürede adımı işitmem an meselesiydi.


''Ela!''


Ahh demiştim size.!


''Geliyorum!''


Sesli bir şekilde onu yanıtladığımda ise çoktan odamdan çıkıp merdivenlere yönelmiştim.

SAKLI DENİZWhere stories live. Discover now