Ένα μικρό διήγημα για όσους είναι ερωτευμένοι, για όσους θέλουν να ερωτευτούν και για όλους εκείνους που συμφωνούν με το "περνώ και μόνος μου καλά"!
Μία δικηγόρος, ένας ανθοπώλης, κάποιος που ήθελε να παριστάνει τον θεό έρωτα και πολλά πολλά πολλά...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Έκοψα ταχύτητα και συνέχισα να οδηγώ κοιτάζοντας συνεχώς δεξιά αριστερά, μήπως έβρισκα να παρκάρω, ευτυχώς ήμουν τυχερός και βρήκα μια θέση λίγα τετράγωνα μακριά από το ανθοπωλείο που διατηρούσα τα τελευταία χρόνια. Σταμάτησα στο γειτονικό καφέ για να προμηθευτώ καφέδες για εμένα και το προσωπικό μου, έπειτα διένυσα την μικρή απόσταση και μπήκα στο μαγαζί καλημερίζοντας τους. Έλεγξα μερικά λουλούδια που τα είχαμε μόλις παραλάβει και αφού έμεινα ικανοποιημένος προχώρησα στο γραφείο μου. Ο Άκης, συνεργάτης μου και κολλητός μου, με ενημέρωσε για της παραγγελίες και μου έδειξε στον υπολογιστή ένα περίεργο mail που είχαμε λάβει. Το διάβασα και χαμογέλασα.
«Για να καταλάβω...» κοίταξα τον Άκη καχύποπτα «αυτός ή αυτή που έστειλε αυτό το email θέλει από σήμερα μέχρι και την Παρασκευή, την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, να παραδίδουμε καθημερινά μια τεράστια ανθοδέσμη, στην Ελίνα Μακρή, στο μέρος που θα μας υποδεικνύει κάθε φορά...» ήδη όλο αυτό το μυστήριο μου είχε κινήσει την περιέργεια.
«Ναι! Και μη ξεχνάς ότι θέλει εσύ, να παραδίδεις τις ανθοδέσμες! Το γράφει καθαρά, τον αποστολέα δεν τον ενδιαφέρει το οικονομικό, αρκεί ο κύριος Πέτρος Ανδρέου να παραδίδει τις ανθοδέσμες προσωπικά.» έσπρωξα πίσω την καρέκλα μου και έβαλα τα χέρια πίσω από το κεφάλι μου. Χαμογέλασα πονηρά, σκέφτηκα ότι ο αποστολέας ήταν περίεργος αλλά το ποσό που θα κερδίζαμε ήταν άκρως ικανοποιητικό. Αμέσως έστειλα μήνυμα επιβεβαίωσης, λίγα λεπτά αργότερα μου είχε βάλει το ποσό που συμφωνήσαμε στον λογαριασμό μου και μου είχε στείλει την διεύθυνση και την ώρα που ήθελε να παραδοθεί η πρώτη ανθοδέσμη, καθώς και την υπογραφή που θα έφερε η κάρτα, "Ο Βαλεντίνος σου!"
Κοίταξα για άλλη μια φορά την διεύθυνση στο κινητό μου, από τις ταμπέλες στην είσοδο κατάλαβα ότι όλο το κτήριο ήταν γεμάτο γραφεία. Προχώρησα στο ασανσέρ αγκαλιά με την τεράστια ανθοδέσμη και εκείνη τη στιγμή είδα τις πόρτες να κλείνουν.
