He's No Good (Çeviri) Zayn Malik

Chapter 1:Moving İn

*This story does not belong to me.Original writer is @Malikıssexy.Thanks for permission.

"Güzel değil mi?" babam arabayı içinde eşyalarımızın olduğu büyük eşya kamyonunu yanına park ederken bunları söylemişti.Ben ve annem başımızı sallayarak onayladık.Küçük kardeşim Lucas telefonumdan  oyun oynamak ile meşguldu.

Arabadan indik ve sonunda gerilen bacaklarımı rahatlatabildim.Uzun araba yolcuklarından nefret ediyorum

Dün Londra'dan çokta uzak olmayan küçük kasabada yaşıyordum şimdi ise -itiraf etmeliyim ki-Bradfordda  güzel evimin önünde duruyordum.Nasıl hissetiğimi bilmiyorum  - Hemde bu kadar uzağa taşınmışken- Ama hep iyimserdim.

Ev beklediğimden daha büyüktü.Babam evi daha önce görmüştü ama ben sadece internette bakmıştım.İki katlı güzel tuğla evin bir garajı , bir arka bahçesi ve önünde de küçük bir bahçesi vardı.

Hangi odayı alacağımı çoktan biliyordum. Benim eski küçük odamdan daha iyiydi.Üskattaydı ve kendi banyosu bile vardı.

Elimde ağır kutuyu tutarken bir yandanda sol dirseğimi kapıyı açmak için kullanıyordum.Yeni odam aydınlık ve büyüktü.Büyük bir pencerem ve pencere boyunca uzanan bir koltuğum vardı.Duvarlar beyaz yerler de aşağı kattakiler gibi açık renk parkeydi.Aşağıdan aldığım içi kitaplarımla dolu olan kutuyu bir iç çekişle yere koydum ve pencerimin oradaki koltuğa oturup dışarı bakmaya başladım pencerem yeni komşularımıza bakıyordu. Harika.Berbat bir manzaram vardı.

İç çektim ve köşede duran kutulara baktım.Daha birkaç tanesini boşaltmıştım.Yolculuktan dolayı yorgundum.

Bir kaç saat sonra, odamı düzenlemeye ara verdim ve aşağıya indim.Annemler nakliyeciler ile, koltuğu nereye koyacakları ile ilgileniyorlardı.

"Yürüyüşe çıkacağım"diye seslendim.

Annem "İyi fikir Zoe git ve yeni komşularımızla tanış"dedi ona kısa bir gülümseme attım.Gerçekten biraz havaya ihtiyacım vardı.

Annem beni ve kardeşimi arkadaşlarımızdan ayırdığı için kendini suçlu hissediyordu.Çünkü burada bir iş bulmuştu.Bu yüzden buradaydık ben onun kötü hissetmesini istemiyordum.O iyi bir anneydi.Ve yeni işi için stresli olduğunu biliyordum.Dürüst olmak gerekirse ben de stresliydim. Tüm düşündüğüm şey .Burada herşeye sıfırdan başlamak. Zor olacak.

Burada yaşayan insanlardan tamamen farklı görünüyordum.Burada herkes, birbirini tanıyordu.Bu yüzden insanlar baktığında başımı aşağıda tutup mesaj yazıyor gibi davranıyordum.Akıllıca

Park'a ulaştığımda yağmur yağmaya başlamıştı.Kazağım pantolonum ve converse'lerim hızlıca ıslanmıştı.Başıma kapişonumu takıp yürümeye başladığımda yanımdan bir araba geçti ve   bütün suyu  yüzüme sıçrattı. Iyykk

 Adımlarımı durdurdum ve rahatsızca inledim.Dalga geçiyor olmalısın.Bu olamazdı değil mi?

Sudan dolayı bulanıklaşan görüşümle spor arabanın arkasından baktım.HAH!

Siyah saçlı bir çocuk kafasını camdan çıkarıp  gülerek ağır  bradford aksanıyla"Bunu için üzgünüm" diye bağırdı.

Çok komik olduğunu düşünüyor.SALAK!

Eve geldiğimde saçlarımdan akan sular yeri ıslatıyordu.Sonra babam alaycı bir surat ifadesiyle "Sanırım iyi bir yürüyüştü" dedi.Hıhı ne demessin(!)

Babam her zaman beni kötü zamanlarımda güldürmeye çalışırdı.Bu sefer değil baba! Onu görmezden gelerek saçlarımdan akan damlalarla banyonun yolunu tuttum.

"Zoe biz Bodrumda olacağız" Aşağıdan annemin sesini duydum.Pekala

Aynada görüntüme kısa bir bakış attım.Saç tellerim alnıma yapışmış ve maskaram gözlerimden akmıştı.Yani berbattım.Hortlak gibi.

Boğulmuş bir fare gibiydim.AHH neler düşünüyorum.Ben bu düşüncelere dalmışken aşağıdan pek te tanıdık olmayan zil sesini duydum.Olamaz!

Yapacağım birşey yoktu şu an gidip kapıya bakacaktım.Mecburen Ama aldımayadabilirdim.Belki annemler duymamıştır.Ben bu düşüncelelerle boğuşurken kapı yeniden çaldı.

Ahh Bu bir şaka olmalı! Tam şu anda bu aptal zil çalmak zorunda mı?