KAYIP

12

Araba durduğunda, aceleci adımlarla eve yürüdüm. Ancak evin içerisinde bir kalabalık vardı. Yiğiti beklerken, belime dolanan ellerle tekrar kas katı kesildim. Bu dokunuşlar beni gerçekten çıldırtıyordu. Akli dengemi kaybedecektim.

"Ne oluyor?" Dedi sert sesiyle.

Sarp hızlı adımlarla bize doğru yürüdü.

"Sanırım küçük bir isyan çıkacak."

"Neden?"

"Ordu ücret istiyor." Dediğinde Yiğitin tüm damarları sanki patlayacak kadar belirginleşmişti. Yeniçeri isyanı mı yoksa bu isyan mı yarışır bilemedim ama bu çelimsiz insanların zaten fazlasıyla beslenmesi gerektiğini düşünüyordum. Ben bile döverdim bunları, hemde silahsız. Yiğit sinirli adımlarla hızlı hızlı yürürken belimde ki boşlukla kalakalmıştım. Defalarca terslediğim, iki kere tokatladığım adamla durduk yere öpüşüp birazda ileri girmiştim aklım hala arabada yaşananlardaydı yani. Aklımı şu an önümde yaşanan karmaşaya veremiyordum. Yiğit hangi adamı yumruklamış, Sarp onu nasıl engellemeye çalışıyor falan hiç oralı olamıyordum. Ama Yiğitle yaşadığım şey içimdeki bazı boşlukları kapatmış gibi geliyordu. Ne saçma. Kaç gündür tanıdığım adam içimdeki hangi boşluğu kapatabilirdi acaba? Sadece kendimi gerçekten fazla hırpalanmış ve sarsılmış hissediyorum. Eminim boyutunda bunda etkisi var tabii öğrendikleriminde. Yani tam anlamıyla karman çormanım. O yüzden bu yaşananları normal sayacağım ve bir daha tekrarlamayacağım. Evet kesinlikle böyle yapacağım.

"Ada."

Badenin bana seslenmesiyle eve doğru ilerledim. İnsanlar bir köşede toplanmış ve Yiğite korku dolu gözlerle bakıyorlardı. Bir kurt gibi her an birine saldırabilirdi. Bakışları nefret ve acımasızlık saçıyordu. Yanından geçerken gözlerimle onu süzmeye devam ettim.

"Ne vereceğiz onca adama çok merak ediyorum." Dedi Bade sinirle. Elindeki elmadan bir ısırık alıp kendini koltuğa attı. O sırada kapıda bizi dinleyen Sarpta aynı şekilde masadan bir elma alıp kendini kız arkadaşının yanına attı.

"Ben götümü veremem, başka olaylara saklıyorum." Dediğinde, Bade kafasına vurdu.

"Sarp. Düzgün konuş."

"Tamam bebeğim merak etme ben sadece seninim." Alayla ağzından çıkan kelimelet Badeyi neşelendirmişti.

Dışarıdaki sesler bitince Yiğitte içeriye geldi.

"Ne vereceğiz?" Diye sordu Sarp.

"Hiçbir şey. Onları ölmek üzere oldukları yerden çıkarıp yaşam verdim." Dediğinde alayla güldü.

"Onları ordan burda ölsünler diye çıkardın."

Kafasını olumsuz anlamda sallayıp, merdivenlere yöneldi.

"İnan Sarp eziyet çekerek ölmektense kafama bir kurşun yemeyi tercih ederim."

"Aaa durun durun! Çok önemli asıl konuyu unuttuk. Zemzem dede size ne söyledi?"

Sanki bir magazin haberi dinleyecekmiş edasıyla oturan Bade tekrar araba sahnesine gitmeme neden olmuştu. Lanet olası şey aklımdan çıkmıyordu. Uçmuyordu gitmiyordu. Oysaki bir sürü garip şey öğrenmiştim ve bunlardan onlara bahsetmem gerekiyor mu bilmiyordum. Bakışlarımı Yiğite çevirdim cevabı onun vermesini bekleyecektim. Onunda bakışlarını kendi üzerimde yakalayınca yanaklarım kızarmıştı.

"Küçük bir kaç detay."

"Ne yani bu kadar mı?"

"Bu kadar."