Sterrenjager

De vader van het woud

Sorry guys, hierna geen uploads meer tot over 2 weken ;P 

Vee leesplezier :D

btw, ik weet dat het geen klassiek nummer is, maar het is een oud nummer en ik moet het leren voor zangles, duss gelijk maar aan jullie introduceren :)

Cindi Lauper - Time After Time

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende dag stond ik tijdens het 3e lesuur ongemakkelijk voor zijn kluisje. Ik wist dat hij er niet zou zijn, want hij had les. Ik had eigenlijk ook les, maar ik had gezegd dat ik naar het toilet ging, en het kon niemand echt schelen waar ik nou bleef.

Dus nu stond ik voor Jacksons kluisje, met het briefje in mijn hand. Ik had het tijdens mijn vorige les, huishoudelijke taken, geschreven. We hadden een Theorieles waarbij veel aantekeningen gegeven werden, dus het viel niet op dat ik wat anders schreef.

Ik aarzelde: wat als hij me niet vergaf? Wat als mijn briefje niet genoeg was?

Ik had hem vandaag nog maar kort gezien, voordat de eerste bel ging. Toen keek hij me niet aan. Mijn hart was gezonken in mijn borstkas.

En volgens mij hangt ie nu ergens bij mijn tenen.

Ik wiebelde met mijn benen terwijl ik op mijn lip beet. Ongemakkelijk keek ik om me heen. De gang was verlaten, ik stond helemaal alleen.

Ik haalde diep adem, en schraapte mijn restje moed bij elkaar.

Wat als hij het briefje niet leuk vond?

Of het niet snapte?

Wat als hij alleen maar geïrriteerd was door mij?

Wat als hij niets meer met me te maken wilde hebben?

Mijn lip trilde bij de gedachte.

Ik had het briefje gevouwen tot een krakkemikkig vliegtuigje, en mijn ogen begonnen te tranen terwijl ik er naar keek.

Gefrustreerd veegde ik de tranen die over mijn wang dreigden te glijden, weg. Niets om over te huilen, het is maar een jongen, herinnerde ik mezelf eraan.

Ik zette net een stap naar voren om mijn vliegtuigje door het gleufje in zijn kluisje te proppen, toen ik een bekende stem hoorde.

'Alice, wat doe je bij mijn kluisje?' Schuldig keek ik over mijn schouder, recht in een paar groene ogen. Geschrokken zette ik een stap naar voren; ik had niet gedacht dat hij zo dichtbij zou staan! Maar ik kon geen uitweg vinden, want voor me was de rij met kluisjes, en achter me stond Jackson, zijn armen over elkaar geslagen. Ik zag iets glinsteren in zijn ogen dat ik niet kon herkennen. Zijn mond stond strak. Ik draaide me naar hem toe, en beet op mijn onderlip. Hij kwam dichterbij.

Ik stapte achteruit, maar vergat de kluisjes achter me.

Mijn rug kwam hard tegen de harde kluisjes aan, en ik kermde van pijn. Maar ik schrok nog harder toen ik Jacksons hand op mijn arm voelde; hij trok me tegen zich aan. Mijn wang werd tegen zijn keel aan gedrukt; ik hoorde het kloppen van zijn hart. Snel, en erg menselijk.

'Je bent al vergeven, je hoeft jezelf nu geen pijn te doen hoor' zei hij ademloos, en hij liet me vlug los. Zijn wangen waren knalrood, en ik verwachtte niet al te veel medewerking van mijn eigen wangen.

Ik wist dat hij een grapje probeerde te maken, maar ik kon er niet om lachen.

Hij was zo dichtbij geweest! Als ik me had uitgestrekt, als ik op mijn tenen was gaan staan en me naar hem toe had gebogen, misschien...