Sterrenjager

Lacrymosa

Ja ik weet dat het geen klassiek lied is, maar ik hield het gewoon niet meer XD en het heeft klassieke elementen! dus:

Evanescence - Lacrymosa

(lacrymosa betekent Tranen in het Latijns) het lied heeft niet echt iets te maken met het hoofdstuk trouwens

Anyway, na dit hoofdstuk komt het probleem aan bod. Dus bereid je alvast voor! xP

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met grote moeite haalde ik mijn vermoeide ogen van de bladzijdes af van de beroemde komedie van Shakespeare: A Midsummer Night's Dream.

De tranen stonden, zoals iedere keer dat ik het las, in mijn ogen toen Hermia haar geliefde Lysander – door het liefdesdrankje van elfenkoning Oberon - aan Helena, haar dienstmeisje, kwijtraakte.

De reden dat ik niet door kon lezen – en wat mij het bloed onder de nagels vandaan haalde –, was een of ander irritant getik dat nu al een half uur mijn lezen verstoorde.

Ik wist namelijk niet waar het vandaan kwam. Ik gooide de dekens van mijn benen af, en zwaaide mijn benen over de rand van het bed. Toen stond ik op, en trippelde op mijn blote voeten naar het balkon. Het was de enige plek waar ik nog niet had gekeken.

Ik schoof mijn zalmroze zware gordijnen opzij, legde mijn hand op de hendel van de balkondeur, en duwde deze langzaam naar beneden. Ik wilde niet gehoord worden door mijn vader, en al zeker niet door mijn moeder.

Toen ik de hendel helemaal naar beneden had geduwd, opende ik de deur. Gelukkig waren de hengels goed gesmeerd, en kraakte de deur niet toen ik hem opende.

'bij God, eindelijk doet ze die deur open. Ik dacht even dat ik moest dood vriezen' hoorde ik een bekende stem roepen van onder me.

Ik haastte me het balkon op. De wind voelde koel aan tegen mijn naakte benen.

'Jackson!' mijn stem sloeg over terwijl ik zijn naam riep. Mijn hart stotterde in mijn borst.

'Mijn liefste Julia', hij nam zijn onzichtbare hoed af terwijl hij een buiging maakte, 'ik zou met liefde een balade voor u willen zingen, uw schoonheid verblind me... Maar het is nogal koud hier. Mag ik naar boven komen?'

Ik beet op mijn lip. Dadelijk merkte een van mijn ouders het, en dan zou ik het einde nog niet weten... Ik knikte.

Hij klom op de regenton onder mijn balkon, nam een sprong en greep de rand beet. Ik wilde hem al helpen om over de rand te komen, maar hij was er al overeen. Toen stond hij voor me.

Ik ademde scherp in.

'Hallo' fluisterde hij, en mijn lichaam begon te tintelen toen hij zijn blik eroverheen liep glijden, haast als een streling.

'Hey' antwoordde ik, ademloos.

Ik dacht aan hoe hij mee 2 dagen geleden had gekust in het bos, en hoe hij me had gezoend, al die dagen die erna kwamen. Hoe hij me aanraakte. Alsof ik sterk en stevig was, maar tegelijkertijd zo breekbaar als porselein. Ik haalde diep adem om mijn trillende handen te stillen. Of kwam het door de kou?

'Alice...'

Jackson greep me bij mijn schouders, en drukte zijn lippen tegen de mijnen.

'Ik miste je' fluisterde hij terwijl zijn mond de mijne bedekte.

Hij liet een regen van zachte zoenen over mijn gezicht en hals lopen. Zijn tong gleed langs mijn sleutelbeen. Ik hapte naar adem, en weefde mijn handen in zijn zijdeachtige zwarte haar.