UPDATE !!!!
"The beginning of anxiety is the end of faith, and the beginning of true faith is the end of anxiety."
Happy 21k readers !
Super appreciated ko yung efforts nyo na antayin yung mga updates ko kahit na matagal akong mag-UD !
Maraming-maraming SALAMAT po !
xoxo
KZ TANDINGAN- KILLING ME SOFTLY VERSION
ENJOY!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chris’ POV
It’s been a week since my wi-- , ahm, Kate leave our house. Ang sakit para sakin ng mga sinabi niya. Hindi ako galit sa kanya kundi sa sarili ko. Iniisip niya na kaya ko siya binalikan ay nagi-guilty ako dahil nabuntis ko si Marianne pero nagkakamali siya. Sobra-sobra kong pinagsisisihan ang mga nagawa ko sa kanya. Kung pwede ko lang sana na ibalik ang panahon, gagawin ko. Gusto kong baguhin ang lahat ng maling nagawa ko pero alam kong huli na ang lahat. It’s too late to win her back because I know her personally.. She would rather choose to get hurt herself than other people. I wish I could hold her in my arms again but I don’t think I can still do it anymore because she’s already gone.
“Baby..” tawag sakin ni Marianne sabay yapos sa kanang braso ko. “Mukang malalim ang iniisip mo ah.. I am now you, wife baby.” Dugtong niya. Napalingon ako sa kanya at binigyan siya ng matalim na titig.
“You’re not my wife.” Madiin kong sabi.
“Chris, ano ba? Magiging asawa mo na rin naman ako noh! You already files your annulment papers diba?” naiinis na sabi niya sa akin.
Tango lang ang naisagot ko sa kanya saka uminom ng kape na nasa harap ko ngayon. Linggo kasi ngayon at wala akong pasok sa trabaho.
Ang totoo, hindi ko pa naipa-file ang annulment papers. Ewan ko ba pero may pumipigil sa akin para gawin iyon. Siguro isa na rito ang pagmamahal ko sa asawa kong ngayon ko lang narealize kung kalian wala na siya.
“Baby, anong gusto mong ipangalan natin sa baby natin? Gusto mo bang isunod natin siya sa name mo kapag lalaki tapos kapag babae sakin. You want that, baby?” lambing ni Marianne sa akin.
“Ah.. bahala ka na.” sagot ko.
Initsa niya ang braso kong yapos niya saka ako hinarap.
“Ano ka ba ha, Chris? Bakit parang di ka naman nag-ke-care sa baby natin? Why are you like that? You know it’s bad for us na ma-stress pero dahil sa ginagawa nase-stress ako. Kung ayaw mo sa baby natin, edi wag! Aalis nalang kami dito.” Galit niyang sambit saka akmang aalis pero pinigilan ko ito agad sa pamamagitan ng paghawak sa kanyang kaliwang braso.
YOU ARE READING
Way Back Home (AWWBTHHH)
RomancePaano kung ang isang di pagkakaintindihan ay mauwi sa isang trahedya ! Na naging daan upang harap harapan kang bastusin at saktan ng iyong asawa? Lalaban ka pa ba kung sumuko na siya ? o Lalaban ka kahit na buong mundo na ang humahadlang sa inyong d...
