Wat uit dwang begon werd liefde

deel 22

Pov. Samir

"wat is dat tussen jullie?" vraagt jawad. "niks, hoezo?" "wil je dat iemand anders wijs maken. ik zag heus wel hoe je haar net negeerde toen ze uit de auto stapte en hoe je alleen je eigen spullen pakte uit de kofferbak, wat is dat man??" "nks joh, het is niets serieus, maar mag ik ikmoet met een wild vreemde in 1 huis wonen, ik moet het bed delen met een wild vreemde wat wil je nou man" "he rustig man, maar het enige wat ik wou zeggen is dat het niet van jou verwacht", maar het is ook niet makkelijk voor haar, misschien zelfs moeilijker ze woont opeens in een heel ander huis. ik ken haar niet maar het lijkt me echt een geweldige meid. dus doe ene beetje rustig aan praat een beetje laat haar het huis zien." zei hij heel serieus. hij heeft wel gelijk, maar ikkan niet doen alsof het de normaalste zaak is van de wereld "is goed ik zal mijn best doen". ik hoor het melodietje van walou van outlandish op zijn telefoon "even" zegt hij en neemt dan zijn telefoon op. ik loop dan naar de woonkamer naar lina toe, als ik de kamer in loop zie ik haar bij het dresior staan met een foto lijstje in haar handen. als ik dichter bij haar kom staan zie ik dat het de foto is van mij en samira. shit. langzaam legt ze de foto terug en gaat dan op de bank zitten. die foto haal ik zo wel eruit. ik hoor jawad op de gang nog praten door de telefoon. ik dacht aan zijn woorden, ik kijk haar aan ze heeft het niet door. het is zo een mooi meisje, ik zit in ieder geval niet met een engerd opgeschept. ik weet niet wat ik moet zeggen of doen. ik voel me ongemakkelijk bij haar ik kan mezelf niet zijn. "zal ik je het huis laten zien?" ik loop naar de deur en zie dat ze achter me aan loopt.

ik loop terug naar de woonkamer jawad is net vertrokken eigelijk had ik m liever hier hij weet hoe hij met haar moet omgaan. ik heb lina achter gelaten in de slaapkamer zodat ze haar spullen kan uitpakken. ik ga op de bank zitten en zucht. ik leun tegen rand van de bank ik ga met mijn handen door mijn haren ik denk aan de ruzie van de net. ik kan er niet tegen als iemand tegen mij schreeuwd, en al helemaal niet iemand die ik niet ken. ik loop naar de keuken open de de koelkast en zie 1 fles cola liggen. ik kijk naar de klok"5 uur" zeg ik zachtjes. ik trek mijn jas aan en pak mijn auto sleutels en vertrek.

ik stap in mijn auto, het voel heerlijk om weer in mijn eigen auto te zitten. ik start de moter en rijd richting de supermarkt.

 Pov. Lina

ik heb net mijn kleren in de kast gehangen, ik zoek mijn douch spullen bij elkaar en loop dan naar de douch. ik voel de warme water stralen tegen me huid. ik laat mijn tranen de vrije loop. ik weet echt niet hoelang ik dit vol kan houden. ik ga hier helemaal kapot aan. na een halfuur draai ik de kraan dicht doe mijn badjas aan en loop terug naar de slaapkamer. ik kijk naar het bed. ik ga vanavond denk ik op de bank slapen. ik weet niet waarom ik opeens niet met hem in 1 bed wil liggen in griekeland deed ik dat toch ook. maar nu is het zo defenitief ik zit aan hem vast. hier zal ik de komende weken, maanden, jaren moeten slapen. het is niet zo dat ik hier een paar nachtjes slaap en dan weer terug kan naar mijn eigen bedje. weer voel ik een traan langs mijn wang gaan. snel veeg ik m weg, en ga dan op het bed zitten. ik kijk om me heen hij heeft het goed voor elkaar, het is een groot huis voor 1 persoon en hij heeft het ook nog is heel mooi ingericht. ik zoek mijn pyama en kleed me dan om. als ik klaar ben loop ik naar de woonkamer zet de tv aan en ga dan op de bank zitten. ik ben dood moe en val dan ook op de bank in slaap.