Wat uit dwang begon werd liefde

deel 24

Perfectief: Lina

Langzaam open ik me ogen en kijk ik me heen, ik wist even niet meer waar is was. Opeens dacht ik eraan ik ga vandaag naar huis! Ik was meteen wakker, heel stil stond ik op. Ik verheugde me erop. Ik ga nu naar mijn moeder ik heb haar zolang niet gezien. Ik keek om me heen en ging rustig op de rand van het bed zitten. Ik kijk naar samir hij is nog in diepe slaap is. Waarom moet mij dit gebeuren? Ik heb me deze vraag al duizend keer gesteld, en kan er maar geen antwoord op krijgen. Het enige dat ik nu nog hoop dat ik ooit nog is gelukkig word, want op dit moment ben ik verre van gelukkig. Ik sta op en loop naar de douch.

Ik zoek snel nog even mijn schoenen en loop dan zachtjes naar de buiten deur. Als ik net de buiten deur wil open doen bedenk ik me opeens dat ik iets van een berichtje moet achterlaten. In mijn tas zoek ik een pen en scheur uit mijn agenda een blaadje.

Ik ben naar mijn moeder ben om 2 uur terug, lina.

Ik kijk rond in het huis waar zal ik het papiertje? Waar komt hij het meest. Heel rustig loop ik naar de woonkamer op mijn tenen, leg het papiertje op tafel en vertrek dan naar mijn moeder.

Als ik buiten kom voel ik de koude wind door mijn haren. Zooo dat is wennen, in Griekenland was het heerlijk weer 30 graden! Ik loop de straat uit naar de tram halte.

Hier sta ik dan de laatste keer dat ik hier stond was er een groot feest allemaal blije mensen, allemaal dansen, zingen, lachen. En ik, ik ging kapot van binnen, elke seconde elke minuut dacht ik aan wat me vader me had aan gedaan. Elke keer dat ik daaraan dacht hoe meer ik hem haatte. Ik kijk op mijn horloge ik zie dat het 10 uur is. Met trillende handen druk ik de bel in, op dat moment bedenk ik dat ik sleutels heb. Snel zoek ik mijn sleutels in mijn tas, net als ik mijn sleutel in het sleutelgat wil doen gaat de deur open. Daar stond mijn moeder "yemma!" roep ik hard en vlieg dan in haar armen. Ik liet mijn tranen lopen en liet haar niet meer los. "hoe gaat het met je ?" vraagt mijn moeder met rode ogen "hamdoulillah" en kijk dan naar beneden. "kom" zegt mijn moeder, en loop dan achter haar aan.

Ik heb alles met mijn moeder bij gepraat, niemand was thuis de kinderen waren naar school en mijn vader naar zijn werk. Mijn moeder is aan de telefoon met mijn tante, en hoor haar lachen en praten. Ik kijk om me heen het was zo druk op de bruiloft helemaal vol. Ik loop de kamer uit naar boven naar mijn kamer. Langzaam doe ik de deur open. Alles is netje opgeruimd heel anders dan dat ik het achter gelaten maar al mijn spulletjes zitten er nog behalve mijn kleding di eik heb mee genomen. Ik ga op mijn bed zitten. Woow wat heb ij deze kamer gemist, ik heb hier zo veel meegemaakt, ik heb hier gehuild, gelachen, gedroomt, gehoopt. Elke nacht zat ik hier over mijn toekomst na te denken, en die was heel anders dan dat ik had gehoopt ik zou wachten op mr 'right''. hoe grappig kan het leven zijn. Ik sta op en pak een foto waar we allemaal op staan die was genomen bij ons thuis in Marokko, toen was ik echt gelukkig. Ik doe de foto in mijn tas en loop dan naar beneden.

Ik loop het huis uit opweg naar de tram halte. Ik ga eerst naar samir en dan ga ik boodschappen doen.

Ik heb mijn moeder verteld over vanavond dat ik ze wil uitnodigen, ze heeft me beloofd te komen helpen, maar moet wel wachten tot de kinderen thuis zijn.

Ik kom aan bij het flatgebouw waar samir woont, ik sta voor de deur en besef dat ik geen sleutelds heb en bel dan maar aan, "ja?" "Lina" en hoor dan het gezoem.

Samir heeft de deur al open gedaan. Ik loop naar binnen en trek mijn schoenen uit. Ik loop naar de woonkamer en zie samir daar zitten met jawad. "Salaam" en geef ze allebei een hand. "alles goed?" vraaag ik jawad "mag niet klagen en met jou" "goed, ehmmm samir" "ja?" en kijkt me dan aan in de ogen " nou ik dacht, ik heb mijn familie uitgenodigd voor vanavond en of jij de jouwe wilt bellen of me het telefoon nummer wilt geven en dat ik ze dan zelf bel" "ja is goed ik bel ze zelf wel zo" "en gaat dan verder met wat hij bezig was. Nou klinkt ook lekker enthousiast, sta op en loop naar de keuken om een boodschappe lijstje op te stellen.

Het is een gekke huis, zijn ouders zijn net binnen gekomen, ik loop snel naar de slaapkamer om een taksita aan te trekken en zijn ouders dan te gaan groeten. Ik pak de taksita die ik van hun hem gehad het is een hele mooie goude taksita.

Ik sa voor de deur van de woonkamer en hoor ze allemaal praten, mijn vader is er ook maar die heb ik nog iet gezien mijn zusjes en broertje komen zo. Met opgeheven hoofd loop ik de kamer in en groet als eerst zijn moeder zijn zus farida, dan zijn vader met een kus op zijn hand en dan sta ik daar oog in oog met mijn vader snel groet ik hem met een kus op zijn hand en ga dan naast zijn moeder zitten om kennis te maken. Het is een hele lieve vrouw ze doet me denken aan mijn eigen moeder, alleen is zijn zus een beetje afstandelijk tegen over mij, zal wel goed zijn.

Ik sta met mijn moeder in de keuken we hebben voor vandaag uitgebreid gekookt, mijn moeder is druk bezig als ik de voor deur hoor open gaan en mijn zusjes en broertje hoor, ik leg alles snel neer en loop naar de hal ik ren naar ze toen en omhels ze. Zoo wat heb ik hun gemist ik zie ze normaal elke dag we zijn nooit langer dan 4 dagen bij elkaar we geweest.

Na bij gepraat te hebben met mijn zusjes en broertje. Dien ik het eten op. Zijn zus kijkt me al de hele tijd met een schuine blik aan. Als ik in de keuken sta en iedereen aan het eten is komt zijn zus binnenlopen met een dienblad in haar handen. "geef maar ik neem het wel over" en ze duwt dan zo hard het dienblad in mijn handen dat het valt op mijn jurk "ewa hier zegt ze dan" "he ik weet niet wat jouw probleem is maar dat had je echt mogen laten !" ik pak een doekje en probeer het van me af te vegen "wat is hier aan de hand" vraagt samir als hij de keuken binnen komt lopen "ja dit mevrouwtje hier denkt dat ik Mongolisch ben en het uit mijn handen trok" zegt ze met een zwaaide beweging met haar hand "he ik weet niet wat jij hebt gezien maar jij weet dat het anders is gegaan!" "he rustig dames!, farida ruim het even op dan kan zij zich gaan omkleden" "nee ze is jouw vrouw, en is het dus niet mijn taak om het te doen" en loopt dan weg. Ik schrok wat een ongeloofelijke bitch is dat! Ze verteld m allemaal leugens en dan nog mevrouw de koningin hier komen uithangen.

"ik doe het zelf wel" ik duw samir op zij en pak alle scherven op "geef maar ik doe het wel" "nee! Het enige wat jij mag doen is er voor zorgen dat je zus anders tegen mij gaat praten want ik ben geen mogool dat er zo tegen mij word gelult, ze moet niet denken dat ze het hier met een een of andere bimbo te maken heeft" " ja ewa dan had je die dienblad niet uit haar handen moeten trekken" "waat!! Je was er niet eens bij hoe weet je nou of dat waar is" "nou waarom zou ze zou weer leugens vertellen" "oow owke, dus je neemt het nu op voor je zus, weet je laat me ik heb geen zin in jou nu" en ga dan verder met opruimen. Ik voel mijn tranen omhoog komen maar laat me niet kennen en probeer ze te onder drukken. Ik kan het niet meer ik gooi alles op de grond en loop langs samir in grote stappen de slaapkamer in, en laat daar mijn tranen de vrije loop. 

Heeyyyy laddyyyyss en boyyss?? 😂😂 weer een deeltje voor julie❤ Maar effe wie vind farida ook een bitch😌  (Naam in samihini welke ladyyss kenne dat😏😉) okiii bruuh vergeet aub niet te stemmen en tips zijn alteid welkom in de reacties ciaww😊❤️❤️ Ooww nee nee wacht lees aub het boek van SchrijfsterHouda ( pistolen en rozen🥀) gewoon in 1 woord MASHA ALLAH👌👌🔥❤