En büyük merhem bendim belkide. Diğerleri yakar yarayı. Ben sadece geçiririm yakar mı bilemem. Bende o kadar çok yanık var ki kimseyi bir yağmurumla söndüremem... Sevdim mi tam severim , o da seviyor mu diyemem. Belkide ruhumla küsmemin en temel nedenidir bu. Gidenler gelmezmiş , bunu geç fark ettiğimdendir , gelenleri gitmeyecek zannederdim.... Artık bu loş ışık altındaki göçebemde rüyalarını kaybetmeyi öğrenmiştim. Eğer öğrenmeseydim , hep uyuklardım geceleri.... Öyle ki en tatlı uykularımda acı veren dertlerim gelir yanı başıma. Git derim gitmez ! Belki bu kalabalıktandır , yalnız kalmayı öğrendim. Duvarlardaki sessizlik anlatır düşlerimin sağırlığını... Bir damla gözyaşı nasıl olur da boşu boşuna akar ? Nedenini içimi söndüremedikten sonra anladım ... Sadece intikam almak istedim ihanet satan gidenlerden olmadıysa da kendimden intikam aldım işte........
![](https://img.wattpad.com/cover/102745216-288-k575758.jpg)
YOU ARE READING
Sessizliğin En Büyük Yankı Ruhumda
Short StorySev derler , ömrünce sev ! Yalnız kalanlardır o kimseler....... Batuhan Öner