Became A Fairy Tale

~13~Analairel~

Zo. Veel. Vragen!!! We zitten hier al dik een uur, en ik ben gelukkig bijna klaar met de vragen. Eindelijk! De meeste vragen gingen over mijn geschiedenis, waar ik woonde en bij wie ik woonde en zo. Nu komen er wat vragen over bloedgroepen, maar daarvoor moet ik even laten bloedprikken, want die weet ik niet uit mijn hoofd. Maar, ik weet sowieso niet of er verder iets veranderd is aan mijn lichaam, want ja, ik ben toch wel even veranderd in een elf. 

'Phoe, waarom doen we al deze moeite? Iedereen weet toch dat ik de prinses ben? Al deze vragen heb ik al eens ingevuld. Moet dit echt?' zeurt Minueleiel. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan. Serieus? Ik schud mijn hoofd even en focus me weer op de laatste paar vragen. Als ik die ingevuld heb, wenk ik de bewaker die bij de deur sta en geef hem de vragenlijsten. 

'Als mevrouw Minueleiel klaar is, gaan we door naar het bloedprikken. Hoe ver bent u, mevrouw?' vraagt hij. Geïrriteerd kijkt ze op. 

'Bijna.' gromt ze. De bewaker kijkt me lachend aan en gooit zijn handen onschuldig in de lucht. Met een schuin oog kijk ik naar Minueleiel en zie haar met haar ogen rollen. Ik grinnik even en wacht tot ze klaar is. 

Als het zover is, lopen we naar de achterkant van het kasteel. Daar komen we uit bij een soort van ziekenhuisje, met een aantal kamers. Een van de deuren wordt voor ons opengedaan, en daar moeten we allebei op een stoel gaan zitten. De zusters komen aan met twee spuitjes, en doen de dingen die ze moeten doen. 

'Zo. Het is wel even een schok, hè? Zo even erachter komen dat je de prinses bent?' vraagt ze terwijl ze de spuit in mijn arm prikt. 'Vindt je het leuk of baal je ervan? Ik zou het wel leuk vinden, maar wat vindt jij ervan?' Daar moet ik even over nadenken. Wat vind ik nou? Aan de ene kant vind ik het super leuk, het was natuurlijk altijd als klein meisje mijn droom geweest, een prinses zijn. Maar ik vind het ergens ook wel jammer. Nouja, niet echt jammer, maar ik vind het niet zo heel leuk. Door dit gebeuren zit mijn hoofd vol vragen, over mijn afkomst, hoe het zit met Fay... Het is nu zo druk in mijn hoofd, ik weet het even allemaal niet meer. 

'Ik weet het niet...' zeg ik dan ook naar de waarheid. Ze knikt begrijpelijk. 'Het heeft allebei zijn positieve en negatieve kanten. Mijn gedachtens gaan van hier naar daar, en weer terug. Maar het komt hopelijk nog wel. Ik kom nog wel achter mijn ware gevoelens.' 

'Zo, klaar. Je mag nu naar huis gaan, over een paar weken krijg je de uitslag, oké? Misschien tot ziens!' verandert ze van onderwerp. Ik knik en zeg haar gedag, voordat ik naar huis ga. Als ik eindelijk de uitgang door het mega grote paleis heb gevonden, spreidt ik mijn witte vleugels, en vlieg naar huis. Normaal zou ik helemaal verdwalen door dit bos, maar nu kringel ik door de bomen door naar boven. Zo zie ik perfect waar alles zit, en kan ik zo zien waar het dorp zit. Daar zie ik de supermarkt, en iets naar links komt het habitatcomplex al in zicht. Ik daal een beetje, en neem mijn vaart af. Voor het complex land ik op de grond. Terwijl ik de trappen oploop, bedenk ik me dat ik wel even bij Anesdiriel langs kan gaan. Wacht even. Ik weet niet eens waar ze woont... Ik ga wel even langs Cildan, hopelijk is hij thuis. 

Als ik boven ben, loop ik gelijk naar Cildans habitat. Ik klop op de deur, en Cildan doet gelukkig gelijk open. 

'Hey, wat is er? Is er iets ergs?' vraagt hij gelijk. Ik grinnik om zijn bezorgdheid. 

'Niets ergs, maak je geen zorgen. Ik wilde alleen even het adres weten van Anesdiriel, ik wilde bij haar op bezoek.' vertel ik hem. Hij knikt en geeft me haar adres. Niet dat ik er heel veel wijzer van word, want ik ken alle straten en dingen hier nog niet echt... Ik vraag het wel. 'Doei, tot morgen, op school.' zeg ik en ik loop de gang weer op. Buiten vraag ik welke kant het op is, en vlieg erheen. 

Na een tijdje vliegen kom ik bij de goede habitat. Het zit niet in een complex zoals mijne, het is het klein hutje aan de rand van het bos. Het ziet er wel schattig uit. Ik bel aan en een oudere elf doet open. 

'Hallo, ik kom voor Anesdiriel.' zeg ik. De elf kijkt eerst bedenkelijk, maar dan klaart haar gezicht op. 

'Oh, kom binnen. Ze kan wel wat gezelschap hebben, ze is namelijk ziek. Ik ben trouwens haar oma. Ik zorg een tijdje voor haar, tot ze weer beter is. Wie ben jij als ik vragen mag?' zegt ze. 

'Ik ben Pa- Analairel. Haar vriendin.' antwoord ik. Ik moet er nog wel een beetje aan wennen dat ik nu geen Paris meer heet. Niet hier in ieder geval. Ik loop achter Anesdiriels oma aan, en tref haar op de bank aan. Ze ligt in een joggingpak en ik geef haar een knuffel. 'Hee lieverd. Ik kwam even op bezoek. Balen dat je ziek bent.' zeg ik. Ze knikt. 

'Zullen we een spelletje doen?' vraag ik. Weer knikt ze. Ik loop naar de kast waar de spelletjes liggen, en haal er een stapeltje speelkaarten uit. Grappig dat ze die hier wel hebben. Ik ga tegenover haar op de bank zitten, en deel de kaarten. 'Welke variant? Pesten, stressen, pokeren, hartenjagen, klaverjassen, blackjack, four fourteen? Er zijn er heel veel, kies jij maar.' An tuit haar lippen en kijkt schuin omhoog.

'Ik ken geen één van deze spellen, is dat aards?' vraagt ze lachend. Oja, daar heb ik niet over nagedacht. 

'Ja, deze spelen we op aarde, nog veel andere trouwens, maar welke spelen jullie dan?' vraag ik. 

'Er is niet echt een naam voor, zoals jullie doen, maar we noemen het gewoon kaarten. Zal ik het je uitleggen?' stelt ze voor. Ik knikt instemmend. 

Na een tijdje spelen, en wat kletsen is Anesdiriel moe, wat ik helemaal begrijp. Ik ga dan ook lekker naar huis. Onderweg denk ik nog even over wat An gezegd had over wat ik met Cildan aanmoet, ik had haar advies even gevraagd. Ze zei dat ik het even moest laten rusten, en moet zien hoe dat gaat. Anders moet ik even met Cildan gaan praten over hoe hij erover denkt. 

3 weken later

Uitgeslapen rek ik me uit. Ik stap uit bed, en doe de gordijnen open. De heerlijke ochtendzon verlicht de kamer, terwijl ik wat thee zet. Met het kopje thee en een bordje ontbijt zit ik rustig op de bank, genietend van deze lekkere zaterdagochtend. Oja, ik moet de post nog even halen. 

Nadat ik mijn eten op heb en me aangekleed heb, loop ik rustig naar beneden om mijn brievenbus te openen. Als ik hem open, zie ik de ochtendkrant, en er zit een brief bij. Raar, ik krijg niet zo vaak post. 

Ik pak ze uit het vakje en bekijk de krant even. Hm, er is niet heel veel gebeurd de laatste tijd... Vooral veel over de vleugeltijd. Ik bekijk de brief even. De envelop is mooi versierd, en ziet er erg plechtig uit. Veel moeite voor een stukje papier... Dan zie ik de afzender. 

Dit is natuurlijk de uitslag van de tests!

~~~

Spannend hè, wat zou de uitslag nou zijn??

Sorry, niet heel lang hoofdstukje, maar hij telde eerst de woorden niet, ik wist dat ik al wel over de 1000 zat, maar niet hoever. Nu wel maar ik ga er nu niets meer aan veranderen. 

Maar ik ben dus terug, alleen ik ga 1 keer in de 2 weken uploaden, zodat ik iets meer tijd heb om een voorraadje te schrijven .

Dus, tot over 2 weken!