Became A Fairy Tale

~15~Analairel~

47 uur en 31 minuten

Eindelijk, ik loop weer op aarde. Het is als thuiskomen na een lange vakantie in een ander land. Heerlijk voelt dit. Maar we moeten wel opschieten, we zijn al een half uur onderweg. Fay zit nu waarschijnlijk op school, het is zo pauze. 

'Kom Cil, we zijn er bijna.' zeg ik. Ik hoor Cildan zuchten, hij loopt nooit zo lang, hij gebruikt zijn vleugels altijd. Ik grinnik even, en Cildan kijkt me quasi-boos aan. Als ik de school in zicht komt, begin ik enthousiast te rennen. Ik ben bijna bij mijn favoriete tweelingzusje! Ik trek Cildan mee aan zijn arm, en ik hoor hem grommen. Hij heeft er duidelijk geen zin meer in. Ik kijk achter me, en zie hem een stukje omhoog springen, dat doet hij altijd als hij met zijn vleugels op wilt stijgen. Het ziet er wel komisch uit, maar het werkt niet. Ik lach, en al snel staan we voor de deur van de school. Ik heb alleen geen mobiel bij me, om haar te bellen. Ik vond het geen goed idee om zomaar naar binnen te lopen. 

Ik vraag aan een man die voorbij komt lopen of ik zijn telefoon even mag lenen voor het bellen. Gelukkig mag het en ik toets het nummer van Fay in. Hopelijk heeft ze geen nieuw nummer. 

Na een paar keer overgaan wordt er opgenomen. 

'Hallo, met Fay.' hoor ik haar stem zeggen, 

'Hey Fay! Ik ben het, Paris!' schreew ik bijna door de telefoon. Ik hoor een gilletje aan de andere kant van de lijn. 

'Paris! Ben jij dat echt? Waar ben je? Ik kom nu naar je toe.' schreewt ze. Ik lach, blij om haar stem te horen. 

'Ik sta voor de school.'

'Top, ik kom er nu aan.' 

'Dag, tot zo.' Ik hang op, en bedank de man even die me spastisch aan zat te staren. Ik glimlach, en wacht met bezweette handjes op Fay. Cildan houd geruststellend mijn hand vast. Na een tijdje komt ze bijna vliegend naar buiten gerent. Ik laat Cildan's hand los en ren op haar af. Ik neem haar in mijn armen en laat de tranen die zich in mijn ogen verzamelden in vrije loop. 

'Waar was je?' fluisterd Fay huilend in mijn haar. 'Ik was je kwijt, ik miste je zo.' 

'Sst, nu ben ik er weer.' sus ik meer mezelf dan haar. Het werkt wel, want ze haalt haar neus op en kijkt me glimlachtend aan. Dan ziet ze Cildan, die een beetje ongemakkelijk naar het tafereel stond te kijken. Dan richt ze zich weer tot mij. 

'Wie is dat? Is het je vriendje? Holy kipsaté hij is knap!' Ik lach. Precies een Fay-reactie. 

'Nee, het is niet mijn vriendje. Ik zal je alles uitleggen, we melden je wel ziek.' Ze loopt met me mee naar binnen. 

'Waar gaan we zitten? Het liefst wel een rustige plek. Het is best geheim waarom ik hier ben.' ze kijkt me verward aan maar knikt dan. Ik voel de zenuwen opborrelen in mijn buik. Zometeen moet ik het haar vertellen. Zometeen moet ik vertellen dat ik haar ga verlaten.

Voor altijd.

Zometeen moet ik haar verlaten.

Voor altijd.

Ik vind het verschrikkelijk. Ik wil niet meer. Ik wil naar huis. Ik wilde dat dit alles nooit is gebeurt. Ik wil, ik-

Mijn gedachtes worden onderbroken door Cildan die mijn hand vastpakt en er een klein kneepje in geeft. Cildan. De eerste en enige jongen waar ik om geef. Ik wou dat ik nooit een leven in Fixua had, ik wou dat ik nooit een leven op aar-

Wacht wat? Geef ik om hem?

Mijn gedachtes. Om gek van te worden. Geef ik om Cildan? Ik denk het wel. 

Als vriend. Niets meer. Begrepen?

J-Ja ooké. 

Het is nu geen mogelijkheid om van hem te gaan houden. Dat mag niet, dat kan niet. 

Als we een plekje hebben gevonden, begin ik maar met praten. 

'Fay. Het spijt me, wordt asjeblieft niet boos.' begin ik. Ze kijkt me onbegrijpelijk aan en ik kijk even naar Cildan. Ik bijt op mijn lip en hij knikt. 'Ik woon niet meer op deze aarde. Cil, is het aarde? Ik weet het eigenlijk niet.' 

'Nou, het is niet echt aarde. Ook geen andere planeet. Het is een onderaardse wereld.' O. Dat kan ook. 

'Oh, oké. Nou, die onderaardse wereld heet Fixua. Ik heb daar perongeluk transferbessen gegeten en nu ben ik een elf en Cildan is ook een elf en ik heb krachten en onze nicht is de verloren prinses en nu heeft de koningin me naar aarde gestuurd om haar te zoeken want zij is de troonopvolger en anders is er zo geen koningin meer en ik mis jullie en ik kan nooit meer naar aarde komen we hebben maar achtenveertig uur nu nog minder dan komen onze vleugels terug en-' adem. Alles had ik in één adem gezegd, nu ben ik in ademnood. Ik neem een diepe teug lucht, en richt me weer op Fay, die me met open mond aan staart. Ongemakkelijk glimlach ik, niet wetend wat ik moet zeggen. Ook Cildan lijkt het niet heel aangenaam te vinden, nu een vreemd meisje zijn ''geheim'' weet. Of hij vindt aarde raar. Dat kan natuurlijk ook. 

'Paris.' fluisterd Fay. Ik sla mijn ogen neer. Ik kan het gewoon niet om mijn tweelingzusje teleur te stellen. 'Paris luister.' zegt ze weer. Nu kijk ik haar schuin aan, en ze heeft tranen in haar ogen. 'Paris, papa is ziek.' Nu heeft ze mijn aandacht volledig. Ik moet moeite doen om niet te gaan schreeuwen.

'Wat is er dan? Is het erg?' vraag ik. Fay knikt, en laat de tranen nu in volle loop. Gelijk sta ik op en neem haar in mijn armen. 'Fay nee, zeg dat het niet waar is. Wat is er met hem? Ligt hij in het ziekenhuis?' weer knikt ze. 

'Hij- hij heeft kanker. Hij overleeft het niet. Hij is binnen een week dood. Dood Paris. Dood! En dan ben jij ook nog weg. Ik kan dit niet. Ik- ik...' 

Krak. Hoorde je dat? Dat was mijn hart. Mijn hart is gebroken. Gebroken omdat Fay gebroken is. Gebroken omdat ik Fay gebroken heb. Gebroken omdat papa doodgaat. 

Ik kan het niet om haar ook nog achter te laten, maar ik heb geen keuze. We moeten verder, we hebben nog veel te doen. Maar ik wil hier niet weg. Ik wil Fay en papa niet achterlaten. 

'Kom, we gaan naar het ziekenhuis. Ik wil papa zien. Maar daarna moeten we echt weg. We hebben niet veel tijd.' Ik schaam me rot. Papa gaat dood en ik denk aan mezelf. Maar het moet echt. We hebben geen keuze. 'Sorry.' fluister ik er nog achteraan. Ze knikt.

'Ik begrijp het. Kom we gaan.' zegt ze en staat op. Ook Cildan en ik staan op en we gaan opweg naar het ziekenhuis. 

~~~

Sorry dat dit hoofdstuk zo kort is. Dit zou volgens mijn planning in het vorige hoofdstuk moeten zitten, maar die was al lang genoeg en ik vond het een goed einde enzo. Mn planning liep dus een hoofdstuk uit, en ik wist niet meer hoe ik dit goed moest opvullen. 

Btw dit hoofdstuk heeft zo'n 1100 woorden, een ''normaal'''hoofdstuk voor mijn doen heeft er rond de 1600, het liefst iets meer. 

Oja, ik ga vakantie nemen met uploaden maar niet met schrijven dus er zullen een aantal weken geen uploads komen meer zodat ik een voorraad kan schrijven en dingen wat al wel lukt maar anders ben ik door mijn voorraad heen voordat ik meer dan 1 hoofstuk heb. Sorry dat ik zo weinig upload♥

Voorraadcounter: 0,3 hoofdstuk