You Belong To Me

~Κεφάλαιο 2~

Ένας απαίσιος ήχος έχει φτάσει στα αφτιά μου και πιστέψτε με κάνω μεγάλες προσπάθειες να τον αγνοησω,αλλά όπως πάντα οι προσπάθειες μου καταλήγουν στο κενό!

Ω ναι,μια ακόμα φορά που το ξυπνητήρι έχει βάλει στόχο του να μου σπάσει τα νεύρα.

Στοίχημα όλοι το έχετε ζήσει.

Ένα από τα πράγματα που μισώ σε αυτόν τον κόσμο είναι το πρωινό ξύπνημα.Πραγματικα δεν το αντέχω. Κυρίως όταν γίνεται με τον χειρότερο τρόπο από ολους...Και ναι για το περίφημο ξυπνητήρι μιλάω ξανά.

Λένε πως αν ξεκινήσεις με αρνητική ενέργεια την ημέρα σου,έτσι θα είναι και η υπόλοιπη διάρκεια της ημέρας σου.

Έχουν σκεφτεί έστω και λίγο,πως αυτό δεν είναι εφικτό,ειδικά όταν έχεις έναν "συναγερμό" για να σε ξυπνάει;Μάλλον όχι...

Σιγά-σιγά,αφού σκέφτηκα διάφορα,σημαντικά πράγματα για την κοινωνία,καλή ώρα σαν και αυτό,σηκώθηκα από το κρεβάτι,κατευθυνομενη προς το μπάνιο.

Αφού τελείωσα,προχώρησα προς την ντουλάπα μου.Με το που την άνοιξα ένα τεραστιος σωρός από φόρμες εμφανίστηκε μπροστά μου,μιας που είναι το μόνο πράγμα που με βολεύει και αισθάνομαι άνετα αν και καμία φορά επιλέγω να φορέσω  αναγκάστηκα τζιν, αφού όπως λέει η μητερα μου είμαι κοπέλα.

Έβαλα την άνετη μαύρη φόρμα μου,μια άσπρη αμανικη μπλούζα,έδεσα τα αθλητικά παπούτσια μου και έπιασα τα ελαφρώς σγουρά μαλλιά μου σε μια σφιχτη κοτσίδα.

Αυτή είναι η καθημερινή και πρωινή μου,ας το πούμε περιποίηση.Το ξέρω τίποτα το ιδιαίτερο για να με προσέξουν οι άλλοι,μα το ζητούμενο για εμένα είναι να περάσω όσο το δυνατόν γίνεται αόρατη στους άλλους.

Και μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να με σχολίασουν,με πιάνει κρίση.Για αυτό και εγώ φροντίζω να μην γίνομαι αντιληπτή.Οσο γίνεται δηλαδή,γιατί σύμφωνα με την μητέρα μου έτσι την τραβάω περισσότερο και όχι με την καλή έννοια.

Το ξερω πολύ ευγενική η μητέρα μου.Εχει έναν μοναδικό τρόπο να σε κάνει να αισθάνεσαι απεριγραπτα χάλια.

'Μυρτώ,ξυπνα επιτέλους θα αργήσεις στο σχολείο!'ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου έξω από το δωμάτιο μου.

'Έτοιμη είμαι,μην φωνάζεις.'είπα και μπήκε στο δωμάτιο.

'Θα σε παω εγώ με το αυτοκίνητο σχολείο να ξέρεις.'πάλι καλά,διότι δεν είχα καμία όρεξη να περπατήσω και στον δρόμο να μου τύχει κάτι απρόοπτο.Ας πούμε να συναντήσω συμμαθητές μου.Απλα τραγικό!