'Είσαι τόσο αθώα και ευάλωτη μωρό μου.Σαν ένα λουλούδι,τόσο όμορφη και γλυκιά που όπως και αυτό αν το κόψεις από το έδαφος , θα μαραζώσει. Έτσι και εσύ είσαι επικίνδυνα εύθραστη,αλλά κανένας δεν μπορεί να σου αντισταθεί.Είσαι το οξυγόνο μου,μα όσο ε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Για αρχη😏
Ξαφνιασμενη σηκώνομαι από το παγκάκι που καθόμουν και γυρνάω απότομα για να δω τον Χρήστο να γελάει.Που είναι το αστείο παλι;Ας μην αναφέρω για το παγωτό μου το οποίο είναι πεσμένο στο πάτωμα τώρα.
'Έπρεπε να δεις την φάτσα σου.'μου λέει μέσα από τα γέλια του απαντώντας στην απορία μου,που φυσικά δεν εξέφρασα μπροστά του.
Είπαμε μόνο 17 είμαι και αυτα δεν τα έχω κλείσει καλά καλά.Ας ζήσω λίγο ακόμα.Δεν χάλασε και ο κόσμος!
Είμαι τόσο αισιόδοξη.Νομιζω σας έχω δώσει αρκετό κουράγιο αυτή την στιγμή.
Τι;Οχι;...Καλά!
'Τι νέα ζελεδακι;'λέει και μου πειράζει λίγο την μύτη.
Απευθείας γυρνάω το κεφάλι μου και κοιτάω να δω ποιος κατάφερε να τον κάνει να του μιλήσει σχετικά καλά.
'Γιατί γυρνάς το κεφάλι σου;'ρωτάει και εγώ τον κοιτάω ερωτηματικά.
'Για να δω σε ποιον μίλησες τόσο καλα..;'απαντάω αν και πιο πολυ για ερωτηση ακουστηκε και κατέβασα το κεφάλι μου αφού ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν από την αμηχανία αλλά και από την ντροπή.
'Είσαι το πιο περίεργο άτομο που ξέρω μέχρι στιγμής ζελεδάκι.Μπορω να παρω και ορκο για αυτο.'λέει και κάθεται στο παγκάκι.'Αντε θα κάτσεις;'με ρωτάει και εγώ με διστακτικά βήματα προχωράω προς το μέρος του.
Όποιος κατάλαβε,κατάλαβε!
'Λ-λοιπον γιατί με φωναξες;'τον ρωτάω με σιγανη φωνή.Δεν έχω καθόλου όρεξη να καταλήξουμε πάλι φωνάζοντας.
Βέβαια κοιτάζοντας το πρόσωπο του δεν έχει έρθει με νεύρα,τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
