senin için körüm.

tek isteğim, sessiz bir gökyüzü

siyah saçları dağınık, dudakları bir gülüşe hazır, gözleri ise, sadece bakıyor.

yemin ederim, güzel gözlerinin odaklandığı nokta olmak istedim.

"merhaba, buraya oturabilir miyim?"

sesimi duyar duymaz bir gülümseme yayılıveriyor dudaklarına ve kafasını sallıyor hızlıca.

ben de vakit kaybetmeden yanına oturuyorum, tanrıya şükür ki burası pek gürültülü bir yer değil.

ellerini önüne doğru uzatarak bir şeye dokunmaya çalışıyorsun, gözlerin odaklandığı noktadan şaşmamış, sanırım beni arıyorsun.

hemencecik uzanıp küçük ellerini tutuyorum ve seni kendime doğru çeviriyorum yavaşça. yüzün bana döndüğü vakit beni bulmanın sevinciyle gülümsemen genişliyor.

ellerini yanaklarıma koyuyorsun, parmakların usulca suratımda gezdiriyor ve sen hiçbir şey söylemeden gülümsüyorsun.

sahi, neden gülüyorsun hep?

"benim adım yoongi ve şu an dokunduğun şey benim burnum. onunla da tanışmak ister misin?"

söylediğim şey hoşuna gitmiş olmalı ki kıkırdayıp duruyorsun. çok güzelsin, çok.

"benim adım da jimin, memnun oldum yoongi ve memnun oldum yoongi'nin burnu!"

gülümseyerek parmaklarınla sıkıştırdığın burnumu oynattığım sırada, kulaklarıma doldu sesin, meleksi bir tını. güpgüzelsin.

"burası fazla soğuk, değil mi?"

üzerindekiler elbette ki sıcak tutmuyor seni, çok üşüyor olmalısın.

yüzün hâlâ benden yana dönük, kollarını sana küçük gelen hırkaya götürüyor, gelişigüzel sarılıyorsun. ben seni ısıtmasını bilirim.

üzerimdeki ceketi çıkartıp omuzlarına bırakıyorum nazikçe, üşümezsin böylece.

hissettiğin sıcaklıkla daha bir mutlu olmuş olmalısın, sevinçle kıpırdanıp duruyorsun ve ben gözlerine bakıyorum.

gözlerin, eğer görebilselerdi ışıl ışıl olur, hiç sönmezlerdi.