Emla (SSB#2)

Chapter 5

EMLA: Chapter 5- Beh

Sino ba sa akala niya siya? Ako? Magugustuhan siya? Sa tanang buhay ko hindi ko inakalang may ubod pala talaga ng yabang tulad niya. He's the worst! Napakapresko niya! Sa tingin niya kaakit-akit siya? Kaakit-akit ang katawan niya? Nagpapatawa ba siya?

Napatalon ako ng marinig ang katok sa pinto ko. Napatitig lang ako run dahil hindi naman iyon nagsalita. I want to think it's Manang Chay or Perl, pero rinig kong umalis din sila agad kaya imposibleng si Perl iyon. And definitely it's not going to be Raeb for sure. And wait, why the hell did I think about him? As if he's going to knock again.

Remembering how he laughed behind my door, I can't help but to get pissed. He got it all!

Kinagat ko ang labi ko ng gapangan ako ng kaba. Hindi siya iyon! Umalis na sila, hindi ba? Alalay lang naman siya ni Perl kaya siguradong umalis na siya.

Nanatili ang mata ko sa pinto. I stuck myself here kahit na gusto ko nang lumabas para makakwentuhan si Perl but a huge wave was stopping me. His being bossy stop me from getting myself out here. Nang nagpasabog ng kayabangan ang langit namagnet niya lahat at wala ng natira para sa iba.

"Emla!" panibagong katok ang tumulak sa takot ko para lumitaw. Ba't parang kanina lang ay ang tapang tapang ko? Ngayon ay simpleng pagbukas lang ng pinto sa kuya ay hindi ko magawa.

Tanging paglunok ang nagagawa ko dahil hindi ko alam kung ano ba dapat ang gagawin. I need to think of my excuse. I really need it badly to save my life from kuya!

Napapikit ako ng mas lalong bumigat ang katok niya sa pinto. Sa takot ko ay kusang umatras ang mga paa ko.

"Emla, open the door!" giit niya at mas lalong nilakas ang paghampas ng pinto. Sa tingin ko ay nagpipigil pa ito dahil kung sobra na talaga ang galit niya baka kusa na lang magbukas ang pinto dahil sa lakas ng mga hampas niya.

"Ano ba, kuya! Natutulog na ako!" sigaw ko at mabilis na tinapon ang sarili ko sa kama at tinakpan ang sarili sa comforter.

"I know you're still awake, Emla! Your reason won't apply to me! Dammit, Emla! Open the door or I'm going to open it myself!"

Kahit na anong takip ang gawin ko sa tenga ko ay sadyang napakamaotoridad ng boses niya na sa sama ng loob at takot ay tinanggal ko na ang nakatakip na comforter sa akin.

"Andyan na!" reklamo ko.

Kung hindi pa ako gagalaw ay siguradong sa kangkungan na ako pupulutin nito! Bakit kasi nagtapang tapangan ka pa e! Iyan tuloy, mukha kang basang sisiw na takot na takot.

Buti na lang at wala na sila Perl dahil hindi ko alam kung anong mukha ang ipapakita ko kung sakali sa kanya. Madadatnan niya akong pinapagalitan.

"What?" inis na ani ko nang buksan ko ang pinto. Siya na ang gumawa ng paraan para lumuwang iyon at tuluyang makapasok sa silid ko.

"Didn't I tell you to ask for your sorry? Sinabi ko bang tapunan mo siya ng tubig? You're being childish again, Emla!" sigaw niya.

Napanting ang tenga ko dahil sa boses niya.

Okay lang kung ang mommy at daddy ang magalit sa akin, I can still manage pero pag si kuya parang ang tapang na inipon ko ng matagalan ay kusa na lang nawawala. The way he stood in front of me, how he puts his eyes that was so deadly on me ay hindi ko kayang tugunan ng tapang. Hindi ko iyon makapa sa katawan ko.

I can't even stare for longer than three seconds.

"Aren't you ashamed of that? Ha, Emla?" namilipit ako habang nakatayo roon. Sinasangga ang boses ng kuya.