chapter 25
rowena's pov
"mikeeeeeeeeeeeeeeee" ilang ulit ko yan na tawag pero hindi ako nililingon ni mike... ang sakit kasi asa isang lugar lang kami pero hindi niya ako pinapansin, pilit ko siyang inaabot pero parang napakalayo niya kahit asa harapan ko lang siya, lagi lang siyang titingin sakin tapos ngingiti at lalakad palayo. kada ngigiti siya sakin parang napupunit sa sakit ung puso ko, at nahihirapan akong huminga
"mike intayin mo ako" sabi ko habang sumusunod ako kay mike, hindi ko din kasi alam ung daan pauwi sa bahay kaya alam ko na kailngan ko ung tulong niya, ramdam ko kasi at sinasabi ng puso ko na si mike lang ung makakadala sakin kung saan dapat ako pupunta, kaya kahit hindi ako sigurado sa pupuntahan ni mike sumusunod lang ako sa kanya at pilit siyang hinahabol, pilit ko siyang inaabot para maakap ko siya pero ng hindi ko maintindihan bakit hindi ko magawang mahawakan siya.
"baby, do you love me?" gusto kong makita ung muka ni mike pero nakatalikod lang siya sakin, gusto kong sabihin na mahal ko siya ng harapan pero hindi siya humaharap sakin, at ung boses niya bakit parang ang lamig lang bigla? hindi ganyan makipag usap sakin si mike. parang hindi siya ung mike na mahal ko parang ibang tao, pero ung puso ko sinasabi na siya si mike.
"walang sagot? hehehe baby iloveu but i need to go" unti unting nawawala si mike sa paningin ko, sumisigaw ako na wag niya akong iwan pero hindi niya ako nililingon, gustong tumkabo ng mga paa ko para sundan si mike pero ayaw ng mga paa ko makisama sa isip ko,
"MIKEEEEEEEEEEEEEE" napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit sobrang sakit, gusto kong makita si mike, gusto kong marinig ang boses niya, gusto kong kinukulit niya ako, pero bakit ganun wala siya? bakit siya umalis? saan siya pupunta bakit hindi niya ako sinama? ang dami kong tanong, tanong na alam ko na si mike lang makakasagot.
"anak,,,,," napatingin ako sa nag salita... isang di pamilyar na lugar puro puti ang nakikita ko, pinikit ko ulit ang mga mata ko at binuksan ulit. kala ko kasi asa panaginip lang ako ngayon, aun pla panaginip alng ung kanina na kasama ko si mike, umaasa kasi ako na baka pag pinikit ko ung mga mata ko makikita ko na ulit si mike
"wena" umagos na ung mga luha ko na hindi ko alam kung para saan bakit ako umiiyak, huling naalala ko lang, si mike na puro dugo, at kailangan niya ng tulong ko pero hindi ako makagalaw, wala akong magawa.
"si mike" ayan lang nasabi ko sa mga tao na nakapalibot sakin ngayon, gusto kong malaman kung ayos lang ba ung mahal ko, gusto ko siyang makita ngayon, ang dami kong gusto pero puro un si mike lang!, alam kong panaginip lang ung kanina pero nakakatakot natinalikuran niya ako at bigla siyang nawala sa paningin ko, ang sakit sa dibdib.
"mag pahinga ka muna" kahit mahirap, kahit mabigat ung mga paa ko pilit akong tumatayo, tinatangal ko ung mga nakakabit sa makay ko, halos para na akong tanga na nag wawala at pinipigilan ni la akong lahat, pupuntahan ko si mike! kailangan ko siyang makita, kailngan niya ako ngayon!
"ASA KABILAG KWARTO LANG SI MIKE AT COMA SIYA NGAYON!" napatigil ako sa pagwawala ko nung biglang sumigaw si kuya roy, tinignan ko lang si ivy pero bigla niyang iniwas ung tingin niya sakin, tumingin ako kay kurt, kagaya ng kay ivy lumingon lang siya sa malayo, si papa nman napayuko lang.
